Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 302/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. S.

W dniu 23 grudnia 2019r. w N. kierując samochodem osobowym marki F. (...) nr rej. (...) jadąc ul. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że poruszając się pojazdem z prędkością nie większą niż 60 km/h na terenie zabudowanym, zbliżając się do przejścia dla pieszych nie zachował szczególnej ostrożności, nie obserwował w należyty sposób drogi, nie ustąpił pierwszeństwa i nie zahamował przed przekraczającą jezdnię na oznakowanym przejściu dla pieszych od strony lewej na prawą, dla kierunku jazdy kierowcy, M. G. (1), w wyniku czego potrącił pokrzywdzoną, która na skutek uderzenia pojazdem doznała obrażeń ciała w postaci rozsianych na ciele otarć naskórka i podbiegnięć krwawych, złamania kości czaszki, stłuczenia mózgu z rozerwaniem tkanki, złamaniem zęba kręgu C2, złamania mostka i żeber, stłuczenia płuca prawego, złamania kręgosłupa w odcinku piersiowym, złamania gałęzi kości łonowej, złamania kości ogonowej, złamania głowy lewej kości strzałkowej, złamania obu kości podudzia prawego otwartego złamania trzonu prawej kości promieniowej, które to obrażenia spowodowały śmierć pokrzywdzonej, co stanowiło przestępstwo z art. 177 § 2 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

D. S. 23 grudnia 2019r. pracował jako kierowca w pizzerii Q. z siedzibą przy ul. (...) w N., prowadził on wówczas samochód marki F. (...) nr rej. (...). Po godzinie 17 wracał on do siedziby firmy, wjeżdżając w ulicę (...) od strony ulicy (...). Poruszał się z prędkością nie większą niż 60 km/h. Zbliżając się do przejścia dla pieszych nie ustąpił pierwszeństwa i nie zahamował przed przechodzącą na oznakowanym przejściu, ze strony lewej na prawą (dla kierunku jady D. S.), M. G. (1), w wyniku czego potrącił ją. Potem D. S. znacząco zwolnił, jednak nie zatrzymał się i nie wysiadł z samochodu, tylko pojechał do nieodległego miejsca docelowego. M. G. (1) na skutek potrącenia doznała obrażeń ciała w postaci: rozsianych na ciele otarć naskórka i podbiegnięć krwawych, złamania kości czaszki, stłuczenia mózgu z rozerwaniami tkanki, złamaniem zęba kręgu C2, złamania mostka i żeber, stłuczenia płuca prawego, złamania kręgosłupa w odcinku piersiowym, złamania obu gałęzi lewej kości łonowej, złamania kości ogonowej, złamania głowy lewej kości strzałkowej, złamania obu kości podudzia prawego otwartego złamania trzonu prawej kości promieniowej, które to obrażenia spowodowały jej śmierć. W chwili zdarzania było ciemno, podał deszcz, ulica (...) była oświetlona latarniami. Na miejsce zdarzenia zostało wezwane pogotowie. D. S. był trzeźwy w czasie kierowania F. (...), w jego krwi nie stwierdzono żadnych substancji odurzających. M. G. (1) była sprawną fizycznie, w chwili zdarzenia miała na sobie szarą kurtkę i czarne spodnie, w jej organizmie nie stwierdzono alkoholu. F. (...) był w tym czasie sprawny technicznie.

Protokół badania stanu trzeźwości

2

Dokumentacja medyczna M. G. (1)

3-4

Protokół oględzin F. (...)

5-6 (80-104)

Protokoły oględzin: miejsca zdarzenia, samochodu.

7-8 (28-42), 68-69

Zeznania T. M.

10, 395

Zeznania M. S.

58, 397

Zeznania M. G. (2)

61, 395

Nagrania z monitoringu

74, 145

Wyjaśnienia D. S.

120, 127, 394

Opinie z badania krwi oskarżonego

150, 157

Opinia dot. stanu technicznego samochodu

163-174

Protokoły: badań materiału pobranego od pokrzywdzonej, sekcji zwłok z opinią.

177-187

Opinia rekonstrukcyjna

215-249, 289-290, 405

D. S. pojechał następnie do siedziby pizzerii w której pracował, położonej przy tej samej ulicy, pod numerem 54, myślał bowiem, że potrącił psa. Po wyjściu z samochodu, widząc uszkodzenia od zewnątrz zwłaszcza uszkodzenie szyby, zorientował się, że to mógł nie być pies, tylko człowiek. Kiedy wszedł do środka powiedział do I. J. (1) że "potrącił psa, albo ktoś wszedł". Był roztrzęsiony, płakał, kontakt z nim był utrudniony, nie odpowiadał na pytania, mówił tylko, że potrącił psa. Obecni pracownicy zawiadomili o tym właściciela T. M., który niezwłocznie przybył na miejsce i z którym D. S. wrócił na miejsce wypadku, gdzie służby wykonywały już swoje czynności.

Zeznania T. M.

10, 395

Zeznania I. J. (1)

14, 396

Zeznania J. W.

18, 396

Wyjaśnienia D. S.

120, 394

D. S. został zatrzymany 23 grudnia 2019r. o godz. 21.50. Od tego czasu, aż do 3 lipca 2020r. było względem niego stosowane tymczasowe aresztowanie. 23 grudnia 2019r. zostało mu także zatrzymane prawo jazdy. D. S. nie był wcześniej karany.

Protokół zatrzymania

26

Postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania

128, 277, 342, 399

Postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy

131

Karta karna

306

W chwili czynu D. S. nie znajdował się w stanie szoku. Nie wykazywał zaburzeń psychotycznych, nie był upośledzony umysłowo. Stwierdzono u niego cech osobowości nieprawidłowej. Miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania własnym postępowaniem.

Opinia biegłych lekarzy psychiatrów

154, 216, 296, 406

D. S. przeprosił syna zmarłej M. G. (1), wysyłając mu list z aresztu, przeprosił go także na rozprawie. M. G. (2) przyjął przeprosiny.

Oświadczenie M. G. (2)

256

wyjaśnienia D. S.

395

zeznania M. G. (2)

395

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Protokół badania stanu trzeźwości

Potwierdza, że w powietrzu wydychanym przez oskarżonego po zdarzeniu, nie stwierdzono alkoholu.

Dokumentacja medyczna M. G. (1)

Obrazuje stan w jakim znajdowała się pokrzywdzona w chwili przyjazdu karetki.

Protokół oględzin F. (...)

Obrazuje uszkodzenia samochodu i jego stan techniczny, tuż po wypadku.

Protokoły oględzin: miejsca zdarzenia, samochodu.

Obrazują ślady pozostawione na miejscu wypadku oraz warunki jakie panowały w tym miejscu w chwili wykonywania czynności, a także uszkodzenia samochodu, zwłaszcza jego przedniej szyby i ślady pozostawione w tym miejscu.

Zeznania T. M.

Świadek ten opisał w jaki sposób dowiedział się o uszkodzeniach samochodu, co zobaczył kiedy przyjechał do pizzerii oraz, że razem z oskarżonym pojechali na nieodległe miejsce wypadku. W jego ocenie uszkodzenia zewnętrzne samochodu, zwłaszcza szyby, wskazywały na potrącenie człowieka. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, zwłaszcza w zakresie tego, iż powrót przez D. S. na miejsce zdarzenia był dobrowolną decyzją i nastąpił stosunkowo krótko po samym wypadku, na miejscu wciąż pracowały służby. Biorąc powyższe pod uwagę zeznania T. M. stały się jedną z podstaw do dokonanych wyżej ustaleń faktycznych, zwłaszcza w zakresie tego co działo się po wypadku.

Zeznania I. J. (1)

Pracownica pizzerii, miała kontakt z oskarżonym zaraz po jego przyjeździe, czyli tuż po wypadku. Stwierdziła ona, że D. S., po wejściu do lokalu powiedział, że potrącił psa albo może ktoś szedł, potem kontakt z nim był utrudniony, powtarzał tylko, że potrącił psa, nie odpowiadał jednak na pytania. Świadek wskazała też, że zadzwoniła po właściciela lokalu, który przyjechał po krótkiej chwili i z którym oskarżony pojechał na miejsce zdarzenia, z którego w pizzerii słychać było sygnały pojazdów ratunkowych. Sąd dał wiarę jej zeznaniom i posłużył się nimi dokonując ustaleń faktycznych.

Zeznania J. W.

Pracownik pizzerii podał, że słyszał jak oskarżony mówił o potrąceniu psa, widział on też uszkodzenia samochodu i włosy na jego szybie, opisał przy tym zachowanie oskarżonego jego roztrzęsienie, płacz, a także przyjazd właściciela lokalu, z którym D. S. udał się na miejsce zdarzenia.

Zeznania M. S.

M. S. nie widział, leczy tylko słyszał - z bliskiej odległości, jak doszło do potrącenia pieszej. Świadek widział biały samochód jadący ulicą (...), jego prędkość oszacował on na 60-70 km/h, potem gdy pojazd ten był na wysokości przejścia dla pieszych usłyszał on dźwięk uderzenia, później widział zaś jak samochód ten zwolnił, ale się nie zatrzymał i odjechał w kierunku ulicy (...). Kiedy udał się w to miejsce zobaczył porozrzucane rzeczy i leżącą osobę, wezwał pomoc. Świadek ten był bezpośrednim świadkiem zdarzenia, dlatego jego relacja jest szczególnie istotna i została wykorzystana przez Sąd przy dokonywaniu ustaleń faktycznych.

Zeznania M. G. (2)

Syn pokrzywdzonej. Nie miał on wiedzy na temat samego zdarzenia, podał jednak, że jego matka była osobą sprawną fizycznie i nie miała żadnych kłopotów z poruszaniem się. W takim zakresie jego relacja stała się podstawą dla ustaleń faktycznych.

Nagrania z monitoringu

Wprawdzie nie widać na nim samego zderzenia, widać jednak to co dzieje się tuż po nim, kiedy kierujący F. (...) znacząco zwolnił, jednak nie zatrzymał się i nie wysiadł z samochodu, po czym odjechał. Na nagraniu widoczne są też panujące wówczas warunki atmosferyczne, widać także jak do leżącej osoby podchodzi człowiek i zaczyna udzielać jej pomocy. W takim zakresie Sąd oparł się na tym dowodzie przy dokonywaniu ustaleń faktycznych.

Wyjaśnienia D. S.

Oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu, wyjaśnił, że warunki drogowe były złe, wracał do siedziby pizzerii, drogą którą często jeździł, poczuł uderzenie w samochód, niczego nie zauważył więc pojechał do pizzerii, myślał wtedy, że potrącił psa. Dopiero po przyjeździe na miejsce widząc uszkodzenia doszedł do wniosku, że to raczej nie pies, że to mógł być człowiek. Opisał swoje rozmowy z pracownikami, przyjazd na miejsce właściciela z którym udał się na pobliskie miejsce zdarzenia. Podał on, że błędem było to, iż opuścił miejsce zdarzenia.

Postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania

Na ich podstawie ustalono w jakim okresie był względem oskarżonego stosowany najsurowszy środek zapobiegawczy.

Postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy

Wskazuje datę od jakiej zatrzymano oskarżonemu prawo jazdy.

Opinie z badania krwi oskarżonego

Biegli po przebadaniu krwi oskarżonego nie stwierdzili w niej obecności substancji odurzających ani alkoholu.

Opinia biegłych lekarzy psychiatrów

Biegli przebadali oskarżonego w warunkach ambulatoryjnych, uznali, że nie znajdował się on w stanie szoku - rozumianym jako niezwykle silne przeżycie psychiczne przebiegające z zaburzeniami (np. zawężeniem) świadomości, dezorientacją, opacznymi zachowaniami, zupełnie nieadekwatnymi do sytuacji. W ich ocenie oskarżony nie wykazuje zaburzeń psychotycznych, nie jest też upośledzony umysłowo, stwierdzili jednak u niego cechy osobowości nieprawidłowej. Biegli uznali, że w czasie czynu był on poczytalny. Swoje wnioski podtrzymali i wszechstronnie uzasadnili w opiniach uzupełniających złożonych na piśmie i ustnie na rozprawie. Sąd uznał ich opinię za pełną, jasną i rzetelną, podzielił zawarte w nich wnioski i dokonał na ich podstawie ustaleń faktycznych.

Opinia dot. stanu technicznego samochodu

Biegły przebadał samochód kierowany przez oskarżonego, stwierdził jego sprawność techniczną. Sąd uznał tę opinię za jasną, pełną i rzetelną. Podzielając jej wnioski.

Protokoły: badań materiału pobranego od pokrzywdzonej, sekcji zwłok z opinią.

Z ich treści wynika przede wszystkim przyczyna zgonu pokrzywdzonej oraz doznane przez nią przed śmiercią obrażenia, a także brak alkoholu w jej organizmie. W takim zakresie dowody te stały się podstawą do dokonania ustaleń faktycznych.

Opinia rekonstrukcyjna

Biegły po przeanalizowaniu danych zawartych w aktach, a także śladów zabezpieczonych na miejscu zdarzenia wydał swoją opinię, którą uzupełnił ustnie na rozprawie. W oparciu o obrażenia pokrzywdzonej, uszkodzenia pojazdu i ślady na miejscu zdarzenia ustalił on prędkość pojazdu, przyjmując ostatecznie na rozprawie, że była to prędkość nie większa niż 60 km/h. Odniósł się także do zachowania kierującego F. (...) i pokrzywdzonej pieszej. Sąd przychylił się do wniosków zawartych w tej opinii i posłużył się nimi przy dokonywaniu ustaleń faktycznych.

Oświadczenie M. G. (2)

Dowodzi tego, że oskarżony przeprosił syna pokrzywdzonej.

Karta karna

Dowodzi, że oskarżony jest osobą niekaraną.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

D. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

D. S. naruszył nieumyślnie zasady bezpieczeństwa. Niewłaściwie obserwował drogę, często przez niego uczęszczaną i nie ustąpił pierwszeństwa pieszej znajdującej się na oznakowanym przejściu, nie zahamował przed nią. Nie dostosował też prędkości do trudnych warunków atmosferycznych. W dniu zdarzenia padał deszcz, jak przyznał sam oskarżony widoczność była zła. W wyniku tego nieumyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa doszło do śmiertelnego potrącenia pokrzywdzonej, która korzystała z pierwszeństwa znajdując się już na przejściu dla pieszych, z którego korzystała w pełni prawidłowo, w chwili zderzenia – przechodząc z lewej strony na prawą (patrząc od strony kierującego) była już w końcowej fazie przekraczania jezdni. Nie ulega więc wątpliwości, że oskarżony dopuścił się czynu zabronionego z art. 177 § 2 kk.

Po uderzeniu D. S. oddalił się z miejsca wypadku i udał się do siedziby swojego pracodawcy, to jest pierwotnego celu swojej podróży, położonego nieopodal od miejsca zdarzenia.

Kluczowym w niniejszej sprawie było więc ustalenie, czy oddalenie to stanowiło – jak twierdził w akcie oskarżenia Prokurator – zbiegnięcie z miejsca wypadku. Podkreślić należy, że nie każde oddalenie jest zbiegnięciem. To drugie na gruncie językowym oznacza „uciec skądś”, zaś na gruncie doktryny i orzecznictwa rozumie się przez nie samowolne oddalenie sprawcy z chęci uniknięcia odpowiedzialności karnej, a więc ukrycia się przed organami ścigania, działanie takie ma więc charakter kierunkowy, niezbędne jest wykazanie umyślności co do tego, że przez zbiegnięcie zmierzał on do uniknięcia odpowiedzialności (tak między innymi komentarz pod red. W. Wróbla do art. 178, opubl. LEX oraz Sąd Najwyższy w wyrokach z 27 marca 2001r., IV KK 175/00, 1 marca 2011r., V KK 284/10, 6 lipca 2011r., II K 23/11).

Na gruncie niniejszej sprawy, kiedy to oddalając się z miejsca zdarzenia oskarżony nie zmienił swojej dotychczasowej trasy, pojechał tam, dokąd miał dotrzeć niezależnie od wypadku, a także to, że wrócił na miejsce zdarzenia krótko potem, w czasie w którym trwały jeszcze czynności służb, które przebadały go między innymi na zawartość alkoholu, nie można mówić o tym, że D. S. zbiegł z miejsca wypadku, zmierzając umyślnie do uniknięcia odpowiedzialności. Dlatego też Sąd wyeliminował z opisu czynu i kwalifikacji prawnej znamiona z art. 178 kk.

Tym samym oskarżony dopuścił się tylko opisanego w wyroku czynu zabronionego z art. 177 § 2 kk. Czyn ten był zawiniony i społecznie szkodliwy w stopniu przekraczającym znikomość. Oskarżony jest dorosłym mężczyzną, w chwili czynu miał 30 lat, po jego stronie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające zdolność ponoszenia winy. Nie znajdował się on w stanie szoku, po zderzeniu był w stresie, jednak nie można stanu takiego identyfikować z szokiem, rozumianym jako niezwykle silne przeżycie psychiczne przebiegające z zaburzeniami świadomości, dezorientacją, opacznymi zachowaniami zupełnie nieadekwatnymi do sytuacji. Stres sam w sobie nie wpływa na poczytalność, mimo istnienia stresu, który jest naturalnym towarzyszem ludzkiego życia, oskarżony mógł rozpoznać znaczenie swojego czynu i pokierować swoim postępowaniem. Jego zachowanie godziło w życie ludzkie, skutkowało śmiercią pokrzywdzonej, która w żaden sposób się jej nie spodziewała ani się do niej nie przyczyniła, przechodząc przez jezdnię w miejscu do tego przeznaczonym, które powinno gwarantować jej bezpieczeństwo. Tym samym czyn oskarżonego opisany w sentencji wyroku stanowił przestępstwo z art. 177 § 2 kk.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. S.

I, II, III

I

Uznając oskarżonego winnym Sąd wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności. Wymierzając taką karę należy mieć na względzie tragiczne skutki wypadku. Wobec śmierci pokrzywdzonej, która korzystała z pierwszeństwa na pasach, winna więc czuć się bezpiecznie, tylko kara pozbawienia wolności jest karą sprawiedliwą.

Ponadto Sąd orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, na poczet którego zaliczono okres zatrzymania prawa jazdy od dnia wypadku. W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego, który nie ustąpił pierwszeństwa pieszej na pasach w pełni uzasadnia potrzebę wyeliminowania go z ruchu drogowego jako kierowcy. Sąd orzekł także zadośćuczynienie na rzecz syna pokrzywdzonej w kwocie 5.000 zł, co choć w niewielkim stopniu może przyczynić się zmniejszenia jego krzywdy wywołanej śmiercią matki.

Wymierzając taką karę, środek karny i środek kompensacyjny Sąd miał na względzie zarówno okoliczności łagodzące jak i obciążające dla oskarżonego. Do tych pierwszych należy zaliczyć jego dotychczasową niekaralność oraz przeproszenie syna pokrzywdzonej, który przeprosiny przyjął. Okolicznością obciążającą jest naruszenie zasad bezpieczeństwa w miejscu, które oskarżony dobrze znał, bardzo często jeżdżąc tamtędy wykonując pracę zawodową. Powyższe pokazuje, że rutyna i brak należytego i stałego obserwowania obszaru jazdy, zwłaszcza przy złych warunkach atmosferycznych, może mieć bardzo tragiczne skutki.

Dolegliwość wymierzonej kary i środków nie przekracza stopnia winy, jest też adekwatna do wagi popełnionego przestępstwa. Ich wykonanie pozwoli osiągnąć wobec oskarżonego zarówno cele wychowawcze, jak i zapobiegawcze, co jest o tyle prawdopodobne, że D. S. już żałuję tego co się stało, przeprosił za to. W ocenie Sądu jest to postawa szczera, która pozwala przypuszczać, że po odbyciu kary, nie będzie on naruszał prawa, w tym zwłaszcza jako uczestnik ruchu drogowego. Sąd uwzględnił prawnie chronione interesy pokrzywdzonego poprzez zasądzenie zadośćuczynienia za śmierć matki, które choć w pewien sposób złagodzi jego ból po niespodziewanej stracie najbliższej osoby tuż przed świętami Bożego Narodzenia. Sąd wyraża nadzieję, że informacja o tym wyroku dotrze do najbliższego otoczenia oskarżonego i pokrzywdzonego, przyczyniając się do kształtowania świadomości prawnej tej części społeczeństwa w zakresie konieczności przestrzegania zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowych, w tym dostosowywania sposobu i prędkości jazdy do warunków atmosferycznych.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. S.

IV

I

Sąd zaliczył na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania oskarżonego od 23 grudnia 2019r. godz. 21.50 do 3 lipca 2020r. godz. 12.35, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.000 zł tytułem zwrotu częściowych kosztów sądowych. W pozostałym zakresie zwolnił go od ich ponoszenia. Za takim zwolnieniem przemawiała sytuacja osobista D. S., który przed osadzeniem w areszcie pracował jako kierowca zarabiając 1.700 zł miesięcznie, ponadto orzeczono wobec niego zadośćuczynienia, a na skutek zakazu prowadzenia pojazdów, nie będzie mógł wykonywać wcześniejszego zawodu. W tym stanie rzeczy obciążanie go całością kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

1.Podpis