II UKN 11/99
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy izby Sądu Najwyższego z "Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych" na "Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Wyrok z dnia 23 czerwca 1999 r.
II UKN 11/99
Zarzut kasacji naruszenia art. 241 KPC jest bezzasadny, jeżeli z opinii
biegłych sądowych lekarzy właściwych specjalności i jej uzupełnienia na żąda-
nie wnioskodawcy wynika, że pourazowe obrażenia nie powodują inwalidztwa
żadnej z grup.
Przewodniczący: SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca), Sędziowie: SN
Stefania Szymańska, SA Krystyna Bednarczyk.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 1999 r. sprawy z wniosku
Leona D. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w S. o prawo
do renty inwalidy wojennego i wojskowego, na skutek kasacji wnioskodawcy od wy-
roku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 23 kwietnia 1998 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyro-
kiem z dnia 27 listopada 1997 r. oddalił odwołanie Leona D. od decyzji Oddziału Zak-
ładu Ubezpieczeń Społecznych w S. oddalającej jego żądanie przyznania renty in-
walidzkiej dla inwalidy wojennego z uwagi na treść opinii biegłych sądowych lekarzy
specjalistów neurologa, ortopedy i kardiologa, według której wnioskodawca nie jest
inwalidą w związku ze służbą wojskową w 1946 r., podczas której przy rozminowy-
waniu doznał obrażeń.
Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 1998 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach oddalił
apelację wnioskodawcy, uznając ustalenia Sądu pierwszej instancji za trafne.
Kasacja wnioskodawcy od powyższego wyroku zarzuca naruszenie art. 240 i
241 KPC.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
2
Kasacja jest oczywiście bezzasadna. Przepis art. 240 KPC stanowi, że sąd nie
jest związany swym postanowieniem dowodowym i może je stosownie do okoliczno-
ści uchylić lub zmienić, zaś przepis art. 241 KPC stwarza możliwość zarządzenia
powtórzenia lub uzupełnienia postępowania dowodowego. W przedmiotowej sprawie
nie nastąpiło, zdaniem Sądu Najwyższego naruszenie, wskazanych przepisów.
Wnioskodawca badany był w toku postępowania sądowego przez biegłych lekarzy
właściwych specjalności, którzy nadto uzupełnili swoją opinię [...] i stanęli na stano-
wisku, że obrażenia okolicy szczękowej, wybicie zębów, złamanie kciuka, nie powo-
dują inwalidztwa którejkolwiek z grup – bez względu na to, kiedy i w jakich okolicz-
nościach powstały. Sąd pierwszej instancji nie miał więc powodu uchylać lub zmie-
niać swojego postanowienia dowodowego bądź powtarzać lub uzupełniać postępo-
wania dowodowego. Udział bowiem wnioskodawcy w akcji rozminowywania podczas
służby wojskowej nie jest kwestionowany, jak i nie są kwestionowane obrażenia
pourazowe. Jednakże następstwa urazu same przez się, niezależnie od innych scho-
rzeń, nie powodują inwalidztwa, nie ulegają też żadnym zmianom. Tym samym rosz-
czenie o rentę inwalidzką z ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojsko-
wych nie może zostać zaspokojone.
Sąd Najwyższy nie znalazł zatem usprawiedliwionych podstaw do uwzględ-
nienia kasacji i w oparciu o art. 39312
KPC orzekł jak w sentencji wyroku.
========================================
II UKN 11/99
Zarzut kasacji naruszenia art. 241 KPC jest bezzasadny, jeżeli z opinii
biegłych sądowych lekarzy właściwych specjalności i jej uzupełnienia na żąda-
nie wnioskodawcy wynika, że pourazowe obrażenia nie powodują inwalidztwa
żadnej z grup.
Przewodniczący: SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca), Sędziowie: SN
Stefania Szymańska, SA Krystyna Bednarczyk.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 1999 r. sprawy z wniosku
Leona D. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w S. o prawo
do renty inwalidy wojennego i wojskowego, na skutek kasacji wnioskodawcy od wy-
roku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 23 kwietnia 1998 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyro-
kiem z dnia 27 listopada 1997 r. oddalił odwołanie Leona D. od decyzji Oddziału Zak-
ładu Ubezpieczeń Społecznych w S. oddalającej jego żądanie przyznania renty in-
walidzkiej dla inwalidy wojennego z uwagi na treść opinii biegłych sądowych lekarzy
specjalistów neurologa, ortopedy i kardiologa, według której wnioskodawca nie jest
inwalidą w związku ze służbą wojskową w 1946 r., podczas której przy rozminowy-
waniu doznał obrażeń.
Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 1998 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach oddalił
apelację wnioskodawcy, uznając ustalenia Sądu pierwszej instancji za trafne.
Kasacja wnioskodawcy od powyższego wyroku zarzuca naruszenie art. 240 i
241 KPC.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
2
Kasacja jest oczywiście bezzasadna. Przepis art. 240 KPC stanowi, że sąd nie
jest związany swym postanowieniem dowodowym i może je stosownie do okoliczno-
ści uchylić lub zmienić, zaś przepis art. 241 KPC stwarza możliwość zarządzenia
powtórzenia lub uzupełnienia postępowania dowodowego. W przedmiotowej sprawie
nie nastąpiło, zdaniem Sądu Najwyższego naruszenie, wskazanych przepisów.
Wnioskodawca badany był w toku postępowania sądowego przez biegłych lekarzy
właściwych specjalności, którzy nadto uzupełnili swoją opinię [...] i stanęli na stano-
wisku, że obrażenia okolicy szczękowej, wybicie zębów, złamanie kciuka, nie powo-
dują inwalidztwa którejkolwiek z grup – bez względu na to, kiedy i w jakich okolicz-
nościach powstały. Sąd pierwszej instancji nie miał więc powodu uchylać lub zmie-
niać swojego postanowienia dowodowego bądź powtarzać lub uzupełniać postępo-
wania dowodowego. Udział bowiem wnioskodawcy w akcji rozminowywania podczas
służby wojskowej nie jest kwestionowany, jak i nie są kwestionowane obrażenia
pourazowe. Jednakże następstwa urazu same przez się, niezależnie od innych scho-
rzeń, nie powodują inwalidztwa, nie ulegają też żadnym zmianom. Tym samym rosz-
czenie o rentę inwalidzką z ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojsko-
wych nie może zostać zaspokojone.
Sąd Najwyższy nie znalazł zatem usprawiedliwionych podstaw do uwzględ-
nienia kasacji i w oparciu o art. 39312
KPC orzekł jak w sentencji wyroku.
========================================