Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Tarnowie, I Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący: SSO Marek Syrek

Protokolant: st. sekr. sądowy Beata Kapa

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2019 r. w Tarnowie

na rozprawie

sprawy z powództwa Kopalni (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. z siedzibą w K.

przeciwko Powiatowi (...)

o odszkodowanie

I.  zasądza od strony pozwanej Powiatu (...) na rzecz strony powodowej Kopalni (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. z siedzibą w K. kwotę 467.800 zł (czterysta sześćdziesiąt siedem tysięcy osiemset złotych) z odsetkami:

- od kwoty 105.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lutego 2016r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 105.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 marca 2017r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 257.800 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 21 lutego 2019r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od strony pozwanej Powiatu (...) na rzecz strony powodowej Kopalni (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. z siedzibą w K. kwotę 23.190,19 zł (dwadzieścia trzy tysiące sto dziewięćdziesiąt złotych 19/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

IV.  nakazuje pobrać od strony pozwanej Powiatu (...) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Tarnowie kwotę 12.890 zł (dwanaście tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt złotych) tytułem opłaty.

Sygn. akt IC 1153/15

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 6 marca 2019 roku

Strona powodowa: Kopalnia (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. z siedzibą w K. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej Powiatu (...) kwoty 105.000 zł należnej jej za szkodę, którą poniosła wskutek niezgodnego z prawem działania przy wykonywaniu władzy publicznej przez pozwanego, a to niezgodnego z prawem zatwierdzenia przez Starostę (...) zmiany organizacji ruchu na drodze powiatowej nr (...). Powyższe zaś spowodowało uniemożliwienie korzystania przez stronę powodową z tej drogi, w wyniku czego powód utracił klientów, którzy odbierali kruszywo, dojeżdżając do kopalni kruszyw powoda drogą powiatową nr (...) oraz drogą leśną. Powyższa sytuacja zmusiła powoda do zbudowania drogi alternatywnej, którą klienci mogliby odbierać kruszywo z kopalni.

Powód wskazał, że strona pozwana doprowadziła do powstania szkody w majątku powoda z tytułu poniesienia kosztów modernizacji drogi leśnej oraz uiszczenia czynszu dzierżawnego na rzecz Lasów (...) w kwocie 2000 zł miesięcznie, poniesienia kosztów związanych z koniecznością zaplanowania, zbudowania i utrzymania drogi alternatywnej, utraty zysków przez powoda za okres, w którym kopalnia kruszyw powoda nie funkcjonowała.

Pozwem z dnia 04 listopada 2016 roku strona powodowa wystąpiła o zasądzenie od Powiatu (...) na swoją rzecz odszkodowania w kwocie 714.912,57 zł, opierając swoje roszczenie na tożsamej podstawie faktycznej oraz prawnej. W piśmie z dnia 14 marca 2017 roku strona powodowa częściowo cofnęła powództwo, ograniczając żądania przedmiotowego pozwu do kwoty 105.000 zł. Obie sprawy zostały połączone do wspólnego rozpoznania

Rozszerzonym żądaniem pozwu w piśmie z dnia 20 lutego 2019 roku powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoja rzecz kwoty w wysokości 476.800 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 105.000 zł od dnia 22 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty, odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 105.000 zł od dnia 22 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 266.800 zł od dnia wniesienia rozszerzenia powództwa do dnia zapłaty.

Uzasadniając rozszerzone żądanie pozwu strona powodowa wskazała, ze żądanie swoje opiera na treści opinii biegłej dr K. J.. Powód podkreślił, że z treści tej opinii wynika, że stronie powodowej przysługuje roszczenie o zapłatę odszkodowania w kwocie 476.800,00 zł, a z uwagi na fakt, iż roszczenie strony powodowej uległo konkretyzacji w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy, konieczne stało się rozszerzenie żądania pozwu w takim zakresie.

W odpowiedzi na powyższe pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od strony powodowej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W ocenie strony pozwanej dla powoda zmiana organizacji ruchu nie miała znaczenia, albowiem powód nie miał prawnie zagwarantowanego zjazdu z drogi leśnej na drogę powiatową nr (...), jak również nie dokonał żadnego zgłoszenia na przebudowę drogi leśnej. Pozwany nadmienił, że powód w treści pozwu wskazuje na poniesione koszty związane ze zmianą organizacji ruchu oraz strat z tym związanych, tymczasem dokumenty przedstawione przez powoda na poparcie konieczności poniesienia kosztów budzą szereg wątpliwości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Wojewoda (...) decyzją z dnia 19 grudnia 2000 roku udzielił Kopalni (...) Spółka z o.o. koncesji na wydobywanie kopalin ze złoża kruszywa naturalnego (...) w miejscowości D., gmina S..

Powód Kopalnia (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k z siedzibą w K. powstała w wyniku przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Kopalnia (...) Sp. z o.o. w spółkę komandytową działającą pod firmą Kopalnia (...) Sp. z o.o. sp.k.

Kopalnia (...) Spółka z o.o. w dniu 09 marca 2007 roku wystąpiła do Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w K. z prośbą o zatwierdzeniem uproszczonego planu ruchu zakładu górniczego „(...)” na lata 2007 – 2012 . Dyrektor Okręgowego Urzędu Górniczego w K. decyzją z dnia 21 listopada 2007 roku zatwierdził sporządzony w formie uproszczonej plan ruchu zakładu górniczego Kopalnia (...) na okres ważności 28.11.2007r. – 27.11.2012 r.

Powód od 2007 roku prowadzi działalność gospodarczą na terenie powiatu (...), której przedmiotem jest między innymi wydobywanie żwiru, piasku, gliny i kaolinu z podłoża ziemi, a następnie jego dystrybucja. Wydobycie przez stronę powodową i sprzedaż kruszywa na ternie miejscowości D. rozpoczęła się w 2008 roku.

Dowód: informacja z KRS (k.25-37), zeznania świadka W. K. (k.270), decyzja z dnia 19 grudnia 2000 roku (k.28-282), decyzja wydana przez Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w K. z dnia 21 listopada 2007 roku (k.23) , zeznania świadka K. K. (k.286-288)

W okresie od 2007 roku do 2008 roku kruszywo było odbierane przez klientów powoda ich własnymi środkami transportu. Klienci korzystali z drogi powiatowej nr (...), a następnie skręcali w drogę leśną. Była to tzw. droga (...), tj. droga leśna, która częściowo należała do Lasów (...), a częściowo do prywatnych właścicieli. Jej długość to ok 2300 – 2400 metrów. Był to jednocześnie jedyny możliwy dojazd do kopalni kruszyw powoda. Przy drodze powiatowej nr (...) analogiczną działalność jak powód prowadziła Kopalnia (...) Sp. z o.o., do której także dojeżdżały drogą powiatową (...) pojazdy ciężarowe. Z drogi leśnej oraz drogi powiatowej (...) korzystali także okoliczni rolnicy.

Dowód: mapa (k.38), zeznania świadka W. D. (k.284), zeznania świadka W. K. (k.270), zeznania świadka E. Z. (k.286-286), zeznania świadka W. Ł. (k.286).

W dniu 14 lutego 2007 roku powód zawarł ze Skarbem Państwa (...) Lasy (...) umowę dzierżawy drogi leśnej, na mocy której powód mógł korzystać z drogi leśnej w leśnictwie W. o długości ok 1100 mb, która miała służyć jako dojazd do żwirowni eksploatowanej przez powoda, Umowa dzierżawy została zawarta na czas nieokreślony. Powód za korzystanie z przedmiotowej drogi płacił wynajmującemu czynsz w wysokości 2000 zł miesięcznie, plus należny podatek VAT, począwszy od marca 2007 roku.

Zgodne z postanowieniami ww. umowy dzierżawy utwardzenie, utrzymanie drogi w trakcie eksploatacji obciążało powoda. W związku z czym strona powodowa wykonywała pewne prace na tej drodze, był tam wysypywany żwir i gruz. Z uwagi na fakt, iż była to droga wąska, konieczne było wykonanie mijanek.

Dowód: umowa dzierżawy z dnia 14 lutego 2007 roku (k.84-85), faktury Vat (k.86-129), zeznania świadka W. K. (k.270), zeznania świadka W. D. (k.284), zeznania świadka W. Ł. (k.286)

Pismem z dnia 10 stycznia 2007 roku Kopalnia (...) Sp. z o.o. w T. zwróciła się do Zarządu Dróg Powiatu (...) o wyrażenie opinii dotyczącej przejazdów samochodami ciężarowymi po drodze powiatowej w W. na odcinku od wylotu drogi nadleśnictwa do skrzyżowania z drogą Wojewódzką o 3 kilometry. W odpowiedzi na powyższe pismem z dnia 28 lutego 2007 roku Powiatowy Zarząd Dróg w T. powiadomił Kopalnię (...), że nie wyraża zgody na korzystanie z drogi powiatowej nr (...) przez pojazdy ciężarowe obsługujące żwirownię. Pismem z dnia 26 marca 2007 roku radny wsi W. wraz z grupa mieszkańców zwrócili się do Starosty Powiatu (...) o całkowite ograniczenie w tej miejscowości przejazdu samochodów ciężarowych po drodze powiatowej nr (...) obsługujących żwirownię przez ustawienie na drodze znaków ograniczających całkowity tonaż pojazdów do 10 ton.

W dniu 02 kwietnia 2007 roku Powiatowy Zarząd Dróg w T. z siedzibą w Z. poinformował powoda, ż w związku ze złym stanem technicznym nawierzchni drogi powiatowej nr (...), tj. z uwagi na wystąpienie siatkowych pęknięć nawierzchni postępujących liniowo oraz z uwagi na powstanie licznych łat i wybojów, szczególnie na odcinku od drogi dojazdowej do żwirowni (...) do skrzyżowania z drogą nr (...) zostaje wprowadzony zakaz wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej powyżej 12 ton. Pismem z tego samego dnia, tj. 02 kwietnia 2007 roku Powiatowy Zarząd Dróg w T. przekazał do Komendy Miejskiej Policji w T. własny projekt organizacji ruchu dotyczący wprowadzenia na drodze powiatowej nr (...) na odcinku drogi dojazdowej do żwirowni (...) do skrzyżowania z drogą nr (...) (J.) ograniczenia tonażu do 12 ton przez wprowadzenie znaku zakazu wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej powyżej 12 ton. Pismem z dnia 04 kwietnia 2007 roku Miejski Policji w T. stwierdził, że nie wnosi uwag do przedstawionego mu projektu.

Powiatowy Zarząd Dróg w T. działający z upoważnienia Starosty (...) decyzją z dnia 05 kwietnia 2007 roku po rozpatrzeniu wniosku Powiatowego Zarządu Dróg w T. z siedzibą w Z. w sprawie zatwierdzenia projektu stałej organizacji ruchu dla wprowadzenia ograniczenia tonażu i prędkości w ciągu drogi powiatowej nr (...) oraz oznakowania skrzyżowania drogi powiatowej nr (...) z drogą gminną w R. zatwierdził w całości organizację ruchu przedstawioną w projekcie jako znakowanie stałe. Starosta (...) wskazał, że organizacja ruchu powinna zostać wprowadzona nie później niż do dnia 30 kwietnia 2007 roku.

Po fizycznym ustawieniu znaku, co miło miejsce w kwietniu 2008 roku powód pismem z dnia 16 kwietnia 2008 roku wystąpił z wnioskiem o umieszczenie pod znakiem zakazu wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej ponad 12 ton w miejscowości w. tabliczki o treści: Nie dotyczy wywozu z Kopalni (...) w D.. W treści tego pisma strona powodowa wskazała, że umieszczenie znaku wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej ponad 12 ton uniemożliwiło powodowi prowadzenie dalszej działalności. W odpowiedzi na ww. pismo Starosta (...) pismem z dnia 29 kwietnia 2008 roku Starosta (...) poinformował powoda, że nie wyraża zgody na zmianę istniejącej organizacji ruchu.

W związku z powyższym Kopalnia (...) pismem z dnia 18 czerwca 2008 roku wezwała Starostę Powiatu (...) do zaprzestania naruszania prawa i odpowiednie przesunięcie znaku zakazu wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej ponad 12 ton lub umieszczenie pod znakiem tabliczki treści nie dotyczy wywozu z Kopalni (...) w D.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. wyrokiem z dnia 09 sierpnia 2012 roku stwierdził bezskuteczność czynności Starosty (...) zatwierdzenia organizacji ruchu nr (...) z dnia 05 kwietnia 2007 roku na drodze powiatowej nr (...) w miejscowości W..

Dowód: decyzja z dnia 02 kwietnia 2007 roku (k.39), decyzja Starosty (...) z dnia 05 kwietnia 2007 roku (k.40), wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 09 sierpnia 2012 roku w sprawie (...) wraz z uzasadnieniem (k.41-61), pismo z dnia 16 kwietnia 2008 roku (k.62), pismo Starosty (...) z dnia 29 kwietnia 2008 roku (k.64), opinia Komendanta Miejskiego Policji z T. z dnia 04 kwietnia 2007 roku (k.239), projekt stałego oznakowania (k.240-249), zeznania świadka T. A. (k.269-270), zeznania świadka E. Z. (k. 285-286)

Po fizycznym ustawieniu znaku zakazu wjazdu pojazdów o masie przekraczającej 12 ton co miało miejsce w kwietniu 2008 roku, początkowo część klientów dojeżdżała do powoda drogą leśną i z tego powodu byli karani mandatami. Z tego względu klienci kopalni przestali korzystać z usług świadczonych przez powoda, albowiem nie mieli możliwości dojazdu. Powyższa sytuacja zmusiła powoda do zbudowania drogi alternatywnej pozwalającej na przejazd samochodów ciężarowych, którą klienci mogliby odbierać kruszywo z kopali kruszyw powoda.

W związku z zaistniałą sytuacją w dniu 06 czerwca 2008 roku powód zawarł z A. W. umowę o dzieło, której przedmiotem było wykonanie koncepcji realizacji transportu ciężkiego wraz z uzyskaniem zezwoleń na realizacje transportu ciężkiego z Kopalni (...) w D. do drogi wojewódzkiej drogami publicznymi gminnymi. Decyzją z dnia 30 lipca 2008 roku wydana przez Wójta Gminy B. powód otrzymał od Gminy B. zgodę na przejazd pojazdów strony powodowej drogami stanowiącymi własność Gminy B. oznaczonymi jako droga gminna nr (...) i jako działka nr (...) w miejscowości B. przez okres 3 lat.

W czerwcu 2008, po uzyskaniu niezbędnych pozwoleń od zainteresowanych gmin powód rozpoczął modernizację drogi alternatywnej poprzez drogę gminną (...) i działkę (...) prowadzącą do kopalni. Powód wykonał wówczas remont nawierzchni. Prace polegały na nawożeniu materiału, utwardzeniu, wykonaniu przepustów. Powód przeprowadził wyrównanie oraz czyszczenie rowów. Już po pierwszych pracach w czerwcu oraz w lipcu 2008 roku możliwy był dojazd do kopalni drogą alternatywną. Strona powodowa prace wykonywała we własnym zakresie, sporządzony został kosztorys tych prac. Niektóre z robót powód zlecił firmom zewnętrznym. Powód partycypował w kosztach urządzenia wjazdu na drogę wojewódzką. Przy budowie drogi alternatywnej pracowali pracownicy kopalni w ramach swoich obowiązków służbowych. Zdarzało, że pracowali w soboty i w zamian za to odbierali dzień wolny, bądź otrzymywali dodatkowe wynagrodzenie. Strona powodowa przy budowie drogi nie korzystała ze sprzętu firm zewnętrznych, a jedynie z własnego. Do budowy drogi alternatywnej użyte były koparki, ładowarki, spychacz. Strona powodowa starała się wykonać budowę drogi systemem gospodarczym. Z uwagi na występujące podtopienia, droga przez długi czas była w bardzo złym stanie co spowodowało, że do kopalnia nie miała wielu klientów. Obecnie dojazd od kopalni odbywa się ww. drogą alternatywną, która przed modernizacją była drogą gruntową, zaniżoną, służąca jedynie do dojazdu do pól i do lasów

Dowód: faktury Vat (k.86-129), umowa o dzieło z dnia 06 czerwca 2008 roku (k.130-132), decyzja wydana przez Wójta Gminy B. z dnia 30 lipca 2008 roku (k.135), dokumentacja fotograficzna (k228-236), zeznania świadka W. D. (k.284), zeznania świadka K. K. (k.286-288)

Szacunkowa wartość nakładów, jakie poniósł powód na urządzenie drogi alternatywnej wynosi 111.087,4 zł. Zakres budowy drogi alternatywnej obejmował przebudowę dotychczasowej gospodarczej drogi rolniczej o charakterze dojazdowych do pól o niskich parametrach. W wyniku zmiany przeznaczenia i potrzeb eksploatacyjnych wymuszone ostały parametry techniczne drogi. Powód wykonał korytowanie 30 cm wraz z wywiezieniem ziemi, profilowanie podłoża, wykonanie nawiezienie warstwy pospółki gr 30 cm i wykonanie warstwy wierzchniej 10 cm. Miejscowo utwardzono teren przy pomocy płyt betonowych.

Dowód: opinia sporządzona przez biegłego sądowego R. C. (k.320-342), opinia uzupełniająca sporządzona przez biegłego R. C. (k.419-420)

Strona powodowa poniosła szkodę wynikającą z braku możliwości korzystania z drogi powiatowej (...) w kresie od 01 kwietnia 2008 roku do 31 lipca 2008 roku z dwóch tytułów: poniesienia nakładów na wybudowanie drogi alternatywnej w 2008 roku w kwocie 111,1 tys. zł oraz utraty korzyści spowodowanych obniżeniem sprzedaży kruszyw w 2008 roku w kwocie 356,7 tys. zł.

Dowód: opinia sporządzona przez biegłą sądową dr K. J. (k.450-454), opinia uzupełniająca sporządzona przez biegłą sądową dr K. J. (k.481-484),

Powyższych ustaleń sąd dokonał na podstawie dokumentów zawartych w aktach niniejszej sprawy. Zgromadzone dokumenty przedstawiają przebieg postępowania administracyjnego, a zalegający w nich odpis wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. wraz z uzasadnieniem obrazuje ocenę prawną prawidłowości działania organu administracji publicznej w tym postępowaniu. Dokumenty te nie budzą wątpliwości sądu, nie były również kwestionowane przez żadną ze stron.

Podstawę ustaleń faktycznych Sądu stanowiły również dowody osobowe w postaci zeznań świadków przesłuchanych w sprawie, jak i zeznań powoda. Sąd uznał za w pełni wiarygodne – w zakresie twierdzeń o faktach przedstawionych w opisie stanu faktycznego – zarówno zeznania świadków: W. K., T. A., W. D., E. Z., W. Ł. jak też zeznania działającego w imieniu powoda K. K., gdyż są one stanowcze, wewnętrznie spójne i logicznie, a ponadto uzupełniają się wzajemnie i korespondują ze sobą, tworząc zwartą logiczną całość

Podstawą ustaleń sądu była także opinia główną i uzupełniająca wydana przez biegłego sądowego ds. szacowania nieruchomości i budownictwa inż. R. C. oraz opinia główna i uzupełniająca sporządzona przez biegłą sądową dr K. J..

W ocenie Sądu ww. opinie zostały przygotowana przez osoby dysponujące odpowiednią wiedzą i bogatym doświadczeniem. Opinie w sposób pełny, jasny i kategoryczny odpowiadają na pytania sądu. Są pozbawione wewnętrznych sprzeczności i w toku postępowania nie ujawniły się jakakolwiek okoliczność nakazująca poddać w wątpliwość prawidłowość działania biegłych. Zarzuty zgłoszone przez strony zostały wyjaśnione przez biegłych w dalszych opiniach uzupełniających.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że pinia biegłego podlega ocenie – zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c. – na podstawie właściwych dla jej przymiotu kryterium zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2000r., I CKN 1170/98, OSNC 2001, nr 4, poz. 64). Oceniając bada się ją pod względem fachowości rzetelności i logiczności. Istotne jest więc to, czy wnioski opinii są przekonujące, należycie uzasadnione, przez co trafiają lub nie do przekonania sądu.

Sąd zważył co następuje.

Żądanie powoda co do zasady zasługuje na uwzględnienie.

Powód w niniejszej sprawie domaga się odszkodowania za szkodę, jaką poniósł w związku z brakiem możliwości korzystana z drogi powiatowej nr (...) w okresie od 01 kwietnia 2008 roku do 31 lipca 2008 roku będącej skutkiem zmiany organizacji ruchu wprowadzonej przez Powiat (...) zakazującej przejazdu transportu ciężkiego.

Wskazać należy, iż podstawą materialnoprawną zgłoszonego przez powoda roszczenia jest przepis art. 417 kodeksu cywilnego, stanowiący, że za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego wykonująca tę władzę z mocy prawa. Przepis ten zawiera ogólną regułę odpowiedzialności odszkodowawczej za delikty popełnione przy wykonywaniu władzy publicznej. Ustawodawca nie sprecyzował bliżej na czym polega niezgodność z prawem działania lub zaniechania przy wykonywaniu władzy publicznej. Nie ulega jednakże wątpliwości, że na gruncie tego przepisu jedną z podstawowych przesłanek odpowiedzialności deliktowej jednostki samorządu terytorialnego jest przesłanka bezprawności działania lub zaniechania.

Aby uwzględnić roszczenie odszkodowawcze powoda konieczne jest wykazanie przez niego następujących okoliczności:

- działania lub zaniechania strony pozwanej, z którym ustawa łączy obowiązek odszkodowawczy,

- wystąpienia szkody w majątku powoda,

- związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem podmiotu odpowiedzialnego a szkodą.

Przesłanki te zostały wykazane przez powoda. Jak wynika z twierdzeń powoda i okoliczności ujawnionych w sprawie swoje roszczenie deliktowe powód wiązał z podjęciem w dniu 05 kwietnia 2007 roku przez Starostę (...) czynności materialno-technicznej, na mocy której pozwany zatwierdził zakaz wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej powyżej 12 ton. Sąd, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego podziela argumenty strony powodowej, że doszło do wyrządzenia powodowi szkody w wyniku bezprawnego działania przy wykonywaniu władzy publicznej strony pozwanej. Podkreślić trzeba, że bezprawność polegająca na wprowadzeniu nowej organizacji ruchu została stwierdzona wyrokiem Sądu Administracyjnego w K. z dna 09 sierpnia 2012 roku. Sąd Administracyjny w K. stwierdził bezskuteczność czynności Starosty (...) zatwierdzenia organizacji ruchu z dnia 05 kwietnia 2007 roku na drodze powiatowej nr (...) w miejscowości W.. Niewątpliwie zatem w postępowaniu administracyjnym zostało stwierdzone naruszenie przepisów prawa przez Powiat (...).

Co istotne, sporządzony projekt organizacji ruchu dotyczący ograniczenia tonażu do 12 ton nie objął ograniczeniem tym drogi powiatowej nr (...) na całym jej przebiegu, a jedynie tylko pewien odcinek drogi powiatowej. Z akt sprawy wynika, że zatwierdzenie przez stronę pozwaną takiej organizacji ruchu umożliwiło korzystanie z drogi powiatowej nr (...) pojazdom dojeżdżającym i wyjeżdżającym ze żwirowni (...), a uniemożliwiło dojazd tymi samochodami do żwirowni (...). W tym kontekście podkreślić trzeba, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. w motywach wydanego rozstrzygnięcia wskazał, że Starosta (...) jako organ zarządzający ruchem, dokonując w dniu 05 kwietnia 2007 roku na własny wniosek zatwierdzenia organizacji ruchu w złożonym przez siebie - jako zarząd drogi - projekcie kierował się pozaprawnymi przesłankami mogącymi wskazywać na dyskryminację jednego z dwóch podmiotów gospodarczych, co powoduje uznanie czynności zatwierdzenia organizacji ruchu jako niezgodnej z prawem.

Zauważyć należy, że do prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa strony powodowej niezbędna była co najmniej jedna z dróg dojazdowych do Kopalni (...), dlatego też do rozmiaru szkody nie można zaliczyć – tak jak wnosił o to powód - kosztów budowy oraz utrzymania obu dróg – drogi leśnej oraz drogi alternatywnej. Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że strona powodowa nie mogłaby prowadzić działalności gospodarczej, gdyby nie miała możliwości dowiezienia kruszywa do drogi publicznej. W związku z tym niewątpliwie przystosowanie drogi leśnej do przewozu kruszyw transportem ciężkim leżało w interesie powoda, który zawierając z nadleśnictwem umowę dzierżawy zobowiązał się do utwardzenia i utrzymania drogi w trakcie eksploatacji, jak również zobowiązał się do zapłaty czynszu dzierżawnego. Ponadto, jak wskazała biegła dr K. J. koszty utrzymania drogi alternatywnej podobnie, jak wcześniej wykorzystywanej drogi leśnej są zwykłymi kosztami działalności Kopalni i mały charakter kosztów eksploatacji niezbędnych da funkcjonowania Kopalni. Poniesione nakłady na przystosowanie drogi leśnej strona powodowa pokryła z przychodów ze sprzedaży i rozliczyła do celów podatkowych, jako koszty uzyskania przychodów. Sąd nie ma wątpliwości co do tego, że gdyby znak nie został ustawiony, to strona powodowa mogłaby korzystać z pierwotnie przygotowanej drogi leśnej. Ustalony w przedmiotowej sprawie stan faktyczny prowadzi do wniosku że droga ta służyła do komunikacji klientów powoda ze żwirownią, a transport samochodami ciężarowymi odbywał się przez okres kilku miesięcy. Zauważyć należy, że z depozycji świadków wynika, że drogą leśną odbywał się także transport elementów ponadwymiarowych, tj. drewna. Na gruncie przedmiotowej sprawy brak jest zatem jakiegokolwiek dowodu wskazującego na to, że taki transport kruszywa samochodami ciężarowymi o tonażu ponad 12 ton nie mógłby odbywać się w przyszłości. Nie budzi więc wątpliwości Sądu, że jedynie zmiana organizacji ruchu spowodowała, że droga leśną, którą dotychczas odbywał się transport kruszywa z kopalni została wyłączona z użytkowania dla cięższych pojazdów. Z kolei rodzaj prowadzonej przez stronę powodową działalności gospodarczej bezsprzecznie dowodzi temu, że ciężkie pojazdy ciężarowe były głównym środkiem transportu jaki pojawiał się w celu odbioru żwiru i innego rodzaju kruszywa z kopalni. Wobec tego nie budzi wątpliwości Sądu fakt, iż zmiana organizacji ruchu na drodze powiatowej nr (...) poprzez ustanowienie zakazu wjazdu pojazdom o masie przekraczającej 12 ton spowodowało poważne perturbacje w funkcjonowaniu firmy, dostrzeżone zresztą przez biegłą sądową z zakresu finansów, zarządzania i restrukturyzacji przedsiębiorstwa dr K. J., która wyliczając wysokość szkody, jaką poniósł powód na skutek zmiany organizacji ruchu na drodze powiatowej nr (...) opierała się przede wszystkim na danych finansowych, które wzięła pod uwagę i na tej podstawie ustaliła w jakiej wysokości powstał uszczerbek w sferze majątkowej strony powodowej.

Wobec powyższego uzasadnione jest także żądanie odszkodowania za szkodę polegającą na utracie spodziewanych korzyści (lucrum cessans). Również tego rodzaju szkoda pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z działaniem strony pozwanej, które to działanie spowodowało brak możliwości dalszego korzystania z drogi leśnej będącej jedyną droga dojazdową od kopalni, a czego naturalną konsekwencją była niższa sprzedaż. Biegła dr K. J. w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy, w tym sprawozdanie finansowe za 2008 rok oraz dane w podziale na dwa półrocza ustaliła, że utracone korzyści powoda, spowodowane obniżeniem sprzedaży kruszyw w 2008 roku wyniosły 356.700 zł. W sytuacji, gdy mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, brak możliwości prowadzenia tej działalności przez pewien okres immanentnie wiąże się z poniesieniem straty. Stan bezprawności związanej z wykonywaniem władzy publicznej przez stronę pozwaną istniał i niewątpliwie wpłynął na obniżenie dochodów powoda, spowodował nadto dodatkowe koszty działalności, w wyniku czego roszczenie odszkodowawcze zostało uwzględnione w zasadzie w całości.

Łączna wysokość szkody poniesionej przez stronę powodową szkody składa się więc z dwóch elementów: kwoty odzwierciedlającej poniesione przez powoda nakłady na wybudowanie drogi alternatywnej w 2008 roku w kwocie 111.100,00 zł oraz utrata korzyści spowodowana obniżeniem sprzedaży kruszyw w 2008 roku w wysokości 356.700,00 zł, co łącznie daje kwotę 467.800 zł.

Sad oddalił powództwo ponad zasądzoną kwotę 467.800 zł. Powód w rozszerzonym żądaniu pozwu domagał się zasądzenia na swoją rzecz kwoty 476.800 zł, podnosząc, iż kwota ta odpowiada wysokości szkody powstałej w majątku strony powodowej wynikającej z wynikającej z opinii sporządzonej przez biegłą sądową dr K. J.. Tymczasem zauważyć należy, że różnica w wysokości 9000 zł, pomiędzy zasądzoną w pkt I wyroku kwotą 467.800 zł, a kwotą żądaną przez powoda tj. 476.800 zł wynika z dostrzeżonej przez Sąd pomyłki rachunkowej popełnionej przez biegłą w sporządzonej opinii. Jeżeli bowiem zsumujemy pozycje, które biegła wzięła pod uwagę, czyli kwotę 111.100 zł tytułem poniesionych przez powoda nakładów na wybudowanie drogi alternatywnej i utracone korzyści w wysokości 356.700 zł to otrzymujemy 467.800 zł, nie zaś kwotę wskazaną przez biegłą w wysokości 476.800 zł.

Ustalając terminy naliczania odsetek Sąd wziął pod rozwagę konieczność wezwania strony pozwanej do spełnienia świadczenia i odrębnie analizował poszczególne kwoty, które były zgłaszane przez powoda w toku niniejszego postępowania. Jeżeli chodzi o pierwotnie zgłoszoną kwotę 105.000 zł, to Sąd ustalił, że pozew został doręczony stronie pozwanej w dniu 18 stycznia 2016 roku. Sąd przyjął, że strona pozwana musiała dysponować marginesem czasowym na analizę roszczenia powoda i w tym zakresie Sąd przyjął okres 2 tygodniowy. Powyższy przedział czasowy posłużył pozwanej do zajęcia merytorycznego stanowiska w niniejszej sprawie w związku z czym, odsetki ustawowe od kwot 105.000 zł zostały zasądzone od dnia 01 lutego 2016 roku do dnia zapłaty.

Natomiast kolejne rozszerzenie żądania pozwu, a więc drugi pozew został doręczony stronie pozwanej w dniu 21 marca 2017 roku Sąd uznał, że pozwana w dacie doręczenia drugiego pozwu winna mieć wyrobiony pogląd w zakresie żądań powoda, w związku z czym powinna więc spełnić świadczenie niezwłocznie. W związku z powyższym Sąd zasądził odsetki od dnia następnego od dnia doręczenia pozwu, tj. od dnia 22 marca 2017 roku. Z analogiczną sytuacją mamy do czynienia przy ostatnim rozszerzeniu pozwu z dnia 20 lutego 2019 roku. Rozszerzone żądanie pozwu zostało doręczone pełnomocnikowi pozwanego w dniu 20 lutego 2019 roku, zatem odsetki są naliczane od dnia następnego, tj. od dnia 21 lutego 201 roku.

Uwzględnienie powództwa prawie w całości nakazuje obciążenie strony pozwanej całością kosztów postępowania, na podstawie art. 100 k.p.c. Na koszty te składa się uiszczona przez powoda opłata od pozwów z dnia 22 grudnia 2015 roku oraz z dnia 14 marca 2017 roku w kwocie 10 500 zł, wynagrodzenie biegłego sądowego w zakresie budownictwa i szacowania nieruchomości inż. R. C. w kwocie 3693,62 zł, wynagrodzenie biegłej sądowej z zakresu finansów, zarządzania, restrukturyzacji przedsiębiorstw dr K. J. w wysokości 1779,57 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika strony powodowej w kwocie 7217 zł, ustalone w oparciu o § 6 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349) wraz z opłatą od pełnomocnictwa. Łączna kwota kosztów zasądzonych od pozwanego na rzecz powoda zamyka się zatem w kwocie 23.190,19 zł.

Jednocześnie konieczne stało się nakazanie pobrania od strony pozwanej jako przegrywającej spór kwoty 12.890 zł tytułem części nieuiszczonej opłaty od pozwu wynikającej z rozszerzenia powództwa na zasadzie art. 130 ³ § 2 k.p.c.

Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji na mocy powołanych wyżej przepisów prawa.

SSO Marek Syrek

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)