Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lutego 2019 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Krupska-Świstak

Protokolant: staż. Justyna Galbierczyk

Przy udziale oskarżyciela publicznego: xxx

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2019 roku na rozprawie sprawy

P. K. (1)

s. J. i M. z domu S.

ur. (...) w P.

obwinionego o to, że:

w dniu 20 marca 2018 roku w P., woj. (...), przy ulicy (...) z terenu (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia czerwonego wiadra i dwóch kij do mopa wartości około 100,00 zł na szkodę firmy (...) Firma (...) z siedzibą w m. T.,

tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 kw

orzeka:

1.  uznaje obwinionego P. K. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wypełniającego dyspozycje art. 119 § 1 kw i za to na podstawie art. 119 § 1 kw wymierza mu karę 14 (czternastu) dni aresztu,

2.  zasądza ze Skarbu Państwa na rzecz adw. U. G. kwotę 265,68 (dwieście sześćdziesiąt pięć złotych i sześćdziesiąt osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej obwinionemu z urzędu,

3.  zwalnia obwinionego od kosztów sądowych przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

J. P. jest pracownicą firmy (...) zajmującej się m.in. sprzątaniem (...) przy ul. (...) w P. Od stycznia 2018 r. na terenie w/w (...) wielokrotnie pojawiał się P. K. (1), który wykorzystując możliwość swobodnego wejścia do budynku często w nim przesiadywał, korzystał z toalet i spożywał przyniesione przez siebie produkty. Zachowanie obwinionego było uciążliwe dla personelu szpitala, a także dla sprzątaczek, ponieważ w/w zanieczyszczał podłogę i sanitariaty, penetrował kosze z odpadami, znosił nieświeże artykuły zbierane w okolicznych śmietnikach. J. P. wielokrotnie zwracała mu uwagę, a także interweniowała u swoich przełożonych, ale bezskutecznie. Obwiniony w dalszym ciągu przychodził do szpitala, gdzie przeszkadzał jej w pracy, a także szydził z jej widocznej niepełnosprawności.

W dniu 19 marca 2018 r. P. K. (1) grożąc J. P. uderzeniem trzymaną w ręku butelką zabrał jej służbowe wiadro wraz ze środkami czystości. Zdarzenie to jest obecnie przedmiotem odrębnego postępowania, a P. K. (1) jest tymczasowo aresztowany.

W dniu 20 marca 2018 r. wczesnym rankiem P. K. (1) ponownie przyszedł do (...), gdzie od godz. 5:00 swoje obowiązki służbowe wykonywała także J. P.. Z uwagi na wczesną porę, (...) korytarze były jeszcze puste i poza obwinionym nikogo innego tam nie było. Kobieta myła podłogi korzystając z czerwonego wiadra i mopów, a gdy na krótko oddaliła się zmienić ręczniki, P. K. (1) wykorzystał ten moment i zabrał w/w wiadro wraz z wodą i dwoma kijami do mopów uciekając ze (...). Wartość zabranego sprzętu wynosiła 100 zł.

Dowód: zeznania J. P. k. 3-4v i k. 73-74

W dniu 22 marca 2018 r. po kolejnej wizycie w (...), podczas której P. K. (1) był agresywny i groził J. P. interweniowała policja, a obwiniony został zatrzymany. Miał przy sobie część sprzętu AGD skradzionego w dniach poprzednich, który zwrócono J. P..

Dowód: protokół zatrzymania osoby k. 8-8v, protokół okazania rzeczy k. 11-12v,

pokwitowanie k. 14

P. K. (1) ma 47 lat, jest bezdzietnym kawalerem o wykształceniu zawodowym. Obecnie przebywa jako tymczasowo aresztowany w AŚ. Wcześniej zajmował się zbieraniem surowców wtórnych i z tego żył. Uprzednio był karany za wykroczenia i przestępstwa.

Dowód: oświadczenie obwinionego P. K. (1) k. 72v, odpisy wyroków k. 48 i k.

49

P. K. (1) nie jest upośledzony umysłowo, ani chory psychicznie, jednak zdradza inne zakłócenia czynności psychicznych pod postacią uzależnienia od alkoholu i osobowości dyssocjalnej. W czasie popełnienia zarzuconego mu wykroczenia rozumiał jego znacznie i miał zachowaną zdolność pokierowania swoim postępowaniem. Jego poczytalność w trakcie postępowania nie budziła wątpliwości.

Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna k. 53

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu wykroczenia utrzymując, że J. P. go oczernia i pomawia, w rezultacie czego trafił do aresztu. Potwierdził, że w dniu zdarzenia, podobnie jak w dniach wcześniejszych, był w(...) przy ul. (...), bo miał w zwyczaju korzystać ze znajdującego się tam automatu do kawy. Dodał, że widział J. P. wraz z rzeczami stanowiącymi przedmiot wykroczenia, ale zaprzeczył aby je zabrał oświadczając, że więcej rzeczy znajduje na śmietnikach. W trakcie rozprawy obwiniony wymagał dyscyplinowania, a ostatecznie nie będąc w stanie zachować spokoju podczas zeznań J. P. zażądał odkonwojowania do AŚ.

Dowód: wyjaśnienia obwinionego k. 72v-73 i k.9-10, k.74

Sąd zważył, co następuje:

Wyniki postępowania dowodowego jednoznacznie wskazują, że P. K. (1) jest sprawcą przypisanego mu wykroczenia, a jego wina nie budzi wątpliwości. Wskazują na to w pierwszej kolejności konsekwentne, rzeczowe i poprawne logicznie zeznania J. P..

Sąd daje wiarę jej relacji nie tylko dlatego, że cechują ją wskazane walory, ale również dlatego, że współgra ona z dowodami nieosobowymi, w postaci protokołu zatrzymania P. K. (1) oraz protokołu zatrzymania rzeczy odpowiadających swoim rodzajem tym, jakie zginęły w dniu 20 marca 2018 r. Zestawiając ze sobą okoliczności towarzyszące zatrzymaniu obwinionego z przekonującymi zeznaniami J. P. należy dojść do jedynego uzasadnionego logicznie wniosku, że w dniu zdarzenia P. K. (1) ponowił zamach na własność firmy (...) sięgając po ten sam rodzaj rzeczy, jakie zabrał również dnia poprzedniego grożąc J. P. użyciem przemocy. Należy wykluczyć jakąkolwiek omyłkę w typowaniu sprawcy kradzieży, bowiem w/w bardzo dobrze znała obwinionego z racji ekscesów, jakich niejednokrotnie dopuszczał się na terenie (...), a w dniu zdarzenia był on jedyną osobą, na jaką natknęła się wykonując swoją pracę w bardzo wczesnych godzinach porannych. Tym bardziej należy wykluczyć, aby J. P. świadomie mijała się z prawdą pomawiając i oczerniając obwinionego. Wprost przeciwnie, świadek nie miała żadnego racjonalnego powodu aby go bezzasadnie obciążać narażając się tym samym nie tylko na konsekwencje karne, ale także na niewygody związane z udziałem w postępowaniu i ponowny kontakt z P. K. (2), którego agresji wyraźnie się obawia.

Wniosek o sprawstwie obwinionego wynika również po części z jego własnych wyjaśnień, bowiem P. K. (1) potwierdził zarówno swoją obecność w(...) w czasie, gdy doszło do kradzieży wiadra i części mopów, jak i przyznał, że widział, jak J. P. z nich korzysta. Jeśli pamiętać, że już poprzedniego dnia podobny sprzęt AGD zainteresował go na tyle, że zabrał go w/w stosując przestępcze środki nacisku, to nie ma powodów wątpić, że była sprawcą kradzieży także w dniu 20 marca 2018 r. Warto dodać, że tylko obwiniony był obecny w miejscu wykroczenia, a jego specyficzny tryb życia i upodobanie do gromadzenia różnego typu rzeczy logicznie korelują z wersją J. P..

Wyjaśnienia obwinionego poza częścią, w której przyznał, że był w (...) w dniu zdarzenia nie zasługiwały na wiarę. Stały bowiem w ewidentnej sprzeczności z wymową pozytywnie ocenionych dowodów, ale również ze zdrowym rozsądkiem i nieodpartą logiką sytuacyjną.

Nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do poczytalności P. K. (1), bowiem nie jest on dotknięty żadną dysfunkcją psychiczną, która w sposób chorobowy stymulowałaby jego zachowanie. Wykroczenie, jakie popełnił ma prostą naturę, a jego naganność jest wiadoma i zrozumiała nawet dla osób o przeciętnym wyrobieniu intelektualnym.

Wobec tak przeprowadzonej oceny dowodów P. K. (1) przepisano wykroczenie z art. 119 § 1 kw. Przedmiotem ochrony art. 119 § 1 kw jest każde cudze mienie ruchome, którego wartość nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia za pracę, a to w dacie popełnienia wykroczenia wynosiło 2.100 zł. Kradzież jest dokonana w chwili zaboru, tj. objęcia przedmiotu wykonawczego we władztwo sprawcy i w związku z tym stopień utrwalenia władztwa nad tym mieniem, dalsze losy mienia oraz dalsze zamiary sprawcy względem mienia są obojętne z punktu widzenia oceny prawnej (wyrok SN z dnia 11 stycznia 1988 r., II KR 343/87, OSNKW 1988, nr 7-8, poz. 55). Zachowanie obwinionego wyczerpuje przedstawione znamiona wykroczenia kradzieży.

Zgodnie z treścią art. 33 § 1 kw - organ orzekający wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę za dane wykroczenie, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu i biorąc pod uwagę cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego. W szczególności należy baczyć na rodzaj i rozmiar szkody wyrządzonej wykroczeniem, stopień winy, pobudki, sposób działania, stosunek do pokrzywdzonego, jak również właściwości, warunki osobiste i majątkowe sprawcy, jego stosunki rodzinne, sposób życia przed popełnieniem i zachowanie się po popełnieniu wykroczenia.

Obwinionemu wymierzono karę najsurowszego rodzaju, ponieważ atakował cenne dobro chronione prawem, sięgając kolejny raz po własność tej samej pokrzywdzonej i w sposób świadczący do dużym rozzuchwaleniu. P. K. (1) nie działał z pobudek i w wyniku motywacji, które czymkolwiek można usprawiedliwić. Nie sięgnął przecież po rzeczy, które choćby doraźnie były mu niezbędne, a wręcz można odnieść wrażenie, że zabór cudzego mienia, jak sama obecność w miejscu zdarzenia, były dla obwinionego demonstracją poczucia bezkarności i wyrazem uporczywego negowania zasad obowiązujących w (...). W toku postępowania P. K. (1) nie okazał skruchy, ale atakował J. P. ironizując z jej wypowiedzi i zakłócając przebieg rozprawy śmiechem i niegrzecznymi komentarzami.

Na niekorzyść obwinionego zaliczono naganny tryb życia objawiający się wielokrotnymi konfliktami z prawem, brak dążeń do uzyskania stabilności materialnej i nonszalancką, niestosowną postawę przed Sądem. Okoliczności łagodzących właściwie nie sposób się dopatrzeć. P. K. (1) nie czynił starań o naprawienie szkody, a deficyty środowiskowe nie są w tym wypadku żadnym usprawiedliwieniem dla popełnionej kradzieży.

Uznając, że uiszczenie kosztów sądowych byłoby obecnie dla obwinionego zbyt uciążliwe ze względu na brak majątku, stałego źródła dochodów i izolację penitencjarną Sąd zwolnił go z tego obowiązku przyznając obrońcy z urzędu należne mu wynagrodzenie z zasobów Skarbu Państwa.