Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 4 kwietnia 1997 r.
II UKN 50/97
Zarzut naruszenia przepisów postępowania przez organ rentowy nie
stanowi uzasadnionej podstawy kasacyjnej.
Przewodniczący SSN: Teresa Romer (sprawozdawca), Sędziowie SN: Barbara
Wagner, Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 1997 r. sprawy z wniosku
Artura S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w S. o rentę
inwalidy wojennego, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w
Katowicach z dnia 3 września 1996 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyrokiem
z dnia 3 września 1996 r. oddalił rewizję Artura S. od wyroku Sądu Wojewódzkiego-
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 13 listopada 1995 r.,
którym oddalono odwołanie wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej
wnioskodawcy prawa do renty inwalidy wojennego. Z akt sprawy wynika, że Artur S.
wystąpił w dniu 26 kwietnia 1995 r. do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie mu
renty inwalidy wojennego. Do wniosku dołączył zaświadczenie Urzędu do Spraw
Kombatantów i Osób Represjonowanych potwierdzające jego działalność kombatancką
w latach 1943-45.
Obwodowa i Wojewódzka Komisja Lekarska do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia
oraz Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska orzekły, że między rozpoznanymi u
wnioskodawcy schorzeniami czyniącymi go inwalidą II grupy a działaniami wojennymi
nie ma związku.
Sąd Wojewódzki, rozpatrując odwołanie wnioskodawcy od decyzji odmawiającej
mu prawa do renty inwalidy wojennego, dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy
sądowych internisty i neurologa. Biegli w opinii wydanej na podstawie badania oraz
przedstawionej dokumentacji orzekli, że wnioskodawca nie jest inwalidą w związku z
działaniami wojennymi, ani z okresem represji powojennych.
Sąd Apelacyjny rozpatrując rewizję wniesioną od wyroku Sądu I instancji do-
puścił dowód z opinii biegłych psychiatry i psychologa celem ustalenia, czy wniosko-
dawca jest inwalidą w związku z działaniami wojennymi. Biegli po przeprowadzeniu
badania i zapoznaniu się z dokumentacją lekarską stwierdzili, że badany nie jest in-
walidą w związku z działaniami wojennymi.
Sąd Apelacyjny oddalając rewizję uznał, że wnioskodawca nie jest inwalidą
żadnej grupy w związku z działaniami wojennymi, tym samym brak jest podstaw do
przyznania wnioskodawcy renty inwalidzkiej na podstawie art. 7 pkt 5 i art. 9 ustawy z
dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin
(jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68 ze zm.).
W skardze kasacyjnej pełnomocnik wnioskodawcy zarzucił naruszenie przepisów
postępowania polegające na tym, że Wojskowa Komisja Lekarska wydała orzeczenie
bez przeprowadzenia badania wnioskodawcy i w związku z tym wnosił o uchylenie
wyroku Sądu Apelacyjnego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
Powołana w kasacji podstawa nie odnosi się do wyroku wydanego przez Sąd II
instancji ani nawet do wyroku Sądu I instancji. Kasacja podnosi zarzut naruszenia
postępowania w postępowaniu przed organem rentowym. Niezależnie od tego, że w
postępowaniu tym nie mają zastosowania przepisy Kodeksu postępowania cywilnego,
kasacja nie powołuje przepisu, który - jej zdaniem - został naruszony przez sąd drugiej
instancji.
Zgodnie z art. 392 § 1 KPC kasacja do Sądu Najwyższego przysługuje stronie od
wyroku lub postanowienia, wydanych przez sąd drugiej instancji i kończących
postępowanie w sprawie. Zgodnie z art. 393
3
KPC kasacja powinna czynić zadość
wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego, zawierać przytoczenie podstaw
kasacyjnych i ich uzasadnienie. Koniecznym jest aby podstawy kasacyjne były okreś-
lone precyzyjnie i szczegółowo. Skutecznie można się w kasacji powoływać na naru-
szenie przepisów postępowania przed sądem II instancji. Tego nie czyni rozpatrywana
kasacja. Nie można natomiast skutecznie powoływać się w kasacji na naruszenie prze-
pisów postępowania przed sądem pierwszej instancji, jeżeli nie "przeniosło się" ono na
wynik postępowania w drugiej instancji. Całkowicie niedopuszczalne jest powoływanie
się w kasacji na postępowanie przed organem rentowym.
Niezależnie od powyższych rozważań Sąd Najwyższy zwraca uwagę, że nawet
gdyby w toku postępowania przed sądem II instancji wystąpiło naruszenie przepisów
proceduralnych, co w sprawie rozpatrywanej nie miało miejsca, kasacja byłaby
uzasadniona tylko wtedy, gdyby wada taka mogła mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Postępowanie w sprawie wnioskodawcy było niewadliwe.
Kierując się przytoczonymi względami Sąd Najwyższy na mocy art. 393
12
KPC
orzekł jak w sentencji.
========================================