II UKN 216/98
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy izby Sądu Najwyższego z "Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych" na "Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Wyrok z dnia 16 września 1998 r.
II UKN 216/98
Przepis art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) nie ma
zastosowania do zasad przyznawania renty inwalidzkiej z tytułu choroby zawo-
dowej na podstawie art. 18 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z
tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983
r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).
Przewodniczący SSN: Zbigniew Myszka, Sędziowie SN: Maria Mańkowska
(sprawozdawca), Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 16 września 1998 r. sprawy z wniosku
Wandy K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w B. o rentę
inwalidzką z tytułu choroby zawodowej, na skutek kasacji wnioskodawczyni od wyro-
ku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 26
lutego 1998 r. [...]
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Apelacyjnemu-Są-
dowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie do ponownego rozpoznania.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie, wyrokiem z
dnia 26 lutego 1998 r., oddalił apelację wnioskodawczyni Wandy K. od wyroku Sądu
Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 21
października 1997 r. w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Od-
działowi w B. o rentę inwalidzką z tytułu choroby zawodowej. Zdaniem Sądu Apela-
cyjnego, w sprawie o prawo do renty inwalidzkiej z tytułu choroby zawodowej ma
zastosowanie art. 32 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o z.e.p., zgodnie z któ-
rym wnioskodawczyni powinna wykazać fakt powstania inwalidztwa w czasie zatrud-
2
nienia lub w okresie równorzędnym, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od
ustania tych okresów. Ponieważ wnioskodawczyni była zatrudniona do 9 kwietnia
1987 r. i od 1 maja 1987 r. przebywa na rencie inwalidzkiej z ogólnego stanu zdro-
wia, a inwalidztwo z tytułu choroby zawodowej powstało dopiero 17 sierpnia 1995 r.,
to nie spełnia warunku odnośnie do daty powstania inwalidztwa.
Powyższy wyrok zaskarżyła wnioskodawczyni w drodze kasacji, zarzucając
naruszenia prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie i wykładnię art. 18 i
25 pkt 3 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy
pracy i chorób zawodowych i przyjęcie, że prawo do otrzymania renty inwalidzkiej z
tytułu choroby zawodowej jest ograniczone do powstania inwalidztwa w okresie
pracy, lub nie później niż 18 miesięcy od jej ustania oraz naruszenia przepisów pos-
tępowania - art. 316 § 1 i 468 KPC przez błędne przyjęcie daty powstania inwalidz-
twa.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest zasadna. Przepis art. 32 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o
zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.)
nie ma zastosowania do zasad przyznawania renty inwalidzkiej z tytułu choroby za-
wodowej na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach
z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r.
Nr 30, poz. 144 ze zm.). Ustawa ta w art. 18 dokonała pełnej regulacji warunków
przyznania renty inwalidzkiej, stanowiąc iż pracownikowi, który wskutek wypadku
przy pracy lub choroby zawodowej został zaliczony do jednej z grup inwalidów, przys-
ługuje renta inwalidzka. Nie można zatem stosować żadnych ograniczeń tego prawa
na podstawie art. 25 tej ustawy, skoro prawo do renty inwalidzkiej zarówno z tytułu
wypadku przy pracy, jak i choroby zawodowej, zostało wyczerpująco uregulowane w
tej ustawie, w jej art. 18.
Sąd Apelacyjny dokonał zatem błędnej wykładni przepisów prawa materialne-
go, wskazanych w kasacji, co stanowiło podstawę do odmowy przyznania wniosko-
dawczyni prawa do dochodzonej renty inwalidzkiej z tytułu choroby zawodowej. Przy
ponownym rozpoznaniu sprawy rzeczą Sądu będzie ocena stanowiska Sądu pierw-
szej instancji, które znalazło odbicie w uzasadnieniu jego wyroku, że przeoczył zali-
czenie wnioskodawczyni do III grupy inwalidzkiej w związku z chorobą zawodową.
3
Z tych wszystkich względów i na podstawie art. 393
13
§ 1 KPC Sąd Najwyższy
orzekł, jak w sentencji.
========================================
II UKN 216/98
Przepis art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) nie ma
zastosowania do zasad przyznawania renty inwalidzkiej z tytułu choroby zawo-
dowej na podstawie art. 18 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z
tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983
r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).
Przewodniczący SSN: Zbigniew Myszka, Sędziowie SN: Maria Mańkowska
(sprawozdawca), Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 16 września 1998 r. sprawy z wniosku
Wandy K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w B. o rentę
inwalidzką z tytułu choroby zawodowej, na skutek kasacji wnioskodawczyni od wyro-
ku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 26
lutego 1998 r. [...]
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Apelacyjnemu-Są-
dowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie do ponownego rozpoznania.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie, wyrokiem z
dnia 26 lutego 1998 r., oddalił apelację wnioskodawczyni Wandy K. od wyroku Sądu
Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 21
października 1997 r. w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Od-
działowi w B. o rentę inwalidzką z tytułu choroby zawodowej. Zdaniem Sądu Apela-
cyjnego, w sprawie o prawo do renty inwalidzkiej z tytułu choroby zawodowej ma
zastosowanie art. 32 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o z.e.p., zgodnie z któ-
rym wnioskodawczyni powinna wykazać fakt powstania inwalidztwa w czasie zatrud-
2
nienia lub w okresie równorzędnym, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od
ustania tych okresów. Ponieważ wnioskodawczyni była zatrudniona do 9 kwietnia
1987 r. i od 1 maja 1987 r. przebywa na rencie inwalidzkiej z ogólnego stanu zdro-
wia, a inwalidztwo z tytułu choroby zawodowej powstało dopiero 17 sierpnia 1995 r.,
to nie spełnia warunku odnośnie do daty powstania inwalidztwa.
Powyższy wyrok zaskarżyła wnioskodawczyni w drodze kasacji, zarzucając
naruszenia prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie i wykładnię art. 18 i
25 pkt 3 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy
pracy i chorób zawodowych i przyjęcie, że prawo do otrzymania renty inwalidzkiej z
tytułu choroby zawodowej jest ograniczone do powstania inwalidztwa w okresie
pracy, lub nie później niż 18 miesięcy od jej ustania oraz naruszenia przepisów pos-
tępowania - art. 316 § 1 i 468 KPC przez błędne przyjęcie daty powstania inwalidz-
twa.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest zasadna. Przepis art. 32 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o
zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.)
nie ma zastosowania do zasad przyznawania renty inwalidzkiej z tytułu choroby za-
wodowej na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach
z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r.
Nr 30, poz. 144 ze zm.). Ustawa ta w art. 18 dokonała pełnej regulacji warunków
przyznania renty inwalidzkiej, stanowiąc iż pracownikowi, który wskutek wypadku
przy pracy lub choroby zawodowej został zaliczony do jednej z grup inwalidów, przys-
ługuje renta inwalidzka. Nie można zatem stosować żadnych ograniczeń tego prawa
na podstawie art. 25 tej ustawy, skoro prawo do renty inwalidzkiej zarówno z tytułu
wypadku przy pracy, jak i choroby zawodowej, zostało wyczerpująco uregulowane w
tej ustawie, w jej art. 18.
Sąd Apelacyjny dokonał zatem błędnej wykładni przepisów prawa materialne-
go, wskazanych w kasacji, co stanowiło podstawę do odmowy przyznania wniosko-
dawczyni prawa do dochodzonej renty inwalidzkiej z tytułu choroby zawodowej. Przy
ponownym rozpoznaniu sprawy rzeczą Sądu będzie ocena stanowiska Sądu pierw-
szej instancji, które znalazło odbicie w uzasadnieniu jego wyroku, że przeoczył zali-
czenie wnioskodawczyni do III grupy inwalidzkiej w związku z chorobą zawodową.
3
Z tych wszystkich względów i na podstawie art. 393
13
§ 1 KPC Sąd Najwyższy
orzekł, jak w sentencji.
========================================