Pełny tekst orzeczenia

UCHWAŁA Z DNIA 28 KWIETNIA 2005 R.
SNO 12/05
W postępowaniu w sprawie zawieszenia sędziego w czynnościach
służbowych sąd dyscyplinarny nie rozstrzyga o zasadności zarzutu
sformułowanego we wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego,
lecz tylko o zasadności odsunięcia sędziego od wykonywania obowiązków
służbowych w związku ze sformułowanym zarzutem. Sąd dyscyplinarny
bada zatem przesłanki zawieszenia sędziego, do których należą znaczna
szkodliwość dla służby zarzucanego czynu, stopień zawinienia, dobro
wymiaru sprawiedliwości, wystarczające uprawdopodobnienie popełnienia
przewinienia służbowego.
Przewodniczący: sędzia SN Przemysław Kalinowski.
Sędziowie SN: Józef Dołhy (sprawozdawca), Henryk Gradzik.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny na posiedzeniu z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego dla okręgu Sądu Apelacyjnego sędziego Sądu
Apelacyjnego oraz protokolanta w sprawie sędziego Sądu Okręgowego po
rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2005 r. zażalenia obwinionego na uchwałę
Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego w A. z dnia 21 stycznia 2005 r.
sygn. (...) w przedmiocie zawieszenia w czynnościach służbowych do czasu
prawomocnego zakończenia postępowania dyscyplinarnego oraz obniżenia do
50 % wysokości wynagrodzenia sędziego na czas trwania zawieszenia w
czynnościach służbowych
uchwalił:
u t r z y m a ć w m o c y zaskarżoną u c h w a ł ę.
U z a s a d n i e n i e
Prezes Sądu Okręgowego, zarządzeniem z dnia 23 grudnia 2004 r., Nr
36/04, na podstawie art. 130 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o
ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) zarządził
natychmiastową przerwę w czynnościach służbowych sędziego Sądu
Okręgowego wobec podejrzenia popełnienia przez sędziego przestępstwa i
uznania, że w tych warunkach powaga sądu wymaga natychmiastowego
odsunięcia sędziego od wykonywania obowiązków służbowych.
Sądem dyscyplinarnym, właściwym do rozpoznania zasadności tej decyzji
stosownie do treści art. 130 § 2 u.s.p., wyznaczony został Sąd Apelacyjny w A.
Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2005 r. Zastępca Rzecznika
Dyscyplinarnego dla Okręgu Sądu Apelacyjnego w B., wszczął postępowanie
2
dyscyplinarne wobec sędziego Sądu Okręgowego i przedstawił mu zarzut, że „w
dniu 13 lipca 2003 r. w C. kierował rowerem po drodze publicznej będąc w
stanie nietrzeźwości (1,74 ‰ alkoholu w organizmie), a nadto w trakcie kontroli
oświadczył funkcjonariuszom policji, że nic mu nie zrobią, albowiem ma on
znajomości i wszystko sobie załatwi”, czym uchybił godności urzędu sędziego.
Na rozprawie przed Sądem Apelacyjnym – Sądem Dyscyplinarnym w A. w
dniu 21 stycznia 2005 r. sędzia Sądu Okręgowego wniósł o uchylenie
zarządzenia Prezesa Sądu Okręgowego, natomiast Zastępca Rzecznika
Dyscyplinarnego wniósł o zawieszenie sędziego w czynnościach służbowych i
obniżenie jego wynagrodzenia o 50 %.
Sąd Apelacyjny w A., działając jako Sąd Dyscyplinarny pierwszej
instancji, w dniu 21 stycznia 2005 r., sygn. akt (...), na podstawie art. 130 § 2 i
art. 129 § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych, wydał uchwałę, którą:
1) zawiesił w czynnościach służbowych sędziego Sądu Okręgowego do
czasu prawomocnego zakończenia postępowania dyscyplinarnego
wszczętego decyzją Rzecznika Dyscyplinarnego dla Okręgu Sądu
Apelacyjnego w B. w dniu 14 stycznia 2005 r. w sprawie sygn. (...);
2) obniżył do 50 % wysokość wynagrodzenia sędziego na czas trwania
zawieszenia w czynnościach służbowych.
Powyższą uchwałę zaskarżył zażaleniem zawieszony w czynnościach
sędzia, kwestionując podstawy faktyczne decyzji o zawieszeniu w czynnościach,
brak określenia czasu trwania zawieszenia oraz wysokości obniżenia
wynagrodzenia, i wniósł o uchylenie zaskarżonej uchwały.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Sąd Dyscyplinarny pierwszej instancji orzekał zarówno na podstawie
art.130 § 2 u.s.p. – ocenił prawidłowość decyzji Prezesa Sądu Okręgowego o
zarządzeniu przerwy w czynnościach sędziego, jak też orzekał na podstawie art.
129 § 1 u.s.p. – po wydaniu zarządzenia przerwy w czynnościach wszczęte
zostało w dniu 14 stycznia 2005 r. postępowanie dyscyplinarne. Przesłanką
wydania zaskarżonej uchwały jest wszczęcie przeciwko sędziemu postępowania
dyscyplinarnego.
W postępowaniu w sprawie zawieszenia sędziego w czynnościach
służbowych sąd dyscyplinarny nie rozstrzyga o zasadności zarzutu
sformułowanego we wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, lecz
tylko o zasadności odsunięcia sędziego od wykonywania obowiązków
służbowych w związku ze sformułowanym zarzutem. Sąd dyscyplinarny bada
zatem przesłanki zawieszenia sędziego, do których należą znaczna szkodliwość
dla służby zarzucanego czynu, stopień zawinienia, dobro wymiaru
sprawiedliwości, wystarczające uprawdopodobnienie popełnienia przewinienia
służbowego. Także sąd dyscyplinarny drugiej instancji w postępowaniu
odwoławczym nie rozstrzyga o zasadności wszczęcia postępowania
3
dyscyplinarnego, lecz jedynie o merytorycznej zasadności uchwały o
zawieszeniu w czynnościach służbowych i poprawności formalnej jej wydania.
W świetle tych uwarunkowań, kwestionowanie przez sędziego podstaw
faktycznych wszczęcia postępowania dyscyplinarnego nie ma znaczenia dla
oceny trafności zaskarżonej uchwały.
Określenie czasu zawieszenia w czynnościach nastąpiło zgodnie z treścią
art. 132 u.s.p. – czasokres zawieszenia limituje prawomocne zakończenie
postępowania dyscyplinarnego, nie jest zatem uprawniona, jak sugeruje to
skarżący, analogia do środka zapobiegawczego w postępowaniu karnym.
Przedstawione w uchwale argumenty w pełni uzasadniają obniżenie
sędziemu wynagrodzenia o 50 %.
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny
zaskarżoną uchwałę utrzymał w mocy.