Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Bartoszycach, VII Zamiejscowy Wydział Karny

z siedzibą w Lidzbarku Warmińskim

w składzie: Przewodniczący: SSR Maciej Rzewuski

Protokolant: sekr. sądowy Robert Piwnicki

w obecności oskarżyciela publicznego Urzędu Skarbowego w B., reprezentowanego przez starszego komisarza skarbowego J. W.

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2014 r.

w Lidzbarku Warmińskim sprawy:

B. G. , syna M. i H. z domu L., urodzonego dnia (...) w M.

oskarżonego o to, że:

1.  prowadząc działalność gospodarczą z siedzibą w W., gmina L. nie prowadził ksiąg w okresie od 01 kwietnia 2011 roku do 31 grudnia 2011 roku za miesiące kwiecień i grudzień 2011 roku w postaci rejestrów zakupu i sprzedaży VAT oraz w okresie od 01 stycznia 2011 roku do 21 grudnia 2011 roku podatkowej księgi przychodów i rozchodów za 2011 roku, czym naruszył dyspozycję art. 109 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz art. 9a ust. 1 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.) i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. z 2003r. nr 152, poz. 1475 z późn. zm.),

- tj. o czyn przewidziany w art. 60 § 1 k.k.s.,

2.  prowadząc działalność gospodarczą z siedzibą w W., gmina L. nie ujawnił przedmiotu oraz podstawy opodatkowania w okresie od 25 stycznia 2011 roku do 01 czerwca 2012 roku w zakresie podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2010 roku oraz kwiecień 2011 roku poprzez nie prowadzenie rejestrów zakupów i sprzedaży VAT, nie złożenie deklaracji podatkowej VAT-7 i nie wpłacenie należnego podatku za w/w miesiące w łącznej wysokości 4.273,00 złotym, czym naruszono dyspozycję art. 5 ust. 1, art. 19 ust. 1, art. 29 ust. 1, art. 41 ust. 129, art. 103 ust.1, art. 108 i 109 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.),

- tj. o czyn przewidziany w art. 54 § 3 k.k.s w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.

orzeka

I.  oskarżonego B. G. uznaje za winnego popełnienia zarzuconych mu czynów i za to skazuje go:

– za czyn z pkt. I z mocy art. 60 § 1 k.k.s. na karę 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 60,00 (sześćdziesiąt 00/100) złotych,

– za czyn z pkt. II z mocy art. 54 § 3 k.k.s w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. na karę 200,00 (dwieście 00/100) złotych,

II.  na podstawie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze oraz § 14 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. P. kwotę 180,00 (sto osiemdziesiąt 00/100) złotych, powiększoną o należną stawkę podatku VAT za obronę oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym, a nadto kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt 00/100) złotych, powiększoną o należną stawkę podatku VAT za obronę oskarżonego w postępowaniu sądowym,

III.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt: VII K 333/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. G. urodził się w dniu (...)w M.. Zameldowany jest w L. (...), choć na stałe przebywa na terenie Wielkiej Brytanii ( notoria urzędowa – k. 38).

Począwszy od 22 września 2010 r. B. G. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...) Zakład (...) z siedzibą w W., gm. L., w zakresie produkcji wyrobów tartacznych, produkcji pozostałych wyrobów stolarskich oraz ciesielskich dla budownictwa, sprzedaży hurtowej drewna, materiałów i wyposażenia sanitarnego. Od chwili rozpoczęcia działalności gospodarczej do chwili wszczęcia postępowania podatkowego wymieniony nie zgłosił obowiązku w podatku od towarów i usług. B. G. nie dokonał też wyboru formy opodatkowania.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w miesiącach objętych postępowaniem podatkowym B. G. dokonywał dostaw towarów w postaci desek, krokwi, łat i kantówek na rzecz (...) Gospodarstwa Rolnego w G..

W 2010 r. B. G. prowadził działalność gospodarczą łącznie przez okres 101 dni. Obrót, jaki osiągnął w tym czasie z tytułu prowadzonej działalności, wyniósł 36.695,00 złotych. Limit uprawniający do zwolnienia z podatku VAT w 2010 r. wynosił kwotę 27.671,23 złotych. B. G. nie złożył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w B. zgłoszenia rejestracyjnego w w/w zakresie.

Z dniem 17 grudnia 2010 r. B. G. utracił prawo do zwolnienia od podatku VAT. Opodatkowaniu podlegała nadwyżka sprzedaży w kwocie 9.023,77 złotych brutto. Wskazany obrót skutkował powstaniem zobowiązania podatkowego w kwocie 1.135,00 złotych. Podatek należny od towarów i usług za miesiąc grudzień 2010 r. wyniósł kwotę 1.627,00 złotych. B. G. nie dokonał rozliczenia i nie wpłacił podatku VAT z tytułu dostaw towarów na rzecz (...) Gospodarstwa Rolnego w G..

Dostawa na podstawie faktury VAT z 20 kwietnia 2011 r. spowodowała powstanie zobowiązania podatkowego w podatku VAT za kwiecień 2011 r. w wysokości 1.934,00 złotych. Podatek od towarów i usług z tytułu wystawienia w/w faktury opiewał na kwotę 1.204,00 złotych.

Ogółem zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące grudzień 2010 r. i kwiecień 2011 r., podlegające wpłacie w terminie ustalonym decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego w B.o nr (...) z dnia 13 sierpnia 2012 r., wyniosło łącznie 4.273,00 złotych. B. G.nie wpłacił wskazanej kwoty tytułem podatku.

W okresie od 1 kwietnia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. B. G. nie prowadził ksiąg w postaci rejestrów zakupu i sprzedaży VAT za miesiące kwiecień i grudzień 2011 r. Od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. nie prowadził też podatkowej księgi przychodów i rozchodów za 2011 r.

Z dniem 26 stycznia 2011 r. B. G. zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej. Nie ujawnił jednak przedmiotu oraz podstawy opodatkowania w okresie od 25 stycznia 2011 r. do 1 czerwca 2012 r. w zakresie podatku od towarów i usług za miesiące grudzień 2010 r. i kwiecień 2011 r. Przez cały okres prowadzenia działalności gospodarczej nie składał deklaracji podatkowych VAT-7. Nie wpłacił też należnego podatku za w/w miesiące w łącznej kwocie 4.273,00 złotych.

B. G. był 5-krotnie karany sądownie, w tym za czyny z art. 178a § 1 kk, art. 280 § 1 kk w zw. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, art. 284 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, art. 54 § 2 kks i art. 60 ust. 1 kks.

Przedmiotowy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dokumenty: zawiadomienia o popełnieniu czynów zabronionych (k. 1-2, k. 9), protokół kontroli (k. 3-8), decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w B.z dnia 13 sierpnia 2012 r. nr (...)(k. 10-15), karty kontowe (k. 16-17, k. 102), wydruk informacji z KCIK (k. 45-53) i kartę karną (k. 91-93).

Dochodzenie w niniejszej sprawie prowadzone było w oparciu o przepisy dotyczące postępowania w stosunku do nieobecnych, albowiem B. G. nie przebywał w miejscu zamieszkania, ani pod adresem wskazanym do korespondencji (k. 43).

Sąd zważył, co następuje:

Z uwagi na tryb postępowania – w stosunku do nieobecnych, podstawę ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie stanowiły dokumenty zgromadzone w ramach prowadzonego dochodzenia. Z wiedzy posiadanej z urzędu wynika bowiem, że oskarżony B. G.przebywa obecnie na stałe na terenie Wielkiej Brytanii (k. 38). Do w/w dokumentów zaliczono przede wszystkim dwa zawiadomienia o popełnieniu czynów zabronionych (k. 1-2, k. 9), protokół kontroli (k. 3-8), decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w B.z dnia 13 sierpnia 2012 r. o nr (...)(k. 10-15), karty kontowe dłużnika (k. 16-17, k. 102) oraz wydruk informacji z KCIK (k. 45-53).

Sąd dał wiarę w/w dokumentom, których prawdziwość i treść nie były kwestionowane na żadnym etapie postępowania przez którąkolwiek ze stron. Wprawdzie postępowanie prowadzone było w oparciu o przepisy art. 173 i n. kks, jakkolwiek ustanowiony z urzędu dla oskarżonego, już na etapie postępowania przygotowawczego, obrońca po zaznajomieniu się z materiałami dochodzenia, nie zgłosił żadnych uwag, ani też zastrzeżeń co do zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Nie skorzystał również z prawa do uzupełnienia postępowania przygotowawczego w jakimkolwiek zakresie. Per analogiam, w postępowaniu sądowym obrońca oskarżonego podobnie, jak i oskarżyciel publiczny, nie podjęli nawet próby podważenia mocy dowodowej zgromadzonego w sprawie, a ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego w postaci wyżej wymienionych dokumentów. Nie złożyli też żadnych wniosków dowodowych, ani formalnych. Nadto, nie żądali uzupełnienia przewodu sądowego w jakimkolwiek zakresie.

W tym stanie rzeczy, za całkowicie miarodajne dla ustaleń faktycznych w sprawie uznano zawiadomienia o popełnieniu czynów zabronionych, protokół kontroli oraz decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w B.z dnia 13 sierpnia 2012 r. o nr (...). Informacje wynikające z treści wymienionych dokumentów korespondują ze sobą w całej rozciągłości. Dokumenty zostały przy tym wystawione przez podmioty prawem legitymowane do podjęcia tego typu czynności. Nadto pozostają one w pełni zgodne z osnową kart kontowych oskarżonego, którym także dano wiarę.

W tym miejscu raz jeszcze należy podkreślić, że żaden z ujawnionych na rozprawie dokumentów nie był kwestionowany przez żadną ze stron, ani pod kątem formalnym, ani też pod względem zawartości merytorycznej.

Przez wzgląd na fakt, że oskarżony od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej do dnia wszczęcia postępowania przygotowawczego in casu nie zgłosił obowiązku w podatku od towarów i usług, to zgodnie z przepisem art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, początkowo był traktowany jak podatnik zwolniony z VAT-u. W myśl powołanego przepisu, obowiązany był jednak przed dniem wykonania pierwszej czynności, o jakiej mowa w art. 5 ustawy, dokonać naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego w tym zakresie.

Prowadząc w 2010 r. działalność gospodarczą przez okres 101 dni oraz osiągając z tego tytułu obrót na kwotę 36.695,00 złotych, oskarżony przekroczył ustawowy limit uprawniający go do zwolnienia z podatku VAT w 2010 r., wynoszący 27.671,23 złotych. Fakt ten nie został jednak zgłoszony Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w B. przez oskarżonego, który de facto nie dokonał też wyboru formy opodatkowania.

Mimo, że oskarżony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w kwietniu i grudniu 2011 r. świadczył usługi na rzecz (...) Gospodarstwa Rolnego w G., to jednak nie prowadził ksiąg w postaci rejestrów zakupu i sprzedaży VAT za w/w miesiące. Nie prowadził też podatkowej księgi przychodów i rozchodów z tytułu prowadzonej działalności za 2011 r. Wprawdzie z dniem 26 stycznia 2011 r. wymieniony zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej, to jednak okoliczność ta w żadnym razie nie zwalniała go z obowiązku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów za wyżej wskazany okres.

Oskarżony swoim działaniem, a właściwie zaniechaniem naruszył więc dyspozycję przepisów art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z przepisem art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, utrata przez oskarżonego prawa do zwolnienia od podatku VAT w grudniu 2010 r., obligowała go do zapłaty podatku VAT za miesiąc grudzień 2010 r. w wysokości 2.339,00 złotych i za miesiąc kwiecień 2011 r. w wysokości 1.934,00 złotych. Oskarżony nie wpłacił jednak należnego podatku VAT. Nie złożył też deklaracji podatkowej VAT-7, mimo że był do tego zobowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, z uwagi na treść przepisu art. 103 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Swoim zachowaniem B. G. naruszył zatem dyspozycje przepisów art. 5 ust. 1, art. 19 ust. 1, art. 29 ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 103 ust. 1, art. 108 i art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, w świetle zgromadzonego i ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego nie może budzić wątpliwości wina oskarżonego, który w okresie od 1 kwietnia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. nie prowadził ksiąg w postaci rejestrów zakupu i sprzedaży VAT za miesiące kwiecień i grudzień 2011 r. oraz w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. nie prowadził podatkowej księgi przychodów i rozchodów za 2011 r., czym naruszył dyspozycję art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, przez co zachowaniem swoim wyczerpał znamiona przestępstwa skarbowego z art. 60 § 1 kks.

W ocenie Sądu, w pełni wykazana ujawnionymi na rozprawie dowodami została też wina oskarżonego polegająca na tym, że w okresie od 25 stycznia 2011 r. do 1 czerwca 2012 r. nie ujawnił przedmiotu oraz podstawy opodatkowania w zakresie podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2010 r. i kwiecień 2011 r. poprzez nie prowadzenie rejestrów zakupów i sprzedaży VAT, nie złożenie deklaracji podatkowej VAT-7 i nie wpłacenie należnego podatku za w/w miesiące w łącznej wysokości 4.273,00 złotych, czym naruszył dyspozycję przepisów art. 5 ust. 1, art. 19 ust. 1, art. 29 ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 103 ust. 1, art. 108 i art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wypełniając tym samym znamiona wykroczenia skarbowego z art. 54 § 2 kks w związku z art. 6 § 2 kks.

Analizując kwestię wymiaru kary uwzględniono następujące okoliczności.

Przeciwko oskarżonemu przemawia niewątpliwie jego uprzednia karalność, w tym za przestępstwa skarbowe. Wbrew pozorom, również młody wiek oskarżonego przemawia in concreto na jego niekorzyść, skoro w wieku 29 lat dopuścił się kolejnego, szóstego już przestępstwa, wykazując tym samym cechy daleko posuniętej demoralizacji.

Sąd nie dopatrzył się po stronie oskarżonego żadnych okoliczności łagodzących.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że kara grzywny w wymiarze 70 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 60,00 złotych za czyn z pkt. I zarzuconego w akcie oskarżenia i kara 200,00 złotych grzywny za czyn z pkt. II są w pełni adekwatne zarówno do stopnia zawinienia oskarżonego, jak też stopnia społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów.

O kosztach obrony wykonywanej z urzędu orzeczono, jak w pkt. II wyroku, na podstawie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Prawo o adwokaturze oraz § 14 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, uwzględniając koszty obrony w postępowaniu przygotowawczym, jak i sądowym, powiększone o należny podatek VAT.

Kierując się faktem zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej przez oskarżonego, na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks Sąd zwolnił go od kosztów sądowych w całości (pkt III wyroku).