Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 06 czerwca 2014 r. w Kaliszu

odwołania C. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 25 marca 2014 r. Nr (...)

w sprawie C. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 25 marca 2014 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje odwołującemu C. K.prawo do emerytury poczynając od dnia (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 marca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił C. K. prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych, albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego okresu takiej pracy. Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w Zakładach (...) w W. w okresach: 01.12.1982 r. – 31.12.1984 r., 15.12.1985 r. – 28.02.1993 r., 01.06.1994 r. – 31.12.1998 r., albowiem w wystawionym wnioskodawcy świadectwie pracy, pracodawca nie powołał się przepisy resortowe w sprawie wykazu prac w szczególnych warunkach.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył C. K. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu pracy wykonywanej w latach 1976 - 98 jako okresu pracy w warunkach szczególnych

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący C. K., urodzony dnia (...), w okresie 03.06.1982 r. – 31.05.1999 r. był pracownikiem Zakładów (...) w W., zatrudnionym początkowo na stanowisku kierowcy samochodu dostawczego, a następnie od dnia 1 grudnia 1982 r. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony w pełnym wymiarze czasu pracy. Na stanowisku kierowcy takiego pojazdu odwołujący zatrudniony był do dnia 31 grudnia 1983 r. Ponownie odwołujący został przeniesiony na stanowisko kierowcy samochodu ciężarowego, o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, co najmniej od dnia 15 grudnia 1985 r. i w takim charakterze odwołujący pracował do dnia 28 lutego 1993 r., a następnie od dnia 1 czerwca 1994 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. W okresie 01.03.1993 r. – 31.05.1994 r., kiedy odwołujący był kierowcą samochodu dostawczego (dowód: świadectwo pracy w aktach ZUS, umowy o pracę i dekrety płacowe w aktach osobowych, świadectwo pracy w warunkach szczególnych). Odwołujący, w podanych wyżej okresach, pracę kierowcy samochodu ciężarowego wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy. Były to pojazdy ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, przystosowane do przewozu towarów masowych (dowód: zeznania świadków: J. S., M. Z., zeznania odwołującego, świadectwo pracy w warunkach w szczególnych).

Zanim odwołujący podjął pracę w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego, będąc pracownikiem Zakładów zatrudnionym na stanowisku mechanika, odbywał zasadniczą służbę wojskową w okresie 24.10.1973 r. – 16.10.1975 r. Po zakończeniu odbywania służby wojskowej odwołujący zgłosił powrót do macierzystego zakładu i od dnia 03.11.1975 r. podjął pracę w Zakładach (dowód: karta obiegowa zmiany z dnia 20.10.1975 r . w aktach osobowych, książeczka wojskowa).

Łączny okres składkowy i nieskładkowy odwołującego na dzień 1 stycznia 1999 r. wynosi 28 lat, 4 miesiące i 6 dni. Odwołujący nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/bezsporne/

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę zeznaniom świadków. Sąd dał również wiarę zeznaniom odwołującego, przedłożonemu w ZUS-ie świadectwu pracy oraz dokumentom w aktach osobowych odwołującego. Sąd dał wiarę także świadectwu pracy w warunkach szczególnych

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz. U. nr 162 poz.1118 z póz. zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

- okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

oraz

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi (okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym). W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy o charakterze osobowym jak i w postaci świadectwa pracy oraz dokumentacji zgromadzonej w aktach osobowych wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się wymaganym co najmniej 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący wykonywał w okresach: 01.12.1982 r. – 31.12.1984 r., 15.12.1985 r. – 28.02.1993 r., 01.06.1994 r. – 31.12.1998 r. prace polegające na kierowaniu samochodem ciężarowym o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Prace takie spełniały warunki wymienione w wykazie A dział VIII pkt.2 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Pracę taką odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy. Łączny okres wykonywania takiej pracy wynosi 13 lat, 10 miesięcy i 15 dni.

Uzupełnieniem tego okresu staje się okres odbywania zasadniczej służby wojskowej od dnia 24.10.1973 r. do dnia 31.12.1974 r. Okres takiej służby odbywanej przed dniem 1 stycznia 1975 r. zalicza się do okresów pracy w warunkach szczególnych na mocy przepisu art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1974 r., pod warunkiem zgłoszenia swojego powrotu do zakładu zatrudniającego w dniu powołania do odbywania zasadniczej służby wojskowej w terminie 30 dni od zakończenia jej odbywania (tak Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów II UZP 6/13 z dnia 16.10.2013 r.). Ten ostatni warunek został spełniony albowiem odwołujący zakończył odbywanie służby w dniu 16.10.1975 r., a pracę podjął w dniu 03.11.1975 r.

Spełniona została zatem przesłanka co najmniej 15-letniej pracy w warunkach szczególnych albowiem zliczenie wskazanych wyżej okresów, sprawi, iż odwołujący legitymować będzie się ponad 15-letnim okresem takiej pracy. Cały badany okres pracy w warunkach szczególnych przypada przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Poza sporem pozostawało spełnienie przez odwołującego pozostałych warunków koniecznych do przyznania emerytury. Odwołujący legitymował się na dzień 1 stycznia 1999 r. ponad 28-letnim okresem ubezpieczenia i w chwili składania wniosku miał ukończony 60-ty rok życia. Nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie jak w sentencji.