V CSK 411/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:IV CSK 100/06 V CSK 211/06
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 411/07
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 7 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian
w sprawie z powództwa Syndyka Masy Upadłości Przedsiębiorstwa Produkcyjno -
Usługowego „K.(...)” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R.
przeciwko A. B., L. B. i A. S.
o stwierdzenie bezskuteczności umowy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 lutego 2008 r.,
skargi kasacyjnej pozwanych: A. B., L. B. i A. S.
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 30 marca 2007 r., sygn. akt V ACa (…),
oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 30 marca 2007 r. oddalił apelację pozwanych A.
B., L. B. i A. S. od wyroku Sądu Okręgowego w G., którym ten Sąd uznał za
bezskuteczne w stosunku do masy upadłości umowy sprzedaży 47
/50 udziałów we
współwłasności bliżej opisanej nieruchomości zawarte między upadłą spółką a
pozwanymi. Sąd Apelacyjny ustalił, że kupujący byli wspólnikami upadłej spółki, pełnili
funkcje w zarządzie, znali jej sytuację finansową i mieli wpływ na kolejność
zaspokajania długów do daty ogłoszenia upadłości. Cena 47
/50 sprzedanych udziałów,
do której zapłaty doszło przez potrącenie wierzytelności z tytułu dywidendy, ustalona na
kwotę 573 870 zł, była rażąco niska w stosunku do ich wartości wynoszącej 890 280 zł.
2
Sąd Apelacyjny uznał na gruncie tych ustaleń za nietrafny zarzut apelacyjny naruszenia
art. 127 ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego.
Skarga kasacyjna pozwanych od wyroku Sądu Apelacyjnego – oparta na
podstawie pierwszej z art. 3983
k.p.c. – zawiera zarzut naruszenia art. 127 ust. 1 prawa
upadłościowego i naprawczego i zmierza do uchylenia tego wyroku oraz przekazania
sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacja pozwanych, wniesiona przez ich pełnomocnika, oparta jest tylko
na podstawie naruszenia prawa materialnego - art. 127 ust. 1 prawa upadłościowego i
naprawczego - (art. 3983
pkt 1 k.p.c.), w jej uzasadnieniu zaś kwestionowana jest
trafność poczynionych ustaleń dotyczących wartości zbytych udziałów we
współwłasności nieruchomości.
W związku z tym trzeba przypomnieć, że dla oceny przez Sąd Najwyższy,
rozpoznający skargę kasację, trafności zarzutu naruszenia prawa materialnego (art.
3983
pkt 1 k.p.c.), miarodajny jest stan faktyczny sprawy, na którego podstawie wydano
zaskarżony wyrok, jeśli równocześnie brak jest podstawy - z art. 3983
pkt 2 k.p.c. -
naruszenia przepisów postępowania, mającego istotny wpływ na wynik sprawy, przez
np. poczynienie wadliwych ustaleń.
Z tego punktu widzenia każdy zarzut skargi kasacyjnej, który ma na celu
polemikę z ustaleniami faktycznymi sądu drugiej instancji, chociażby pod pozorem
błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania określonych przepisów prawa
materialnego, z uwagi na jego sprzeczność z art. 3983
§ 3 k.p.c. jest a limine
niedopuszczalny (por. postanowienia SN: z 12 czerwca 2006 r., IV CSK 100/06,
niepubl.; z 10 sierpnia 2006 r., V CSK 211/06, niepubl.). Oznacza to, że w tym zakresie,
w jakim skarżący podają w skardze kasacyjnej stan faktyczny odmienny od tego, który
ustalił Sąd Apelacyjny, wywody skarżących jako też ich zarzuty oparte na tym założeniu
są bezprzedmiotowe.
Ustalony w rozpoznawanej sprawie stan faktyczny pozwala przyjąć, że spełnione
zostały przesłanki z art. 127 ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego, który stanowi,
że bezskuteczne w stosunku do masy upadłości są czynności prawne dokonane przez
upadłego w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, którymi
rozporządził on swoim majątkiem, jeżeli dokonane zostały nieodpłatnie albo odpłatnie,
ale wartość świadczenia upadłego przewyższa w rażącym stopniu wartość świadczenia
otrzymanego przez upadłego lub zastrzeżonego dla upadłego lub dla osoby trzeciej.
3
Sądy niższej instancji ustaliły, że cena 47
/50 udziałów we współwłasności bliżej
określonej nieruchomości, do zapłaty której doszło przez potrącenie wierzytelności z
tytułu dywidendy, wynosiła 573 870 zł, natomiast ich rzeczywista wartość wynosiła
890 280 zł. Sąd Apelacyjny trafnie zatem uznał (tak jak Sąd Okręgowy), wbrew
odmiennemu stanowisku skarżących, że dysproporcja wartości świadczenia upadłego i
skarżących ma rażący charakter, a co za tym idzie, że została spełniona przesłanka z
art. 127 ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego - rażąca niewspółmierność
odpłatności w stosunku do wartości świadczenia upadłego.
Skoro zatem skarga kasacyjna z już tylko wskazanej przyczyny nie ma
usprawiedliwionych podstaw, podlega oddaleniu.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 7 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian
w sprawie z powództwa Syndyka Masy Upadłości Przedsiębiorstwa Produkcyjno -
Usługowego „K.(...)” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R.
przeciwko A. B., L. B. i A. S.
o stwierdzenie bezskuteczności umowy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 lutego 2008 r.,
skargi kasacyjnej pozwanych: A. B., L. B. i A. S.
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 30 marca 2007 r., sygn. akt V ACa (…),
oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 30 marca 2007 r. oddalił apelację pozwanych A.
B., L. B. i A. S. od wyroku Sądu Okręgowego w G., którym ten Sąd uznał za
bezskuteczne w stosunku do masy upadłości umowy sprzedaży 47
/50 udziałów we
współwłasności bliżej opisanej nieruchomości zawarte między upadłą spółką a
pozwanymi. Sąd Apelacyjny ustalił, że kupujący byli wspólnikami upadłej spółki, pełnili
funkcje w zarządzie, znali jej sytuację finansową i mieli wpływ na kolejność
zaspokajania długów do daty ogłoszenia upadłości. Cena 47
/50 sprzedanych udziałów,
do której zapłaty doszło przez potrącenie wierzytelności z tytułu dywidendy, ustalona na
kwotę 573 870 zł, była rażąco niska w stosunku do ich wartości wynoszącej 890 280 zł.
2
Sąd Apelacyjny uznał na gruncie tych ustaleń za nietrafny zarzut apelacyjny naruszenia
art. 127 ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego.
Skarga kasacyjna pozwanych od wyroku Sądu Apelacyjnego – oparta na
podstawie pierwszej z art. 3983
k.p.c. – zawiera zarzut naruszenia art. 127 ust. 1 prawa
upadłościowego i naprawczego i zmierza do uchylenia tego wyroku oraz przekazania
sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacja pozwanych, wniesiona przez ich pełnomocnika, oparta jest tylko
na podstawie naruszenia prawa materialnego - art. 127 ust. 1 prawa upadłościowego i
naprawczego - (art. 3983
pkt 1 k.p.c.), w jej uzasadnieniu zaś kwestionowana jest
trafność poczynionych ustaleń dotyczących wartości zbytych udziałów we
współwłasności nieruchomości.
W związku z tym trzeba przypomnieć, że dla oceny przez Sąd Najwyższy,
rozpoznający skargę kasację, trafności zarzutu naruszenia prawa materialnego (art.
3983
pkt 1 k.p.c.), miarodajny jest stan faktyczny sprawy, na którego podstawie wydano
zaskarżony wyrok, jeśli równocześnie brak jest podstawy - z art. 3983
pkt 2 k.p.c. -
naruszenia przepisów postępowania, mającego istotny wpływ na wynik sprawy, przez
np. poczynienie wadliwych ustaleń.
Z tego punktu widzenia każdy zarzut skargi kasacyjnej, który ma na celu
polemikę z ustaleniami faktycznymi sądu drugiej instancji, chociażby pod pozorem
błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania określonych przepisów prawa
materialnego, z uwagi na jego sprzeczność z art. 3983
§ 3 k.p.c. jest a limine
niedopuszczalny (por. postanowienia SN: z 12 czerwca 2006 r., IV CSK 100/06,
niepubl.; z 10 sierpnia 2006 r., V CSK 211/06, niepubl.). Oznacza to, że w tym zakresie,
w jakim skarżący podają w skardze kasacyjnej stan faktyczny odmienny od tego, który
ustalił Sąd Apelacyjny, wywody skarżących jako też ich zarzuty oparte na tym założeniu
są bezprzedmiotowe.
Ustalony w rozpoznawanej sprawie stan faktyczny pozwala przyjąć, że spełnione
zostały przesłanki z art. 127 ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego, który stanowi,
że bezskuteczne w stosunku do masy upadłości są czynności prawne dokonane przez
upadłego w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, którymi
rozporządził on swoim majątkiem, jeżeli dokonane zostały nieodpłatnie albo odpłatnie,
ale wartość świadczenia upadłego przewyższa w rażącym stopniu wartość świadczenia
otrzymanego przez upadłego lub zastrzeżonego dla upadłego lub dla osoby trzeciej.
3
Sądy niższej instancji ustaliły, że cena 47
/50 udziałów we współwłasności bliżej
określonej nieruchomości, do zapłaty której doszło przez potrącenie wierzytelności z
tytułu dywidendy, wynosiła 573 870 zł, natomiast ich rzeczywista wartość wynosiła
890 280 zł. Sąd Apelacyjny trafnie zatem uznał (tak jak Sąd Okręgowy), wbrew
odmiennemu stanowisku skarżących, że dysproporcja wartości świadczenia upadłego i
skarżących ma rażący charakter, a co za tym idzie, że została spełniona przesłanka z
art. 127 ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego - rażąca niewspółmierność
odpłatności w stosunku do wartości świadczenia upadłego.
Skoro zatem skarga kasacyjna z już tylko wskazanej przyczyny nie ma
usprawiedliwionych podstaw, podlega oddaleniu.