Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Barbara Żukowska (spr.)

Sędziowie SSO Klara Łukaszewska SSO Tomasz Skowron      

Protokolant Małgorzata Pindral

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2014r.

sprawy R. K.

oskarżonego z art. 178a § 4 kk

z powodu apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze VIII Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w Kamiennej Górze

z dnia 2 września 2013 r. sygn. akt VIII K 386/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego R. K. w ten sposób, że:

1.  z opisu przypisanego mu w punkcie 1 części dyspozytywnej czynu eliminuje zapis o uprzednim skazaniu wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze w sprawie VI K 391/03,

2.  na podstawie art. 69§1 i 4 kk i art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary warunkowo zawiesza na 4 (cztery) lata okresu próby,

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 621/13

UZASADNIENIE

R. K. został oskarżony o to, że:

w dniu 17 kwietnia 2013 r. w W., woj. (...), prowadził w ruchu lądowym po drodze publicznej pojazd m-ki F. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości z zawartością alkoholu 1,09 mg/l i 0,85 mg/l w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc skazanym przez Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze sygn. akt VI K 391/03, II K 775/10, to jest o czyn z art. 178a § 4 k.k.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze VIII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Kamiennej Górze wyrokiem z dnia 2 września 2013r. w sprawie sygn. akt VIII K 386/13:

1.  R. K. uznał za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego występek z art. 178a § 4 k.k., i za to, na podstawie art. 178a § 4 k.k., wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec R. K. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat;

3.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od R. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 370,00 zł z tytułu kosztów sądowych i wymierzył mu opłatę w kwocie 120,00 zł.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego zarzucając:

1.  naruszenie prawa procesowego art. 7, 410 kpk mający wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, poprzez dowolne ustalenie, że:

–

wobec oskarżonego wyrokiem Sądu Rejonowego Wydział Karny w Kamiennej Górze z dnia 15.10.2003r. za czyn z art. 178a§1 kk orzeczono karę dodatkową zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 10 lat, podczas gdy wyrok zawarty w aktach sprawy wskazuje, że tę karę orzeczono na 3 lata;

–

oskarżony wyszedł z domu K. S. z zamiarem „przywiezienia” alkoholu, chociaż wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania K. S. wyraźnie wskazują, że oskarżony „wyszedł od niego z domu zapowiadając, że ją przyniesie”;

–

pominięcie okoliczności łagodzących, które winny mieć wpływ na rodzaj i wymiar kary;

2.  dokonanie wymiaru kary pozbawienia wolności w wysokości, która po uwzględnieniu okoliczności popełnienia zarzucanego czynu oraz właściwości i warunków osobistych oskarżonego może być oceniona jako rażąco niewspółmiernie surowa.

Stawiając powyższe zarzuty obrońca wniósł o uchylenie i zmianę zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonej kary 6 miesięcy pozbawienia wolności na okres ustalony przez Sąd Orzekający albo uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy jest częściowo zasadna.

Słusznie obrońca zarzucił błędne ustalenie, iż wobec R. K. Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze wyrokiem z dnia 15 października 2003r. w sprawie VI K 391/03 orzekł środek karny (nazwany przez obrońcę „karą dodatkową”) w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 10 lat, podczas gdy zakaz ten orzeczony został na okres lat 3. Obrońca jednakże nie dostrzegł nadto, iż w chwili orzekania w przedmiotowej sprawie uległo zatarciu z mocy prawa skazanie wymienionym wyżej wyrokiem. Zgodnie z przepisem art. 76§1 kk skazanie na karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania ulega zatarciu z upływem 6 miesięcy od zakończenia okresu próby, przy czym zgodnie z przepisem art. 76§2 kk – zatarcie skazania nie może nastąpić przed wykonaniem orzeczonej grzywny lub środka karnego.

Omawianym wyrokiem z dnia 15 października 2003r. w sprawie VI K 391/03 wobec R. K. wymierzona została kara 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat, orzeczony został środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat, na podstawie art. 49a§1 kk zarządzone zostało od oskarżonego na wskazany cel świadczenie pieniężne.

Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 30 października 2003r., skazany uiścił świadczenie pieniężne i wobec zatarcia skazania wyrok usunięty został z Krajowego Rejestru Karnego; powyższe przesądziło o zmianie zaskarżonego wyroku przez wyeliminowanie z opisu czynu przypisanego oskarżonemu zapisu o uprzednim skazaniu R. K. wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze w sprawie VI K 391/03.

Słusznym jest zarzut obrońcy o dokonanej przez Sąd Rejonowy dowolnej ocenie dowodu z wyjaśnień oskarżonego i – w konsekwencji – ustaleniu, iż skoro oskarżony „wyszedł z domu K. S. zapowiadając, że przyniesie następną butelkę wódki, to pozwala zasadnie przypuszczać, że oskarżony nie tyle miał wódkę w samochodzie, co zamierzał ją przywieźć, zaś na widok radiowozu policyjnego zjechał gwałtownie na pobocze” (cyt. z uzasadnienia Sądu Rejonowego). Oskarżony konsekwentnie wyjaśniał, iż poszedł po następną butelkę wódki do samochodu i zdecydował (tylko) źle zaparkowanym samochodem „pojechać do przodu”, „przejechał nim ok. 3 m”. K. S. przesłuchany w toku rozprawy głównej w charakterze świadka potwierdził, iż w trakcie spożywania alkoholu „R. (K.) przypomniał sobie, że w samochodzie ma jeszcze jedną butelkę wódki, wyszedł do samochodu po tę wódkę...”. Treść dowodów z wyjaśnień oskarżonego i zeznań K. S. w żadnym razie nie uprawnia do wnioskowania, iż oskarżony „nie tyle miał wódkę w samochodzie, co zamierzał ją przywieźć”. Również zeznania policjantek nie zezwalają na ustalenie w sposób pewny, iż oskarżony „zamierzał przywieść wódkę”, a nie, iż uruchomił samochód i przejechał nim kilka metrów, by bezpieczniej go zaparkować. Z zeznań policjantek E. O. i A. S. wynika, iż zauważyły stojący na drodze samochód z włączonym silnikiem, a na widok radiowozu kierowca zjechał dynamicznie ze środka ulicy na pobocze. Zeznania te nie podważają prawdziwości wyjaśnień oskarżonego i zeznań K. S..

Sąd Rejonowy nie przedstawił w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku oceny dowodów z zeznań policjantek; obowiązek dokonania oceny przeprowadzonych dowodów nie zastał zrealizowany poprzez formułowanie w pisemnym uzasadnieniu wyłącznie otwartych pytań, na które odpowiedzi mogą być różne, nie tylko wyobrażone, lecz niewyartykułowane wprost przez Sąd Orzekający.

Uznając, iż treść przeprowadzonych dowodów zezwala wyłącznie na ustalenie w sposób prawny, iż w krytycznym czasie oskarżony R. K. prowadził samochód przejeżdżając nim po drodze publicznej odległość zaledwie kilku metrów, zjeżdżając z drogi na pobocze, zważywszy nadto iż uczynił to w porze nocnej, na wiejskiej drodze, gdzie natężenie ruchu drogowego było niewielkie, Sąd Okręgowy ocenił jako nieznaczny stopień jego winy i stopień społecznej szkodliwości popełnionego przezeń przestępstwa.

R. K. był karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 2 lutego 2011r. w sprawie II K 775/10 za czyn z art. 178a§1 kk na karę grzywny co przesądziło o słuszności przyjętej w zaskarżonym wyroku kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu oskarżonego. R. K. karany był również za czyn z art. 244 kk a to wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 19 sierpnia 2011r. w sprawie II K 276/11.

Uprzednia karalność oskarżonego zasadnie przesądziła o rodzaju i wymiarze orzeczonej zaskarżonym wyrokiem kary 6 miesięcy pozbawienia wolności i orzeczeniu środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych (w ruchu drogowym, wodnym i powietrznym) na okres 3 lat.

W ocenie Sądu Okręgowego wobec R. K. zasadnym jest orzeczenie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Skoro w kontekście przeprowadzonych dowodów wyłącznie pewnym jest ustalenie, iż nietrzeźwy oskarżony zdecydował uruchomić samochód, by ustawić go bezpieczniej na poboczu drogi i przejechał nim odległość zaledwie kilku metrów, to tym samym Sąd Okręgowy ocenił, iż wobec oskarżonego zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek, o jakim stanowi przepis art. 69§4 kpk.

Kierując się potrzebą przede wszystkim wychowawczego oddziaływania kary, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok warunkowo zawieszając wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres 4 lat.

W kontekście ustalonych okoliczności przedmiotowej sprawy, okoliczności podmiotowych dotyczących oskarżonego, faktu, iż jest właścicielem firmy, utrzymuje żonę i dwoje dzieci w wieku szkolnym, tak orzeczona kara winna dobitnie uświadomić oskarżonemu, iż ustanowione prawo winno być bezwzględnie przestrzegane, wyroki sądów respektowane a zakaz prowadzenia pojazdów dotyczy także sytuacji przejechania (z różnych powodów) niewielkiej odległości.

Orzeczony długi okres próby winien motywować oskarżonego do praworządnego postępowania.

Nie znajdując podstaw do dalszej zmiany zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy w pozostałej części wyrok ten utrzymał w mocy.

Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze w oparciu o przepis art. 624§1 kpk uznając, iż przemawiają za tym zarówno względy słuszności, jak i sytuacja materialna oskarżonego utrzymującego czteroosobową rodzinę.