Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 sierpnia 2020 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2020 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W.

o zapłatę

I oddala powództwo;

II zasądza od powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 637/20upr

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. w W. pozwem wniesionym w dniu 27 marca 2020 r. domagał się zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 2.627,07 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9 lipca 2019 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, że w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 19 kwietnia 2019 r. dokonał na rzecz poszkodowanego w ramach ubezpieczenia OC sprawcy szkody naprawy pojazdu. Mocą umowy cesji oraz odpowiednich oświadczeń poszkodowanego powód został upoważniony do odbioru odszkodowania. Za naprawę pojazdu powód wystawił fakturę VAT, której pozwany nie opłacił w całości. Do zapłaty pozostaje jeszcze kwota 2.627,07 zł. Dokonując zapłaty w części powód uznał, że pozwany nie kwestionuje legitymacji materialnej oraz własnej odpowiedzialności. (k. 3-4)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz obciążenie powoda kosztami postępowania. Uzasadniając swoje stanowisko pozwany przyznał, że nie kwestionuje swojej odpowiedzialności co do zasady oraz potwierdził fakt wypłaty na rzecz powoda kwoty 3.086,14 zł tytułem odszkodowania za naprawę pojazdu, jednakże nie widzi i nie widział podstaw do wypłaty wyższej kwoty odszkodowania. Pozwany zakwestionował, by poszkodowany dokonał faktycznej naprawy za kwotę wyższą niż wypłacone odszkodowanie. Nadmienił również, że poszkodowany został poinformowany, iż istnieje możliwość naprawy auta w warsztacie współpracującym, akceptując ofertę poszkodowany nie musiałby angażować własnych środków finansowych na naprawę. Nie korzystając z oferty pozwanego poszkodowany przyczynił się do zwiększenia rozmiaru szkody. Pozwany zakwestionował także konieczność naprawy wyłącznie przy użyciu części nowych i oryginalnych. Na koniec pozwany zarzucił powodowi brak legitymacji procesowej, brak w aktach sprawy jakiegokolwiek dowodu na przelew wierzytelności poszkodowanego na powoda. (k. 46-48)

W odpowiedzi na zarzuty pozwanego, w piśmie procesowym z dnia 14 lipca 2020 r., powód wskazał, że poszkodowany ma prawo wyboru naprawy warsztatu, w którym dokona naprawy uszkodzonego auta, a przede wszystkim ma prawo do wyboru autoryzowanego warsztatu samochodowego dedykowanego dla marki uszkodzonego pojazdu, bowiem tylko taki serwis jest w stanie dać pełną gwarancję prawidłowej naprawy. Powód nie odniósł się do zarzutu braku legitymacji. (k. 60-64)

W piśmie procesowym złożonym w dniu 31 lipca 2020 r. pozwany podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie wyrażone w odpowiedzi na pozew, w tym zarzut braku legitymacji po stronie powodowej. (k. 67)

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 19 kwietnia 2019 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki F. (...) o nr rej. (...), rok produkcji 2015, należący do poszkodowanego G. J., (...) Zakład Budowlany (...). Sprawca szkody posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A.

Szkodę zgłoszono w dniu 19 kwietnia 2019 r. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i przeprowadził postępowanie likwidacyjne. Pozwany zakwalifikował szkodę w pojeździe jako szkodę częściową. Na podstawie sporządzonej przez siebie kalkulacji naprawy ustalił koszty naprawy przedmiotowego pojazdu na kwotę 2.215 zł netto. W dniu 24 kwietnia 2019 r. wydał decyzję w tym przedmiocie, przyznając poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 2.470,66 zł.

Bezsporne, nadto dowód: plik pdf „ (...)” k. 162 w aktach szkody na płycie CD - k. 54.

Poszkodowany zlecił naprawę pojazdu warsztatowi naprawczemu prowadzonemu przez powoda (...) sp. z o.o., który przeprowadził naprawę. W dniu 17 czerwca 2019 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę łącznie 8.746,84 zł brutto (7.111,25 zł netto).

W związku z potwierdzeniem dokonania naprawy pozwany zlecił wykonanie oględzin po naprawczych rzeczoznawcy. Oględziny odbyły się w dniu 28 czerwca 2019 r., rzeczoznawca – A. Z. nie wniósł uwag co do zakresu wykonanej naprawy. W protokole odnotowano także dane faktury za naprawę - fakturę VAT nr (...) oraz jej kwotę – 8.746,84 zł.

dowód: plik pdf „ (...)” k. 87, k. 88, k. 188 w aktach szkody na płycie CD - k. 54, faktura VAT – k. 7

W dniu 4 lipca 2019 r. pozwany wydał drugą decyzję w przedmiocie wypłaty dalszej części odszkodowania w wysokości 3.086,14 zł, wskazując że upoważnionym do jej otrzymania jest (...) sp. z o.o. Łączna wysokość odszkodowania wyniosła 5.556,80 zł z VAT.

dowód: plik pdf „ (...)” k. 82 w aktach szkody na płycie CD - k. 54.

Pismem z dnia 29 października 2019 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 2.267,07 zł tytułem dopłaty do kwoty kosztów naprawy wynikającej z faktury nr (...). Pozwany odmówił dopłaty do odszkodowania.

Bezsporne, nadto dowód: wezwanie do zapłaty – k. 12.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o przedłożone przez strony dokumenty, w tym także akta szkody znajdujące się na płycie CD. Strony nie podważały wiarygodności przedłożonych do sprawy dokumentów, a również Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich autentyczności.

Sąd pominął wniosek dowodowy powoda o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego w oparciu o art. 217 § 3 k.p.c. Wobec braku przedłożenia dowodu wykazującego legitymację czynną powoda, wniosek ten stał się zbędny jako zmierzający wyłącznie do przedłużenia postępowania. Nadmienić na marginesie można, iż gdyby powód przedłożył dowód wykazujący jego legitymację, wniosek i tak podlegałby pominięciu ale wówczas z uwagi na inne dokumenty dostatecznie wyjaśniające okoliczność na jaką został zgłoszony (przede wszystkim przedłożoną fakturę z dokonanej naprawy wraz z protokółem z oględzin pojazdu po naprawie z dnia 26 czerwca 2019 r.).

W niniejszej sprawie nie były przedmiotem sporu okoliczności dotyczące zdarzenia z dnia 19 kwietnia 2019 r., zakres uszkodzeń pojazdu marki F. (...) nr rej. (...), stanowiącego własność poszkodowanego G. J., faktu posiadania przez sprawcę szkody ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej oraz uznania przez pozwanego odpowiedzialności co do zasady za wyrządzoną poszkodowanemu szkodę.

Spór w sprawie oscylował wokół wysokości zasadnego odszkodowania. Pozwany ustalił wysokość odszkodowania (tytułem kosztów naprawy) na kwotę łącznie 5.556,80 zł brutto stoją na stanowisku, że taka kwota pozwoliła w pełni przywrócić pojazdu do stanu sprzed szkody. Ponadto twierdził, że powód nie przedkładając żadnych dowodów z naprawy pojazdu nie wykazał, by ten został faktycznie naprawiony. Zarzucił również poszkodowanemu nieuzasadnione nieskorzystanie z usług warsztatu współpracującego z pozwanym, który mógłby przywrócić pojazd do stanu sprzed szkody bezgotówkowo, po kosztach wskazanych przez pozwanego. Pozwany nadto zakwestionował legitymację czynną powoda, albowiem ten nie przedłożył jakiegokolwiek dokumentu wykazującego przejście uprawnień w zakresie przedmiotowej wierzytelności z poszkodowanego na powoda.

Tylko ostatni z podniesionych zarzutów należało uznać za zasadny, niemniej determinował on kształt wydanego w sprawie orzeczenia. W zakresie wysokości dochodzonego roszczenia zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nakazywał przyjąć, iż uszkodzony pojazd, wbrew twierdzeniom pozwanego, został faktycznie naprawiony i to w zakresie obrazującym fakturą VAT nr (...), co potwierdził w protokole po naprawczym rzeczoznawca skierowany przez pozwanego.

Powracając jednakże do zarzutu braku legitymacji wyjaśnić należało, że legitymacja procesowa jest jedną z przesłanek materialnych, czyli okoliczności stanowiących w świetle norm prawa materialnego warunki poszukiwania ochrony prawnej na drodze sądowej. Otóż, aby ochrona prawna mogła być przez Sąd udzielona, z żądaniem jej udzielenia musi wystąpić osoba do tego uprawniona. Tym uprawnieniem jest właśnie legitymacja procesowa czynna ( tak wyrok SA w Poznaniu z dnia 17 maja 2005 r., I ACa 1202/04). Wykazanie legitymacji procesowej czynnej po swojej stronie powinno mieć miejsce już w fazie składania pozwu i stanowić wstępny etap pozwalający Sądowi na rozważanie w dalszym zakresie zasadności roszczenia. Ponadto należy zauważyć, że w nauce postępowania cywilnego, jak i w praktyce sądowej przyjmuje się, że legitymacja procesowa jest właściwością podmiotu, w stosunku do którego sąd może rozstrzygnąć o istnieniu albo nieistnieniu indywidualno–konkretnej normy prawnej przytoczonej w powództwie. Legitymacja procesowa jest więc zawsze powiązana z normami prawa materialnego. Sąd dokonuje oceny istnienia legitymacji procesowej strony w chwili orzekania co do istoty sprawy i bierze tą przesłankę pod uwagę z urzędu, a zatem ma obowiązek ustalić tą okoliczność.

Zarzut podniesiony przez pozwanego dotyczący braku legitymacji czynnej okazał się zasadny, z uwagi na brak jakiejkolwiek aktywności procesowej powoda w tym zakresie. W pozwie, powód wskazywał, że skoro pozwany wypłacił część odszkodowania na podstawie przedmiotowej faktury VAT uznał tym samym legitymację (...) sp. z o.o. w W.. Powód nie dostrzegł jednak, że z decyzji z dnia 4 lipca 2019 r. wyraźnie wynika, że (...) sp. z o.o. jest jedynie upoważnionym do odebrania przyznanej dopłaty do odszkodowania. Powyższe nie jest równoznacznie ze zmianą wierzyciela w warunkach art. 509 k.c. W treści decyzji ani żadnym innym dokumencie znajdującym się w aktach szkody nie wskazano, iż status powoda wykracza poza prawo do otrzymania ustalonego przez pozwanego odszkodowania, w szczególności prawo do dochodzenia dalszych kwot z tego tytułu. Pozwany we wszystkich złożonych w sprawie pismach procesowych konsekwentnie kwestionował uprawnienie powoda do wystąpienia z niniejszym powództwem tożsamo jak Sąd zauważając, że znajdujące się w aktach szkody dokumenty stanowią jedynie upoważnienie do odbioru odszkodowania.

Zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu (art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c.) powód winien wykazać swoje uprawnienie do sądowego dochodzenia zgłoszonego roszczenia, tym bardziej w przypadku gdy uprawnienie to jest kwestionowane przez stronę przeciwną. Po zakwestionowaniu przez pozwanego legitymacji czynnej powód winien był wykazać swoje uprawnienie jakimkolwiek przekonującym dowodem (np. umową cesji wierzytelności), czego równie konsekwentnie nie uczynił. Sam fakt wypłaty odszkodowania na rzecz powoda w toku postępowania likwidacyjnego nie jest równoważne z istnieniem legitymacji materialnej tj. wstąpieniem w prawa i obowiązki poszkodowanego w zakresie przedmiotowej wierzytelności. Wypłata odszkodowania mogła bowiem nastąpić w drodze zwykłego upoważnienia do odbioru odszkodowania, co nie jest równoważne z przeniesieniem wierzytelności przysługującej poszkodowanemu na rzecz powoda.

Tym samym żądanie dopłaty odszkodowania z tytułu kosztów naprawy samochodu podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie pierwszym sentencji wyroku na podstawie art. 509 § 1 k.c. w zw. z art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. a contrario jako niezasadne z uwagi na fakt, iż powód nie wykazał, by nabył skutecznie wierzytelność wobec (...) S.A. w W. z tytułu szkody powstałej w wyniku zdarzenia z dnia 19 kwietnia 2019 r. w majątku poszkodowanego G. J..

Konsekwencją rozstrzygnięcia o żądaniu pozwu było orzeczenie o kosztach procesu. Sąd orzekł w oparciu o art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, obciążając nimi w całości powoda jako stroną przegrywającą sprawę w całości. Do niezbędnych kosztów postępowania w niniejszej sprawie należy zaliczyć koszty zastępstwa procesowego pozwanego w kwocie 900 zł ustalone zgodnie z § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1805 ze zm.), opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł tj. łącznie 917 zł którą zasądzono w punkcie II sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień;

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda;

3.  przedłożyć z wpływem lub za 18 dni.

T., dnia 9 października 2020 r.