Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2014r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Muszka

Protokolant: Dominika Lechowska

po rozpoznaniu w dniu: 19 lutego 2014r.

s p r a w y : K. S.

syna M. i J. z domu D.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 21 sierpnia 2013r. w miejscowości J., będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,37 mg/l i 0,44 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował rowerem po drodze publicznej oraz wbrew orzeczonemu zakazowi kierowania rowerami na okres 1 roku na postawie wyroku sygn. akt II K 1901/12 uprawomocnionego w dniu 20-03-2013r.,

to jest o czyn z art. 178a §2 k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

2.  dniu 31 sierpnia 2013r. w miejscowości J., będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,41 mg/l i 0,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował rowerem po drodze publicznej oraz wbrew orzeczonemu zakazowi kierowania rowerami na okres 1 roku na postawie wyroku sygn. akt II K 1901/12 uprawomocnionego w dniu 20-03-2013r.,

to jest o czyn z art. 178a §2 k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

I.  uznaje oskarżonego K. S. za winnego tego, że w dniu 21 sierpnia 2013r. w J. kierując rowerem po drodze publicznej nie stosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 12 marca 2013r. sygn. akt II K 1901/12 zakazu kierowania rowerami na okres roku, który to wyrok uprawomocnił się 20 marca 2013r. oraz tego, że w dniu 31 sierpnia 2013r. w J. kierując rowerem po drodze publicznej nie stosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 12 marca 2013r. sygn. akt II K 1901/12 zakazu kierowania rowerami na okres roku, który to wyrok uprawomocnił się 20 marca 2013r. , tj. występków z art. 244 k.k. przyjmując, iż stanowią one ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 §1 k.k. i za to na podstawie art. 244 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k. wymierza mu karę 2 /dwóch/ miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 §1 k.k. i art. 70 §1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego K. S. kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 /trzy/ lata;

III.  uznaje oskarżonego K. S. za winnego, tego, że w dniu 21 sierpnia 2013r. w J.kierował rowerem po drodze publicznej będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,37 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu oraz tego, że w dniu 31 sierpnia 2013r. w J. kierował rowerem po drodze publicznej będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,41 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. wykroczeń z art. 87 §1a kw i za to na podstawie art. 87 §1 kw w zw. z art. 87 §1a kw w zw. z art. 9 §2 kw wymierza mu karę 500 /pięciuset/ złotych grzywny;

IV.  na mocy art. 87 §4 k.w. orzeka wobec oskarżonego K. S. środek karny w postaci zakazu kierowania rowerami na okres 2 /dwóch/ lat;

V.  na podstawie art. 29 ust 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. M. kwotę 540 zł plus 124,20 zł VAT tytułem zwrotu kosztów udzielonej obrony z urzędu;

VI.  na podstawie art. 624 §1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.ow. zwalnia oskarżonego K. S. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

Sygn. akt II K 1551/13

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2013 r. K. S. spożywał alkohol. Następnie o godzinie 16.00 znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,37 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował rowerem, jadąc ulicą (...) w J.. Okoliczność ta została stwierdzona przez patrol funkcjonariuszy Policji, którzy zatrzymali K. S. do kontroli drogowej. K. S. został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem marki A..

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 10, notatka urzędowa k. 1, protokół badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym k. 2, świadectwo wzorcowania k. 3,

W dniu 31 sierpnia 2013 r. K. S. spożywał alkohol. Następnie o godzinie 18-15 znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,41 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował rowerem, jadąc ulicą (...) w J.. Okoliczność ta została stwierdzona przez patrol funkcjonariuszy Policji, którzy zatrzymali K. S. do kontroli drogowej. K. S. został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem marki A..

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.23, notatka urzędowa k. 16, protokół badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym k. 17, świadectwo wzorcowania k. 18,

K. S. był w przeszłości karany sądownie, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze 12 marca 2013 r. w sprawie sygn. akt II K 1901/12 , którym orzeczono zakaz kierowania rowerami, obowiązujący w okresie do 20 marca 2013 r. do 20 marca 2014 r. W czasie powyższych zdarzeń K. S. nie miał z przyczyn chorób psychicznej, ani innego zakłócenia czynności psychicznych zniesionej, ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem.

Dowód: dane o karalności k. 40, wyrok k. 42, opinia biegłych z zakresu psychiatrii k. 25-27,

Oskarżony K. S. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.

Wyjaśniając w toku postępowania przygotowawczego w przedmiocie pierwszego z zarzucanych mu czynów wyjaśnił, że w dniu zdarzenia spożywał alkohol w restauracji (...). Wówczas dowiedział się, że siostra wymieniła mu zamki w drzwiach wejściowych do mieszkania. W związku z tym udał się do miejsca zamieszkania. Przyznał, że był w przeszłości karany za jazdę w stanie nietrzeźwości na rowerze.

Odnośnie drugiego z zarzucanych mu czynów wyjaśnił, że w dniu zdarzenia wypił 2 lub 3 mocne piwa. Przyznał również, że w przeszłości posiadał uprawnienie do kierowania pojazdami mechanicznymi, które jednakże zostało mu po wypadku samochodowym odebrane. Podczas kolejnego przesłuchania uzgodnił z Prokuratorem warunki dobrowolnego poddania się karze.

Wyjaśniając przed Sądem oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, podtrzymał uprzednio złożone wyjaśnienia. Wyjaśnił, że nie wiedział o orzeczonym zakazie kierowania rowerami. Dodał jednakże, że wiedział o postępowaniu w którym orzeczono powyższy zakaz oraz uczestniczył prawdopodobnie w ogłaszaniu wyroku.

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego w których przyznał się zasługiwały na przydaniem im waloru wiarygodności. Pozostają one w zgodzie z treścią zgromadzonych w aktach postępowania dokumentów wskazujących na stan nietrzeźwości oskarżonego w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów. Dokumenty te zostały one sporządzone przez upoważnione do tego osoby w przewidzianej prawem formie. Zarówno powyższe wyjaśnienia, jak i zgromadzone dokumenty mogły tym samym stanowić, z racji swojej wiarygodności podstawę ustaleń stanu faktycznego.

W ocenie Sądu zatem zarówno wina jak i sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzucanych mu czynów nie budzą wątpliwości. W dniach 21 sierpnia 2013 r. oraz 31 sierpnia 2013 r. oskarżony kierując rowerem po drodze publicznej pomimo prawomocnie orzeczonego oraz obowiązującego zakazu kierowania rowerami dwukrotnie wyczerpał znamiona czynu z art. 244 kk. Mając na uwadze, iż czyny te popełnił w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, Sąd uznał, iż zachowania oskarżonego stanowiły ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91§1 kk. W konsekwencji Sąd wymierzył oskarżonemu jedną karę za oba czyny.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd wziął pod uwagę, iż nie posiadając istotnego powodu kierował on w dniach obu zdarzeń rowerem, pomimo obowiązującego go zakazu kierowania pojazdami mechanicznymi, czym po raz kolejny okazał rażące lekceważenie dla porządku prawnego. Na tej podstawie Sąd stopień społecznej szkodliwości czynu uznać należało za znaczny. Sąd zważył, iż orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów winien być bezwzględnie przestrzegany, zaś bieżące potrzeby życiowe nie zwalniały oskarżonego w żaden sposób.

Jako okoliczność łagodzącą po stronie oskarżonego Sąd potraktował fakt przyznania się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Nie mógł on mieć jednakże znaczącego wpływu na wymiar kary, skoro okoliczności w jakich został on zatrzymany wprost wskazywały na jego sprawstwo. Jako okoliczność obciążającą potraktował natomiast fakt, iż był on uprzednio nadto skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze za czyn z art. 244 kk w sprawie II K 881/11, .

Łącząc wymienione wyżej okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk, w szczególności stopniem społecznej szkodliwości czynu i stopniem winy oskarżonego, Sąd uznał, że odpowiednią karą orzeczoną wobec K. S. będzie kara dwóch miesięcy pozbawienia wolności. Z całą pewnością nie będzie ona nadmierną dolegliwością dla oskarżonego, skoro pomimo istnienia zarówno okoliczności mających wpływ na stopień społecznej szkodliwości jak i okoliczności obciążającej, wymierzona ona została w dolnych granicach zagrożenia ustawowego. W ocenie Sądu brak było, z uwagi na uprzednią karalność oskarżonego możliwości orzeczenia wobec niego kary łagodniejszego rodzaju. Sąd mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy, wnioskował, że nie jest konieczne wymierzanie kary surowszej, by osiągnięte zostały cele postępowania i cele kary. Orzeczona kara winna spełnić stawiane przed nią zadania zarówno w świetle oddziaływania wychowawczego, jak i zapobiegawczego, przy tym będzie adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości i stopnia winy, zatem spełni wszystkie wymogi stawiane przed nią przez przepisy karne. Na marginesie tylko można wskazać, iż jej wymiar odpowiadał wymiarowi uzgodnionemu przez Prokuratora z oskarżonym w toku postępowania przygotowawczego w trybie art. 335§1 kpk.

Kara orzeczona względem oskarżonego umożliwia zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia jej wykonania. Okazana przez niego skrucha, przejawiająca się wolą uzgodnienia z prokuratorem wymiaru kary zdaniem Sądu pozwala na podzielenie stanowiska Prokuratora wyrażonego w treści wniosku z art. 335§1 kpk dotyczącego możliwości obdarzenie oskarżonego zaufaniem i skorzystanie z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Świadomość oskarżonego dotycząca możliwości zarządzenia wykonania przedmiotowej kary pozwala mimo wszystko przypuszczać, że pomimo niewykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności cele tej kary zostaną osiągnięte.

Wyznaczając okres próby, Sąd ustalił go na 3 lata, uznając, że będzie on wystarczający dla osiągnięcia celów kary i pozwoli na właściwą kontrolę postawionej pozytywnej prognozy kryminologicznej. Trzyletni okres warunkowego zawieszenia uzgodniony uprzednio z Prokuratorem jest adekwatny do wymiaru orzeczonej kary, w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, uwzględnia przy tym fakt, iż oskarżony był w przeszłości karany sądownie.

Jednocześnie Sąd zważył, iż oskarżony spożywając alkohol, a następnie kierując rowerem w dniach i miejscach wskazanych powyżej, po drogach publicznych, znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym odpowiednio 0,37 i 0,41 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu wypełnił dwukrotnie znamiona wykroczenia z art. 87§1a kw.

Wymierzając oskarżonemu za oba wykroczenia karę Sąd wziął pod uwagę, iż K. S. kierował rowerem w stanie nietrzeźwości w rozumieniu art. 115§16 kk.

Jako okoliczność łagodzącą należało potraktować przyznanie się przez oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu jak i fakt, że przedmiotowym rowerem kierował po ulicach, gdzie natężenie ruchu drogowego nie jest znaczne. Nie bez znaczenia dla wymiaru kary pozostawał również fakt uzgodnienia z Prokuratorem warunków dobrowolnego poddania się karze.

Łącząc wymienione wyżej okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 33 kw i art. 35 kw, Sąd uznał, że odpowiednią karą orzeczoną wobec K. S. będzie kara 500 złotych grzywny. Z całą pewnością tak wymierzona kara nie będzie nadmierną dolegliwością dla oskarżonego, skoro jest ona karą najłagodniejszą z katalogu kar przewidzianych w art. 87§1akw. Sąd wnioskował, że nie jest konieczne wymierzanie kary surowszej, by osiągnięte zostały cele postępowania i cele kary. Orzeczona kara winna spełnić stawiane przed nią zadania zarówno w świetle oddziaływania wychowawczego, jak i zapobiegawczego. Spełni wszystkie wymogi stawiane przed nią przez przepisy wykroczeniowe. Orzeczona kara uwzględnia nadto możliwości zarobkowe oskarżonego, osiągającego dochód miesięczny w kwocie około 1257 złotych.

Stosownie do art. 87§4 kw. Sąd orzekł wobec K. S. środek karny w postaci zakazu kierowania rowerami na okres lat dwóch Wysokość orzeczonego środka karnych będzie, w ocenie Sądu, współmierna do stopnia zawinienia. Przede wszystkim zaś uświadomi oskarżonemu naganność jego postępowania albowiem orzeczony środek będzie stanowił dla niego utrudnienie w realizacji niektórych życiowych planów.

Orzeczenie w punkcie V znajduje swoje umocowanie w treści wskazanego tamże przepisu.

Zwalniając oskarżonego od ponoszenia kosztów procesu Sąd miał na uwadze, iż jego niskie wynagrodzenie uprawniające do stwierdzenia, iż poniesienie kosztów procesu będzie dla niego zbyt uciążliwe.