Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 sierpnia 2014 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy VI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Justyna Gawin-Kwiatek

Protokolant: Małgorzata Makara

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2014 roku, 25 czerwca 2014 roku, 20 sierpnia 2014 roku

sprawy o wykroczenie

P. R.

syna T. i D. z domu G.

urodzonego (...) w G.

obwinionego o to, że:

w dniu 8 lutego 2014 roku o godz. 11;40 w Ś., na ulicy (...) kierując samochodem marki C. o numerze rejestracyjnym (...) przekroczył dozwoloną prędkość o 35 km/h, jadąc z prędkością 85 km/h,

tj. o wykroczenie z art. 92a kw

I.  obwinionego P. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 92a kw i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę grzywny w wysokości 300 (trzystu) złotych,

II.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 100 złotych i zobowiązuje go do uiszczenia 30 złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt VI W 130/14

UZASADNIENIE

W toku przeprowadzonego na rozprawie postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 lutego 2014 roku obwiniony P. R. jechał swoim samochodem marki C. o nr rej. (...) ulicą (...) w Ś. w kierunku B..

W tym samym czasie na ul. (...) funkcjonariusze Policji - Ł. H. (1) i P. D. pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym pojazdem oznakowanym marki A. (...). Pojazd ten usytuowany był po lewej stronie drogi, patrząc w kierunku jazdy obwinionego, w zatoczce, znajdującej się już poza terenem zabudowanym, w odległości około 1000 m od szczytu wzniesienia drogi, którą poruszał się obwiniony. Przed szczytem tego wzniesienia usytuowane był dwa znaki drogowe znak – A-1 - uwaga niebezpieczny zakręt i znak B-33 - ograniczenie prędkości do 50 km/h. Funkcjonariusze Policji dokonywali pomiaru prędkości pojazdów jadących w kierunku B. i wjeżdżających za zakrętu na wzniesienie drogi. Dokonując pomiaru policjanci korzystali z laserowego radarowego miernika prędkości (...) o numerze fabrycznym (...) wyposażonego w celownik optyczny. Pomiar dokonywany był na prostym odcinku drogi, kontrolowane były pojazdy poruszające się od szczytu wzniesienia drogi do skrzyżowania z drogą prowadząca do miejscowości J.. Gdy pojazd obwinionego znajdowała się w odległości 656 metrów od dokonującego pomiaru Ł. H. (2) poruszał się z prędkością 85 km/h. W miejscu, w którym wówczas się znajdował tj. około 100 metrów przed skrzyżowaniem z drogą na J., obowiązywało ograniczenie prędkości do 50 km/h. Przed pojazdem obwinionego w odległości około 100 – 150 metrów poruszały się inne pojazdy.

Obwiniony został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji. Funkcjonariusze okazali obwianemu odczyt prędkości na mierniku i zaproponowali mandat karny w wysokości 200 zł i 6 pkt karnych. Obwiniony domówił przyjęcia mandatu, kwestionując prawidłowości pomiaru i podając, że jechał na odcinku, gdzie obowiązywało ograniczenie prędkości do 70 km/h.

Dowód:

⚫

zeznania świadków P. D. k. 7 odw., 28 odw.- 29, Ł. H. (2) k. 29 odw.,

⚫

częściowo wyjaśnienia obwinionego k. 23 odw.,

⚫

świadectwo legalizacji k. 6,

⚫

szkic k. 27,

⚫

szkice drogi k. 34

⚫

wydruk ze strony www.(...) k. 35-36

Obwiniony P. R. ma wykształcenie wyższe, jest informatykiem. Prowadzi własną działalność gospodarczą, uzyskując dochód netto 2200 zł. Obwiniony nie jest żonaty, na utrzymaniu ma jedno dziecko.

Dowód:

⚫

wyjaśnienia obwinionego k. 8, 23

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i podał, że jechał z dozwoloną prędkością, przed nim jechało zaś kilka pojazdów. Policjant zmierzył jego prędkości z odległości około 650 m, wyjaśnił więc, że nie jest możliwe żeby to była jego prędkość.

Dowód:

⚫

wyjaśnienia obwinionego k. 8, 23

* * *

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwoliła Sądowi na przyjęcie, że obwiniony jest sprawcą i jest winien popełnienia zarzucanego mu czynu. Do takiego wniosku prowadziły zeznania przesłuchanych w sprawie świadków i dokumenty w postaci szkiców ulicy (...) (odcinka, na którym miało dojść do popełniania wykroczenia i na którym funkcjonariusze Policji dokonywali pomiaru prędkości pojazdów), dokumentacji fotograficznej i świadectwa legalizacji.

Sąd dał wiarę przesłuchanym w sprawie świadkom - P. D. i Ł. H. (1), nie znalazł podstaw do kwestionowania ich wiarygodności.

Świadkowie w dniu 8 lutego 2014 roku pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym i dokonywali pomiaru prędkości pojazdów jadących ulicą (...) w stronę miejscowości B.. Funkcjonariusze korzystali z laserowego radarowego miernika prędkości (...), który posiada zatwierdzenie Głównego Urzędu Miar i jest ręcznym miernikiem prędkości i odległości. Dokonuje on precyzyjnego laserowego pomiaru i wyświetla prędkość poruszającego się pojazdu jak i odległość z jakiej pomiar ten został wykonany. Ponadto wyświetla czas w sekundach od momentu wykonania pomiaru. Poza tym co istotne dokonujący pomiaru policjant wybiera cel pomiaru i ustawia miernik na określony obiekt. I tak było w przypadku obwinionego, wiązka laserowa urządzenia skierowana została na jego pojazd, dokonujący pomiaru zdecydował o pomiarze prędkości właśnie pojazdu obwinionego i na jego pojeździe „znalazła się” czerwona kropka tj. naniesiony fabrycznie punkt dokonywania pomiaru. Depozycje funkcjonariuszy Policji dotyczące okoliczności pomiaru prędkości obwinionego są zgodne ze sobą i wzajemnie się uzupełniają. P. D. podał, że w czasie pomiaru siedział w radiowozie, ale miał „widok na drogę” (k. 29), ale po tym jak temu zaprzeczył obwiniony podając, że radiowóz stał tak, że świadek nie mógł widzieć drogi, świadek oświadczył, że właściwie nie pamięta jak usytuowany był radiowóz.

Nie ulega wątpliwości, że w miejscu, w którym dokonywano pomiaru obowiązywało ograniczenie prędkości do 50 km/h, zaś z pomiaru dokonanego przez funkcjonariuszy wynika, że obwiniony poruszał się z prędkością 85 km/h. Przepis art. 92 a kw stanowi, że karze grzywny podlega ten kto, prowadząc pojazd, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym. Tak wiec obwiniony poruszając się z prędkością 85 km/h naruszył wskazany przepis.

Wina obwinionego jako osoby pełnoletniej i w pełni poczytalnej nie budzi żadnych wątpliwości.

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze wszystkie dyrektywy wymiaru kary określone w art. 33 kw, baczył by dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając przy tym stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, które ma osiągnąć w stosunku do obwinionego.

Decydując o wymiarze kary Sąd obowiązany jest uwzględnić okoliczności łagodzące i obciążające. Do tych pierwszych należy bez wątpienia dotychczasowa niekaralność obwinionego przez Sąd. Okolicznością obciążającą jest natomiast uprzednia karalność wykroczenie drogowe oraz niewątpliwa nagminność tego typu wykroczeń.

Wymierzona kara grzywny ma uświadomić obwinionemu finansową nieopłacalność tego typu zachowań i konieczności większego respektu i poszanowania prawa. Wysokość orzeczonej kary wypełni cele, zarówno prewencji indywidualnej, jak i ogólnej.

Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 100 złotych i zobowiązał go do uiszczenia opłaty w wysokości 30 złotych, zasadą bowiem jest ponoszenie przez obwinionego kosztów postępowania w przypadku uznania jego winny, jak miało to miejsce w przedmiotowej sprawie, a Sąd nie znalazł powodów, by z tych kosztów go zwalniać.