Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda (spr.)

Sędziowie: SO Beata Tymoszów

SR del. Michał Chojnowski

protokolant: sekretarz sądowy Joanna Szymańska

przy udziale prokuratora Wojciecha Groszyka

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2014 r.

sprawy A. R.

oskarżonego o przestępstwo z art. 18§3kk w zw. z art. 286§1kk w zb. z art. 297§1kk w zb. z art. art. 270§1kk w zw. z art. 11§2kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W.

z dnia 29 października 2012 r. sygn. akt III K 47/11

zmienia wyrok w zaskarżonej części co do A. R. w ten sposób, że na podstawie art. 69§1 i 2 kk oraz art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 4 (czterech) lat tytułem próby; w pozostałej zaskarżonej części tenże wyrok utrzymuje w mocy; kosztami sądowymi w postępowaniu odwoławczym obciąża Skarb Państwa.

VI Ka 748/13

UZASADNIENIE

A. R. został oskarżony o to, że w nieustalonym okresie do dnia 06.10.2008 r. w W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił pomocnictwa A. D. do doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 80.000 zł (...) Banku w W. ul. (...) w ten sposób, że dostarczył A. D. podrobione zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...), wypełnił za w/w wniosek o udzielenie pożyczki gotówkowej adresowanej do Banku (...), a następnie na podstawie tych dokumentów A. D., wprowadzając w błąd pracownika banku co do zamiaru spłaty kredytu, zawarł umowę kredytową nr (...), po czym nie wywiązał się z obowiązku spłaty rat powodując łączne straty w wysokości 80.000 zł na szkodę w/w banku tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w W. wyrokiem z 29 października 2012 r. w sprawie o sygnaturze akt III K 47/11 uznał A. R. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazał go, a na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia; na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek solidarnego z A. D. naprawienia szkody w kwocie 80.000 zł na rzecz pokrzywdzonego Banku (...) z siedzibą w W. ul. (...).

Od powyższego orzeczenia wniósł apelację obrońca A. R. zaskarżając wyrok w części tj. w zakresie niezastosowania wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia wymierzonej kary. Na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt. 4 k.p.k. zarzucił rażącą niewspółmierność kary polegająca na niezastosowaniu wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia orzeczonej kary 8 miesięcy pozbawienia wolności i w rezultacie wymierzenie kary bezwzględnej, podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, okoliczności sprawy oraz z uwagi na osobę sprawcy oraz jego zachowanie po popełnieniu przestępstwa, w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki uzasadniające orzeczenie wobec oskarżonego kary 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania przedmiotowej kary na okres 3 lat. Wskazując na powyższe obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie A. R. za zarzucany czyn kary 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania orzeczonej kary na okres 3 lat próby.

Sąd okręgowy zważył, co następuje:

Zawarty w apelacji obrońcy wniosek o warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności zasługuje na uwzględnienie, aczkolwiek nie na tak krótki okres próby, o jaki postulował skarżący.

W sprawie niniejszej - zgadzając się z rozstrzygnięciem o wysokości orzeczonej wobec oskarżonego A. R. kary pozbawienia wolności - sąd odwoławczy odmiennie niż sąd I instancji uznał, że zachodzą przesłanki do warunkowego zawieszenia jej wykonania. Co prawda oskarżony był już wcześniej karany, ale z aktualnych danych o karalności uzyskanych na etapie postępowania odwoławczego wynika, że tylko wyrokiem z 12 lipca 2010 r. w sprawie II K 121/10 Sądu Rejonowego w L. i to za czyn popełniony 13 listopada 2008 r. ( k. 378-379, 384), a czyn przypisany mu w sprawie niniejszej popełnił w okresie do dnia 6 października 2008 r. Jednocześnie sąd okręgowy rozpoznając apelację obrońcy wziął pod uwagę zachowanie w/w oskarżonego, który sukcesywnie – od listopada 2012 r. - uiszcza wpłaty na rzecz pokrzywdzonego banku (vide – dowody wpłat z k. 347-348, 386- 401) tytułem naprawienia szkody. Istotnie, wpłaty te nastąpiły dopiero po wydaniu zaskarżonego wyroku, niemniej jednak wskazują, że składane w toku postępowania przed sądem I instancji deklaracje oskarżonego co do naprawienia szkody nie były obliczone li tylko na uzyskanie łagodnej kary. Oceniając postawę oskarżonego pod kątem przesłanek niezbędnych do warunkowego zawieszenia wykonania kary sąd odwoławczy miał też na uwadze, że oskarżony A. R. ustabilizował swoją sytuację – pracuje zarobkowo jako marynarz, urodziła mu się córka, a jednocześnie od daty popełnienia przypisanego w sprawie niniejszej czynu, a także czynu, za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w L. sygn. akt II K 121/10, upłynęło ponad 5 lat i w tym czasie nie popełnił ponownie przestępstwa. Te wszystkie okoliczności, w ocenie sądu okręgowego, dają podstawy do przyjęcia, że A. R. zrozumiał jednak naganność swojego przestępczego postępowania i jego możliwe konsekwencje prawne, co uzasadnia twierdzenie, że mimo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie niniejszej będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie podobnego przestępstwa. Dlatego też sąd odwoławczy warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego A. R. kary 8 miesięcy pozbawienia wolności na okres próby 4 lat uznając, że tak ukształtowana długość tego okresu pozwoli na odpowiednią weryfikację procesu resocjalizacji indywidualnej oskarżonego i da mu szansę na prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie, a jednocześnie będzie dolegliwością adekwatną do wagi przypisanego mu czynu.

Z tych wszystkich względów sąd okręgowy orzekł jak wyroku.