Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II UK 99/10
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 14 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Iwulski (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska (sprawozdawca)
SSN Andrzej Wróbel
w sprawie z wniosku E. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o wysokość emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 14 września 2010 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 27 października 2009 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 27 października 2009 r. Sąd Apelacyjny Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych oddalił apelację E. K. od wyroku Sądu Okręgowego -
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 30 kwietnia 2009 r., oddalającego –
po ponownym rozpoznaniu sprawy – odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń
2
Społecznych, z dnia 1 marca 2008r. w przedmiocie obliczenia emerytury zgodnie z
art. 194a ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst – Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz.
1227 ze zm.). Ubezpieczony zakwestionował wysokość waloryzowanego
świadczenia z powodu niewyrównania (przy wyliczeniu emerytury wypłacanej od
dnia 16 kwietnia 1997 r.) kwoty bazowej do 100% przeciętnego wynagrodzenia
Zastosowano wówczas kwotę bazową w wysokości 936,05 zł, stanowiącą 95%
przeciętnego wynagrodzenia, a emerytura wyniosła 1.260,68 zł.
Skarga kasacyjna ubezpieczonego została oparta na podstawie naruszenia
prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 194a ustawy o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, polegającą na przyjęciu, że
emerytura przeliczona od dnia 1 listopada 2002 r. z zastosowaniem kwoty bazowej
stanowiącej kwotę 100% przeciętnego wynagrodzenia pomniejszonego o potrącone
składki na ubezpieczenie społeczne, nie podlegała przeliczeniu na zasadach
określonych we wskazanym przepisie oraz na przyjęciu braku podstaw do
wyrównania emerytury pobieranej od 01 kwietnia 1997 r. do 31 grudnia 2002 r. W
ramach tej podstawy ubezpieczony zarzucił także naruszenie art. 194a ust. 1 w
związku z art. 194 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS polegające na
przyjęciu, że „kwota bazowa stanowiąca kwotę 100% przeciętnego wynagrodzenia
pomniejszonego o składki na ubezpieczenie społeczne, nie upoważnia do
stosowania mechanizmu przeliczania emerytur, bowiem nie jest niższa od kwoty
bazowej stanowiącej mniej niż 100% przeciętnego wynagrodzenia”. Ostatecznie
zarzucił niezastosowanie art. 194a ust. 6 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
Wnioski skargi kasacyjnej prowadzą do uchylenia zaskarżonego wyroku w
całości i wydania przez Sąd Najwyższy orzeczenia co do istoty sprawy przez
uwzględnienie odwołania, ewentualnie do uchylenia zaskarżonego wyroku w
całości i przekazania sprawy Sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Stosownie do art. 3982
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna nie przysługuje w
sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia –
3
określana według zasad dotyczących wskazania wartości przedmiotu sporu – jest
niższa niż dziesięć tysięcy złotych.
Skarżący określił wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę przekraczającą
dziesięć tysięcy złotych. Według jego wyliczenia wartość przedmiotu sporu stanowi
różnica między kwotą 28.227,24 zł, równą rocznej wartości emerytury wypłacanej
od 14 listopada 2002 r. z uwzględnieniem kwoty bazowej 1.775,89 zł, a kwotą
15.128,16 zł jako roczną wartością emerytury wypłacanej w okresie od dnia 1
sierpnia 2001 r. do 31 lipca 2002 r., obliczonej od kwoty bazowej wynoszącej
936,05 zł, odpowiadającej 95% przeciętnego wynagrodzenia.
Wyliczenie to dotknięte jest błędem, który polega na niewłaściwym
porównaniu wysokości świadczeń z różnych okresów – bez uwzględnienia zmian
podstawy wymiaru emerytury – i nie nawiązuje do ustaleń Sądu Apelacyjnego, że
emerytura przyznana w kwocie 1.070,09 zł od dnia 13 października 1996 r.
odpowiadała podstawie wymiaru z siedmiu lat kalendarzowych od 1989 r. do 1995
r. Przy jej wyliczeniu uwzględniono kwotę bazową 804,03 zł, stanowiącą 94%
przeciętnego wynagrodzenia- Od dnia 1 kwietnia 1997 r. emerytura została
obliczona od dotychczasowej podstawy wymiaru, lecz z uwzględnieniem kwoty
bazowej 936,05 zł, stanowiącej 95 % przeciętnego wynagrodzenia, wynoszącego
wówczas 985,31 zł i wyniosła 1.260,68 zł. Porównywanie kwoty emerytury z tego
okresu z emeryturą wypłacaną po przeliczeniu od podstawy wymiaru z 20 lat
kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia z zastosowaniem kwoty
bazowej w wysokości 1.775,89 zł, stanowiącej 100% przeciętnego
wynagrodzenia pomniejszonego o potrącone składki na ubezpieczenia społeczne,
odbiega od przedmiotu sporu.
Także odniesienie porównania kwot wypłaconych i należnych świadczeń do
okresu od dnia 1 sierpnia 2001 r. do dnia 31 lipca 2002 r., wskazuje, że różnica
wynikająca z uwzględnienia niższej od 100% kwoty bazowej wynosi mniej niż
10.000 zł w skali roku (2.352,27 – 1.893,52).
Z tych względów skarga kasacyjna jest niedopuszczalna (art. 3982
§ 1 k.p.c.)
i podlega odrzuceniu (art. 3986
§ 3 k.p.c.).