Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 26 maja 1999 r.
II UKN 664/98
Jeżeli w orzeczeniu uznającym wnioskodawcę za inwalidę z powodu wy-
padku przy pracy określono to inwalidztwo jako czasowe (12 miesięcy), lecz
następnie zaniechano przeprowadzenia badań kontrolnych, to nie ma przesz-
kód do poddania rencisty badaniu kontrolnemu w trybie § 29 ust. 1 rozporzą-
dzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 5 sierpnia 1983 r. w
sprawie składu komisji lekarskich do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, trybu
postępowania, trybu kierowania na badania przez te komisje oraz szczegóło-
wych zasad ustalania inwalidztwa (Dz.U. Nr 47, poz. 214 ze zm.).
Przewodniczący: SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca), Sędziowie: SN
Maria Tyszel, SA Krystyna Bednarczyk.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 26 maja 1999 r. na rozprawie sprawy z
wniosku Stanisława P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w
P. o prawo do renty inwalidzkiej wypadkowej, na skutek kasacji wnioskodawcy od
wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 13 października 1998 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 10 marca 1998 r. Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Poznaniu oddalił odwołanie Stanisława P. od decyzji Oddziału Zakła-
du Ubezpieczeń Społecznych w P. wstrzymującej wypłatę renty inwalidzkiej z tytułu
wypadku przy pracy. Sąd pierwszej instancji w oparciu o opinię biegłych sądowych
neurologa ortopedy, kardiologa i radiologa ustalił, że następstwa wypadku z 1974 r.,
polegające na złamaniu obu kości śródstopia lewego, ustąpiły i wnioskodawca w
pełni odzyskał sprawność lewej kończyny dolnej.
Stanowisko to podzielił Sąd Apelacyjny w Poznaniu, który wyrokiem z dnia 13
października 1998 r. oddalił apelację wnioskodawcy.
2
Kasacja wnioskodawcy zarzuca powyższemu wyrokowi naruszenie § 29 roz-
porządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 5 marca 1983 r. w spra-
wie składu komisji lekarskich do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, trybu postępowa-
nia, trybu kierowania na badanie przez te komisje oraz szczegółowych zasad ustala-
nia inwalidztwa (Dz.U. Nr 47, poz. 214).
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
Kasacja jest nieuzasadniona. Bezspornie wnioskodawca w dniu 26 kwietnia
1974 r. uległ wypadkowi przy pracy, jednakże, jak wynika z akt rentowych, bezpoś-
rednio po wypadku nie został uznany za inwalidę żadnej z grup, przyznano mu na 6
miesięcy rentę chorobową. [...] Obwodowa KIZ w Ś. uznała wnioskodawcę za inwa-
lidę drugiej grupy z powodu wypadku przy pracy na okres 1 roku, w ciągu którego
powinien on odzyskać zdolność do pracy, jednakże orzeczenie to zmieniła 10 grud-
nia 1975 r. Wojewódzka KIZ, nie zaliczając wnioskodawcy do żadnej grupy inwali-
dów. Prawo do renty inwalidzkiej nabył wnioskodawca na podstawie wyroku Okrę-
gowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 5 maja 1976 r.,
w świetle którego, na podstawie opinii biegłych, wnioskodawca został zaliczony do III
grupy inwalidów wskutek wypadku przy pracy (na okres 12 miesięcy). Wnioskodawca
pobierał rentę inwalidzką wypadkową, przy czym organ rentowy nie poddawał go -
mimo treści opinii biegłych - badaniom kontrolnym aż do 1996 r.
Przepis § 29 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia stanowi, że nie wyzna-
cza się terminów badań kontrolnych osób, które osiągnęły wiek: kobiety – 55 lat,
mężczyźni – 60 lat, chyba że inwalidztwo tych osób spowodowane zostało urazem i
nie ma charakteru trwałego. Skoro inwalidztwo wnioskodawcy było spowodowane
urazem i zarówno według orzeczeń KIZ, jak i biegłych sądowych, nie miało charakte-
ru trwałego dopuszczalne było przeprowadzenie w 1996 r. badania kontrolnego
wnioskodawcy. Także ustęp 3 omawianego przepisu dopuszcza możliwość prze-
prowadzenia z urzędu badania kontrolnego inwalidy, jeżeli zostaną udowodnione
okoliczności wskazujące na zmianę stanu inwalidztwa.
Nie można zatem podzielić poglądu kasacji w kwestii naruszenia wskazanego
§ 29 rozporządzenia z dnia 5 marca 1983 r., gdyż okres pobierania renty inwalidzkiej
nie jest równoznaczny z okresem trwania inwalidztwa, zaś organ rentowy uprawniony
był do wyznaczania badania kontrolnego na całej przestrzeni lat 1976-1996. Trafność
3
stanowiska organu rentowego w przedmiocie braku inwalidztwa powypadkowego
została potwierdzona opiniami biegłych sądowych lekarzy w postępowaniu przed Są-
dem pierwszej instancji i zaakceptowana wyrokiem zaskarżonym kasacją. Kasacja
nie stawia temu wyrokowi zarzutu naruszenia prawa procesowego, wobec czego Sąd
Najwyższy rozpoznając kasację w jej granicach związany jest ustaleniami faktyczny-
mi dokonanymi (przejętymi) przez Sąd drugiej instancji. W świetle tych ustaleń,
wnioskodawca nie jest inwalidą wskutek wypadku przy pracy, wobec czego wstrzy-
manie renty inwalidzkiej okazało się uzasadnione, a jak to wyżej wskazano § 29 roz-
porządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z 5 marca 1983 r. nie został
naruszony.
Tym samym Sąd Najwyższy nie znalazł usprawiedliwionych podstaw do
uwzględnienia kasacji i w oparciu o art. 39312
KPC orzekł jak w sentencji wyroku.
========================================