Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2020 r.

Sąd Rejonowy IV Wydział Pracy w K.

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 13 października 2020r.

sprawy B. F.

przeciwko Sklep (...) S. N. P. w K.

o zapłatę odszkodowania za niezgodne z prawem zerwanie umowy o pracę

I.  Powództwo oddala.

IVP 147/20

UZASADNIENIE

Powódka B. F. w pozwie skierowanym przeciwko N. P. (...) Sklep (...) wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej kwoty 1280 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem zerwanie umowy o pracę.

W uzasadnieniu pozwu podała, że pod koniec marca 2020r. ustnie ustaliła z pozwaną N. P., że zatrudni się u niej na pełen etat od 1 kwietnia do końca tego miesiąca, a później zdecydują co dalej. Pracę fizycznie powódka rozpoczęła 2 kwietnia, ale poprosiła pozwaną, by w umowie o pracę napisać rozpoczęcie pracy od 1 kwietnia 2020r., gdyż chciała zachować ciągłość zatrudnienia z uwagi na należny jej dodatek aktywizacyjny z urzędu pracy. Pozwana zgodziła się na to i przesłała jej grafik pracy na cały miesiąc kwiecień. 10 kwietnia w czasie pracy mąż pozwanej R. P. przybył do sklepu i pokazał jej sporządzoną przez księgową umowę o pracę do końca kwietnia 2020r., ale nie dał jej do podpisania wobec tego, że B. F. nie chciała przedłużyć umowy na dłuższy okres. W dniu 14 kwietnia 2020r. powódka przekazała pozwanej, że nie przyjdzie do pracy, bo zachorowała jej córka i jest na zwolnieniu lekarskim. 16 kwietnia otrzymał od pozwanej pismo z umową o pracę zawartą na czas od 1 do 10 kwietnia 2020r., świadectwo pracy i kwotę 832 zł tytułem wynagrodzenia za pracę.

Powódka dodał, że ponieważ umówiła się z pozwaną na miesięczny okres pracy, a pozwana tę umowę zerwała w sposób niezgodny z prawem, bo w sprzeczności z wcześniejszym, ustnym, ustaleniem to należy się jej odszkodowanie. Dodał, że umowa o pracę zakończyła się nieprawidłowym jej zerwaniem przez powódkę w dniu 16 kwietnia 2020r., gdy przebywała na zwolnieniu lekarskim na dziecko.

W odpowiedzi na pozew N. P. wniosła o oddalenie powództwa w całości. Podała, że Rodzinny sklep jest jej pierwszą działalnością gospodarczą rozpoczętą w bieżącym roku. Powódka była jej pierwszą pracownicą. Chciała ją zatrudnić na stałe, jednak umówiły się, że pierwsza umowa będzie zawarta na 10 dni. Z powodu panującej już wtedy epidemii księgowa pozwanej pracowała w trybie zdalnym nie zawarta została od razu pisemna umowa, jednak powódka wyraziła duże zaangażowanie i chciała pracować praktycznie od razu co zostało jej umożliwione bez pisemnej umowy. Ponieważ początkowo postawa powódki dawała nadzieje na zatrudnienie jej na stałe, pozwana sporządziła grafik personalny pracy na cały miesiąc z jej uwzględnieniem. W dniu 7 kwietnia 2020r. (nie 10 jak podała powódka), mąż pozwanej przywiózł do sklepu umowę o prace na czas próby 10 dni. Powódka zapoznała się z jej treścią i odmówiła podpisania, twierdząc, że prosiła o umowę na 3 miesiące. Następnie powódka nadal przychodziła do pracy, ale nie przedstawiała swojego stanowiska i pracowała w sposób niedbały. Następnie 10 kwietnia 2020r. mąż pozwanej ponownie przyjechał do sklepu z dokumentami – umową o pracę na okres próbny 10 dni i ze świadectwem pracy. B. F. odmówiła ponownie podpisania umowy, więc pozwana N. P. przesłała jej te dokumenty pocztą wraz z należnym jej wynagrodzeniem.

Sąd ustalił stan faktyczny:

Pozwana N. P. na początku 2020r. Sklep (...) w K.. Szukała następnie pracownika. Zgłosiła się powódka B. F.. Pozwana zdecydowała się na zatrudnienie powódki na okres próbny 10 dni od 1 do 10 kwietnia 2020r., a jeśli próba wypadnie pomyślnie na dalszy okres. N. P. zgodziła się, by powódka pracę fizycznie rozpoczęła dopiero z dniem 2 kwietnia. Ze względu na stan pandemii i związane z tym ograniczenia księgowa T. P. nie sporządziła od razu umowy o pracę. Gdy następnie umowa buła gotowa mąż powódki R. P. przywiózł ją do sklepu do podpisania przez B. F.. Ta jednak odmówiła podpisania tej umowy, gdyż w jej ocenie za krótki był czas pracy na próbę.

W tej sytuacji mąż pozwanej w dniu 10 kwietnia 2020r. ponownie przywiózł jej do podpisania tę samą umowę wraz ze świadectwem pracy. Ponieważ B. F. ponownie odmówiła podpisania jej i nie przyjęła świadectwa pracy dokumenty te wraz z należnym wynagrodzeniem pozwana przesłała jej na adres zamieszkania.

Dowody: kserokopia grafiku pracy – k. 3, kserokopia umowy o pracę – k. 4, świadectwo pracy – k. 5, zeznania świadków: R. P. - k. 26v-27, W. F. (1) – k. 33-33v, T. P. – k. 33v.

Sąd zważył:

Sąd za prawdziwe przyjął dowody wskazujące na zatrudnienie powódki na okres próbny 10 dni. Istnienie takiej umowy potwierdzają przesłuchani w sprawie świadkowie R. P. i T. P.. Oboje ci świadkowie zaprzeczają, by istniała umowa o pracę na okres 30 dni. Zeznania tych świadków są logiczne i korespondują ze sobą. R. P. zeznawał pod przysięgą, zaś T. P. jest dla pozwanej osobą obcą i pouczoną o odpowiedzialności za składanie fałszywych zeznań. T. P. zaprzeczyła, by sporządzała umowę o pracę dla powódki na okres próbny inny niż 10 dni. Zatem powódka nie mogła takiej umowy (na 30 dni) widzieć we wskazanym w pozwie dniu 10 kwietnia 2020r.

Niewiele do sprawy wniósł świadek W. F. (2) (k. 33), który okoliczności związane z jej zatrudnieniem pozyskał od swej żony B. F., sam żadnej umowy o prace nie widział.

Wyciąg wiadomości tekstowych przedłożony przez powódkę (k. 8-9) także nic nie wniósł do sprawy.

W tej sytuacji uznać należy, że umowa o pracę zawarta między powódką a pozwaną opiewała na 10 dniowy okres próbny i zakończyła się po upływie czasu, na który była zawarta. Zebrane w sprawie dowody nie uwiarygodniły żądania pozwu natomiast potwierdziły wersję zdarzeń podanych przez pozwaną N. P..

Stąd orzeczono jak w sentencji.