Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 20 maja 1998 r.
I PKN 130/98
Pracownik jednostki organizacyjnej urzędu gminy, przebywający na
urlopie bezpłatnym w związku z piastowaniem mandatu radnego, który do dnia
1 października 1996 r. nie stawił się w miejscu pracy w celu jej podjęcia, bez
względu na przyczyny uchybienia czternastodniowemu terminowi zgłoszenia
się do pracodawcy dla uzgodnienia daty podjęcia pracy, korzysta z tego urlopu
w okresie sprawowania mandatu radnego i trzech miesięcy po jego wygaśnię-
ciu (art. 3 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. zmieniającej ustawę o zmianie
ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. Nr 89,
poz. 400 w związku z art. 24b ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorzą-
dzie terytorialnym, jednolity tekst: Dz.U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74).
Przewodniczący: Prezes SN Jan Wasilewski (sprawozdawca), Sędziowie: SN
Jadwiga Skibińska-Adamowicz, SA Alina Krusz-Stankiewicz.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 20 maja 1998 r. sprawy z powództwa
Tadeusza S. przeciwko: 1) Urzędowi Gminy i Miasta w L., 2) Zakładowi Budżetowe-
mu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w L. o przywrócenie do pracy, na skutek
kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Spo-
łecznych we Wrocławiu z dnia 21 października 1997 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
W pozwie przeciwko Zakładowi Budżetowemu Gospodarki Komunalnej i Bu-
dżetowej w L. oraz Urzędowi Gminy i Miasta w L. powód żądał dopuszczenia do
pracy na stanowisku dyrektora pierwszego z wymienionych pozwanych.
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy oddalił powództwo po ustaleniu, że powód z dniem
1 stycznia 1996 r. został powołany przez Zarząd Gminy i Miasta w L. na stanowisko
2
dyrektora Zakładu Budżetowego Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w L. W
dniu 5 maja 1996 r. powód zwrócił się do Burmistrza Gminy o udzielenie mu urlopu
bezpłatnego jako dyrektorowi ze względu na pełnienie mandatu radnego, w związku
z treścią art. 24
b
ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (jedno-
lity tekst: Dz.U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74 ze zm.), zakazującego radnemu wykonywa-
nia funkcji w jednostkach organizacyjnych gminy. Od 18 maja 1996 r. powód korzys-
tał z tego urlopu. W czerwcu 1996 r. powód wyjechał do Niemiec, nie pozostawiając
adresu miejsca swego pobytu. W dniu 16 sierpnia 1996 r. Burmistrz Gminy wysłał do
powoda pismo informujące o wejściu w życie ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. zmienia-
jącej ustawę o samorządzie terytorialnym i wynikającego z niej obowiązku zgłoszenia
się powoda w terminie 14 dni od wejścia w życie ustawy, w celu uzgodnienia daty
podjęcia pracy. Pismo to wysłane listem poleconym nie zostało podjęte przez powo-
da. Powód zgłosił się do Urzędu Gminy 2 września 1996 r. i rozmawiał z sekretarzem
Gminy o nowelizacji ustawy samorządowej oraz o wypłaceniu mu wynagrodzenia. W
dniu 9 września 1996 r. w rozmowie z Burmistrzem powód oświadczył, że chce po-
zostać na urlopie bezpłatnym i ponownie wyjechał do Niemiec.
Na podstawie tych ustaleń Sąd Rejonowy uznał, że powód uchybił ustawo-
wemu terminowi uzgodnienia powrotu do pracy z własnej winy, a zwłaszcza nie wy-
raził chęci zakończenia urlopu bezpłatnego i powrotu do pracy.
Rozpoznając apelację powoda Sąd Wojewódzki uzupełnił postępowanie do-
wodowe i ustalił, że powód nie napisał pisma o rezygnacji z urlopu bezpłatnego i po-
godził się z faktem, że uchybił terminowi powrotu do pracy, przewidzianemu w art. 3 i
4 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. (Dz.U. Nr 89, poz. 401), a nadto przyjął za prawidłowe
ustalenia Sądu Rejonowego. W konsekwencji Sąd Wojewódzki stwierdził, że powód
nie wykazał należytej staranności zapoznania się z ustawą zmieniającą ustawę o
samorządzie terytorialnym i nie pozostawił Urzędowi Gminy adresu miejsca swego
pobytu, co uniemożliwiło mu zapoznanie się z pismem Burmistrza Gminy z dnia 16
sierpnia 1996 r., a przede wszystkim powód z własnej winy nie stawił się w terminie
14 dni od wejścia w życie ustawy zmieniającej w celu uzgodnienia powrotu do pracy.
Powód nie przerwał też urlopu bezpłatnego i nie domagał się dopuszczenia do pracy,
aż do momentu wniesienia pozwu w dniu 31 stycznia 1997 r. Z tych przyczyn Sąd
Wojewódzki oddalił apelację powoda.
W kasacji powód zarzucił naruszenie art. 3 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 5 lipca
1996 r. zmieniającej ustawę o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych
3
ustaw, polegające na przyjęciu, że uchybił on 14 dniowemu terminowi stawiennictwa
do pracy ze swej winy oraz naruszenie art. 328 § 2 KPC przez niewskazanie, którym
dowodom Sąd odmówił wiarygodności i na których dowodach oparł swoje ustalenia,
co miało istotny wpływ na wynik sprawy. W szczególności skarżący twierdził, że Sąd
Wojewódzki mimo przesłuchania świadka Urbańskiego, nie wyjaśnił, jak ocenił te
zeznania i nie wskazał, dlaczego odmówił wiary zeznaniom powoda.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 24
b
ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie te-
rytorialnym (jednolity tekst: Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74) powód wybrany na rad-
nego nie mógł wykonywać w ramach stosunku pracy funkcji dyrektora jednostki or-
ganizacyjnej urzędu gminy i w związku z tym udzielono mu urlopu bezpłatnego.
Wprowadzona ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. zmieniającą ustawę o zmianie ustawy o
samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 400)
nowelizacja objęła także art. 24
b
tej ustawy. Przepis art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej
stanowi, że urlop bezpłatny udzielony radnemu w trybie art. 24
b
ust. 2 i 3 ustawy o
samorządzie terytorialnym ulega skróceniu do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 5
lipca 1996 r. Z mocy jej art. 6 ustawa ta weszła w życie po upływie 14 dni od jej ogło-
szenia, które nastąpiło w Dzienniku Ustaw w dniu 25 lipca 1996 r. Zgodnie z treścią
art. 3 ust. 3 ustawy zmieniającej, radny korzystający z urlopu bezpłatnego powinien
podjąć pracę w terminie uzgodnionym z pracodawcą, najpóźniej jednak pierwszego
dnia miesiąca kalendarzowego następującego po upływie jednego miesiąca od dnia
wejścia w życie ustawy, a zatem najpóźniej 1 października 1996 r. Niestawienie się
radnego w terminie 14 dni od wejścia w życie ustawy, w celu uzgodnienia daty pod-
jęcia pracy, lub bezzwłoczne niestawienie się w miejscu pracy po ustaniu niezawi-
nionej przez radnego przyczyny uchybienia tego terminu, zostało potraktowane przez
ustawodawcę jako równoznaczne z kontynuowaniem urlopu bezpłatnego w okresie
pełnienia mandatu radnego oraz 3 miesięcy po jego wygaśnięciu (art. 3 ust. 4 tej
ustawy w związku z art. 24 ust. 2 ustawy o samorządzie terytorialnym).
Z przytoczonego stanu prawnego wynika, że powód bez względu na okolicz-
ności dotyczące rozmów z Burmistrzem o powrocie do pracy oraz treści tych rozmów
nie miał żadnych przeszkód w stawieniu się do pracy do 1 października 1996 r.,
czego nie uczynił. Powód po powrocie z Niemiec i zgłoszeniu się do Urzędu Gminy w
4
dniu 2 września 1996 r., co najmniej od tej daty nie może się skutecznie powoływać
na niezawinioną przez niego przyczynę, uniemożliwiającą mu podjęcie pracy. Zatem
nawet jeżeli - jak twierdzi - nie mógł uzgodnić z pracodawcą daty podjęcia pracy, to
powinien do 1 października 1996 r. z takim zamiarem stawić się w miejscu pracy i
ewentualnie wówczas domagać się dopuszczenia do pracy. Tymczasem powód po
rozmowie z Burmistrzem we wrześniu 1996 r. ponownie wyjechał do Niemiec.
Zachowanie powoda wyraźnie wskazuje na to, że nie zastosował się on do wymagań
określonych w art. 3 ust. 3 i 4 ustawy zmieniającej, bez uzasadnionej przyczyny,
nawet jeżeli uchybienie terminowi do zgłoszenia się w celu uzgodnienia daty podjęcia
pracy było przez niego niezawinione. W takiej sytuacji nie istniała konieczność
rozważenia zarzutu naruszenia prawa procesowego, ponieważ nawet gdyby
naruszenie to w zakresie sformułowanym w kasacji okazało się uzasadnione, w żad-
nym wypadku nie mogło ono mieć wpływu na wynik sprawy (art. 393
1
pkt 2 KPC). Z
wyżej podanych względów zaskarżony wyrok i poprzedzający go wyrok Sądu Rejo-
nowego, niezależnie od uzasadnienia, nie naruszają także wskazanych w kasacji
przepisów prawa materialnego. Powód bowiem nie mógł skutecznie domagać się
dopuszczenia do pracy, ponieważ do 1 października 1996 r. nie stawił się w miejscu
pracy w celu jej podjęcia.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 393
12
KPC oddalił kasację.
========================================