Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II UZ 17/10
POSTANOWIENIE
Dnia 9 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Małgorzata Gersdorf (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Beata Gudowska
SSN Zbigniew Hajn
w sprawie z wniosku W. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o wysokość emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 9 września 2010 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 8 kwietnia 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2010 r. Sąd Apelacyjny Wydział Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych odrzucił skargę kasacyjną W. S. w sprawie o wysokość
emerytury.
Sąd wskazał, że w sprawach z zakresu prawa pracy skarga kasacyjna jest
niedopuszczalna, gdy wartość przedmiotu sporu nie przekracza 10.000 zł. Sprawa,
jak zaznaczył sąd, nie ma bowiem charakteru sprawy o przyznanie emerytury, ale o
jej wysokość.
Wartość przedmiotu sporu została określona w niniejszej sprawie na kwotę 154,68
zł. W tej sytuacji skarga została uznana za niedopuszczalną i odrzucona.
2
Zażalenie na to postanowienie wywiódł pełnomocnik skarżącego podnosząc,
że doszło do wadliwego ustalenia, że sprawa toczy się o prawo majątkowe. Jego
zdaniem skarżący domaga się prawidłowego stosowania przepisów o
ubezpieczeniu społecznym co ma świadczyć o niemajątkowym charakterze sprawy.
Oczekiwane zwiększenie wysokości świadczenia (ok. 12 zł miesięcznie) także nie
wskazuje na istotnie materialny charakter roszczenia. Wreszcie zauważa skarżący,
że podział na prawa majątkowe i niemajątkowe nie jest klarowny, nie ma bowiem
zamkniętych katalogów takich prawa a ocena musi być dokonywana indywidualnie
w stanie faktycznym sprawy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma uzasadnionych podstaw.
Przede wszystkim należy zauważyć, że sprawa niniejsza ma charakter sporu
o wysokość emerytury a nie sporu o „prawidłowe stosowanie przepisów prawa
ubezpieczeń społecznych” jak chciałby tego skarżący.
Postępowanie przed sądem powszechnym nie może toczyć się w sprawie
wykładni przepisów w oderwaniu od skonkretyzowanego żądania strony. W sprawie
z zakresu ubezpieczeń społecznych co do zasady przedmiotem sporu jest
podleganie ubezpieczeniom społecznym albo prawo do określonego świadczenia z
tego ubezpieczenia. Prawidłowe wyłożenie norm tej gałęzi prawa znajduje rację
bytu tylko o tyle, o ile służy rozstrzygnięciu konkretnej sprawy – w przedmiocie
skonkretyzowanego przez stronę żądania. Żądanie takie w niniejszym
postępowaniu stanowiło emerytury w wyższej wysokości, niż to wynikało z decyzji
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Argument, iż skarżącemu w istocie nie chodzi
o uzyskanie wyższego świadczenia a jedynie właściwą wykładnię prawa nie
podlega w ogóle ocenie w toku niniejszego postępowania. Nie da się go bowiem
rozpoznawać samodzielnie – bez oceny żądania jako takiego.
Skoro zaś żądanie dotyczy wartości prawa do emerytury to nie sposób
uznać, że stanowi spór o prawo niemajątkowe. Nieistotna pozostaje wartość
różnicy między oczekiwaną a otrzymaną emeryturą, bez względu bowiem na jej
wymiar daje się ustalić wartość ekonomiczna interesu wnioskodawcy. To, czy
3
dochodzenie tej wartości jest gospodarczo opłacalne, nie przekreśla majątkowego
charakteru roszczenia.
Twierdzenie, że nie jest możliwe odgórne ustalenie katalogu praw
majątkowych i niemajątkowych oraz, że oceny należy dokonywać w
okolicznościach konkretnej sprawy pozostają oderwane od niniejszego
postępowania. Nie chodzi bowiem o jakiekolwiek nieokreślone prawo, ale o prawo
do emerytury. Ma ono wymiar stricte majątkowy i nie są w stanie tego zmienić
żadne generalnie istniejące trudności w rozgraniczeniu praw majątkowych i
niemajątkowych.
Ustalenia te wpływają na ocenę, że skarga kasacyjna jest w sprawie
skarżącego niedopuszczalna. Sąd Najwyższy, jako w dużej mierze sąd prawa,
może kontrolować rozstrzygnięcia zapadające tylko w tych sprawach majątkowych,
w których wartość przedmiotu zaskarżenia przekracza – gdy idzie o zagadnienia
ubezpieczeń społecznych – kwotę 10.000 zł. Celowa jest jego interwencja w
przypadkach o niższej wartości, w których w ogóle odmawia się przyznania
emerytury lub renty, wstrzymuje się te świadczenia albo gdy problem dotyczy
objęcia ubezpieczeniem społecznym. Spór niniejszy do żadnej z tych kategorii nie
należy.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy zażalenie oddalił.