Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie następującym:

Przewodniczący – SSO Andrzej Marek (spr.)

Sędziowie: SSO Jacek Wilga

SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: Ewelina Cyrkot

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2013 roku w Legnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa V. M.

przeciwko (...) S.A. Oddział Zakłady (...) w P.

o ustalenie wypadku przy pracy

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego - Sądu Pracy w Lubinie

z dnia 17 września 2013 roku

sygn. akt IV P 108/13

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 września 2013 r. Sąd Rejonowy w Lubinie oddalił powództwo V. M. o ustalenie, że wypadek z dnia 17 września 2012 r. któremu uległ mąż powódki podczas pracy u strony pozwanej, jest wypadkiem przy pracy. Sąd - posiłkując się miedzy innymi opinią biegłego z zakresu interny i kardiologii – uznał, że przyczyną śmiertelnego w skutkach zawału serca męża powódki była choroba samoistna (choroba niedokrwienna przebiegająca bezobjawowo z nieprawidłową gospodarką lipidowo - glukozową i miażdżycą). Wykluczono przy tym przyczynienie się do wypadku jakichkolwiek czynników zewnętrznych w szczególności związanych z warunkami pracy tj. wysokiej temperatury, stresu lub zwiększonego wysiłku wynikającego z czynności pracowniczych (mąż powódki w dniu wypadku wykonywał jedynie czynności obserwatora taśmociągu).

Apelację od tego wyroku wniosła powódka. Domagała się zmiany zaskarżonego wyroku lub jego uchylenia z uwzględnieniem kosztów postępowania. Zarzuciła wyrokowi naruszenie:

- art. 3 ust 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych poprzez nieuznanie zdarzenia z dnia 17 września 2012 r. z udziałem Z. M. za wypadek przy pracy.

- art.233 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej oceny materiały dowodowego oraz wydanie rozstrzygnięcia w oparciu o nie w pełni ustalony stan faktyczny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne Sądu I instancji jak również argumentację przytoczoną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i zastosował właściwe przepisy prawa, wydał trafne rozstrzygnięcie w sposób pełny je uzasadniając.

Nie jest zasadny zarzut jakoby Sąd Rejonowy dokonał dowolnej (nie zaś swobodnej) oceny materiału dowodowego. Jeżeli wnioski wyprowadzone przez sąd orzekający z zebranego materiału dowodowego są logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, ocena tego sądu nie narusza przepisu art. 233 § 1 k.p.c. i musi się ostać, choćby z materiału tego dawały się wysnuć również wnioski odmienne. Tylko wówczas, gdy brakuje logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych związków przyczynowo-skutkowych, przeprowadzona przez sąd orzekający ocena dowodów może być skutecznie podważona ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2005 roku IV CK 122/05). Brak podstaw do podważenia takiej oceny w niniejszej sprawie.

Zasadnie Sąd Rejonowy uznał, że w rozpoznawanej sprawie nie zaistniała - niezbędna dla uznania zdarzenia za wypadek przy pracy - przesłanka spowodowania zdarzenia przez przyczynę zewnętrzną. Przeprowadzone przez Sąd Rejonowy dowody w szczególności z opinii biegłego sądowego z zakresu interny i kardiologii jednoznacznie wskazywały, że przyczyną wypadku była wyłącznie samoistna choroba męża powódki. Biegły w sposób jednoznaczny wskazał na brak czynników zewnętrznych zdarzenia w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej. Opinia ta jest jasna, rzeczowa, została wydana po zapoznaniu się biegłego z całością dokumentacji medycznej wnioskodawcy. Nadto opinia zawiera przekonujące uzasadnienie pozwalające na jej sadową kontrolę. Z tych przyczyn mogła w pełni stanowić podstawę ustaleń faktycznych. Schorzenia, które doprowadziły do zawału i śmierci męża powódki miały jednoznacznie charakter kardiologiczny. Słusznie zatem Sąd Rejonowy dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu interny i kardiologii. Opinia ta była pełna i jednoznaczna. Biegły ocenił zarówno stan zdrowia Z. M. jak i warunki, w jakich miał miejsce wypadek. Nie wskazywał przy tym na konieczność oceny zdarzenia przez innego biegłego w szczególności z zakresu medycyny pracy. Dodatkowo warto zauważyć, że w ramach postępowania powypadkowego (materiały z tego postępowania stanowiły dowód w niniejszym postępowaniu) zasięgnięto opinii lekarza zarówno z zakresu medycyny sadowej, jak i z zakresu medycyny pracy (vide: opinia z dnia 26 października 2012 r. dra L. G.). Wnioski z tych opinii są zbieżne z zaprezentowanymi w niniejszej sprawie przez biegłego kardiologa.

W tych okolicznościach nie było konieczności przeprowadzania dowodu z kolejnej opinii biegłego – tym razem z zakresu medycyny pracy.

Apelacja zatem - jako nieuzasadniona -podlegała oddaleniu (art. 385 k.p.c.)

O kosztach procesu w postępowaniu apelacyjnym orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c.