II CNP 38/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-03-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 38/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący)
SSN Bogumiła Ustjanicz
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 29 listopada 2012 r.
skargi G. D.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K.
z dnia 4 maja 2010 r., wydanego w sprawie z powództwa "E. O." - Spółki Akcyjnej
przeciwko G. D.
o zapłatę,
oddala skargę.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 4 maja 2010 r. oddalił apelację
pozwanego G. D. od wyroku Sądu Rejonowego w P. z dnia 29 stycznia, którym
zasądzono od pozwanego na rzecz E. O. S.A. kwotę 3826,80 zł wraz z
należnościami ubocznymi. Podzielił ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji
wskazujące, że pozwany korzystał z licznika energii elektrycznej uszkodzonego
przez oddziaływanie na niego magnesem hamującym. Ujawnione na nim ślady
świadczyły o ingerencji w zabezpieczenie i pracę licznika. Prowadziło to do
zafałszowania pomiarów dokonywanych przez to urządzenie. Sąd Okręgowy
podzielił ocenę, że stanowiło to nielegalny pobór energii w rozumieniu art. 3 ust. 18
ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - prawo energetyczne (dalej - pr. en.) i
uzasadniało obciążenie pozwanego opłatami w wysokości przewidzianej w § 40
ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2007 r. w sprawie
szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie
energią elektryczną (Dz. U. Nr 128, poz. 895 ze zm.).
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K. z dnia 4 maja 2010 r. pozwany zarzucił błędną wykładnię
art. 57 ust. 1 pr. en. Wskazał, że zaskarżony wyrok jest niezgodny z tym przepisem,
a na skutek jego wydania pozwany doznał szkody majątkowej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący upatrywał błędnej wykładni art. 57 ust. 1 pr. en. dokonanej przez
Sąd Okręgowy w tym, że Sąd ten przyjął, iż dla uwzględnienia powództwa
wystarczające było samo stwierdzenie stanu, w którym istnieje możliwość
nielegalnego poboru energii i nie było w związku z tym potrzebne stwierdzenie
dokonywania nielegalnego poboru energii. Dla uzasadnienia tego zarzutu odwołał
się do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 2009 r., III CZP 107/09,
w której przyjęto, że obowiązek wniesienia opłaty za nielegalny pobór energii
elektrycznej powstaje w przypadku faktycznego pobierania i korzystania z energii
elektrycznej w sposób nielegalny.
3
Zarzut błędnej wykładni art. 57 ust. 1 pr. en. był nieuzasadniony.
Wymaga podkreślenia, że Sąd Okręgowy rozpoznawał apelację pozwanego od
wyroku wydanego w postępowaniu uproszczonym. Jest bezspornym, że Sąd
drugiej instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego, co w świetle art.
50513
§ 2 k.p.c. ma znaczenie dla wymogów uzasadnienia wyroku. W tym
przypadku powinno ono zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku
z przytoczeniem przepisów prawa. Sąd Okręgowy wyraźnie wskazał jednak,
że podziela ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy. Ustalenia te były
zaś oparte między innymi na opinii biegłego sądowego, który stwierdził nie tylko
na czym polegała niedozwolona ingerencja w działanie urządzenia pomiarowego
rejestrującego pobór energii elektrycznej, ale także ustalił, że energia elektryczna
przy wykorzystaniu wadliwie działającego licznika była pobierana. Sąd Okręgowy
odwołując się do ustaleń Sądu pierwszej instancji stwierdził nawet, że ustalenia
te wskazują, iż licznik poboru energii "eksploatowany przez pozwanego" został
przez niego uszkodzony. Stwierdzenie, że pozwany "eksploatował" uszkodzony
licznik wskazuje zaś wyraźnie na ustalenie, że energia elektryczna za jego
pośrednictwem byłą faktycznie pobierana. Brak zatem podstaw by uznać, że Sąd
Okręgowy przy ocenie zasadności powództwa uznał za nieistotną kwestię czy
energia elektryczna była rzeczywiście w sposób nielegalny pobierana i z tego
względu dokonał błędnej wykładni art. 57 ust. 1 pr. en.
Z tego względu skarga była pozbawiona uzasadnionych podstaw i podlegała
oddaleniu na podstawie art. 42411
§ 1 k.p.c. O kosztach postępowania skargowego
orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 39821
i art. 42412
k.p.c.
jw
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący)
SSN Bogumiła Ustjanicz
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 29 listopada 2012 r.
skargi G. D.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K.
z dnia 4 maja 2010 r., wydanego w sprawie z powództwa "E. O." - Spółki Akcyjnej
przeciwko G. D.
o zapłatę,
oddala skargę.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 4 maja 2010 r. oddalił apelację
pozwanego G. D. od wyroku Sądu Rejonowego w P. z dnia 29 stycznia, którym
zasądzono od pozwanego na rzecz E. O. S.A. kwotę 3826,80 zł wraz z
należnościami ubocznymi. Podzielił ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji
wskazujące, że pozwany korzystał z licznika energii elektrycznej uszkodzonego
przez oddziaływanie na niego magnesem hamującym. Ujawnione na nim ślady
świadczyły o ingerencji w zabezpieczenie i pracę licznika. Prowadziło to do
zafałszowania pomiarów dokonywanych przez to urządzenie. Sąd Okręgowy
podzielił ocenę, że stanowiło to nielegalny pobór energii w rozumieniu art. 3 ust. 18
ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - prawo energetyczne (dalej - pr. en.) i
uzasadniało obciążenie pozwanego opłatami w wysokości przewidzianej w § 40
ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2007 r. w sprawie
szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie
energią elektryczną (Dz. U. Nr 128, poz. 895 ze zm.).
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K. z dnia 4 maja 2010 r. pozwany zarzucił błędną wykładnię
art. 57 ust. 1 pr. en. Wskazał, że zaskarżony wyrok jest niezgodny z tym przepisem,
a na skutek jego wydania pozwany doznał szkody majątkowej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący upatrywał błędnej wykładni art. 57 ust. 1 pr. en. dokonanej przez
Sąd Okręgowy w tym, że Sąd ten przyjął, iż dla uwzględnienia powództwa
wystarczające było samo stwierdzenie stanu, w którym istnieje możliwość
nielegalnego poboru energii i nie było w związku z tym potrzebne stwierdzenie
dokonywania nielegalnego poboru energii. Dla uzasadnienia tego zarzutu odwołał
się do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 2009 r., III CZP 107/09,
w której przyjęto, że obowiązek wniesienia opłaty za nielegalny pobór energii
elektrycznej powstaje w przypadku faktycznego pobierania i korzystania z energii
elektrycznej w sposób nielegalny.
3
Zarzut błędnej wykładni art. 57 ust. 1 pr. en. był nieuzasadniony.
Wymaga podkreślenia, że Sąd Okręgowy rozpoznawał apelację pozwanego od
wyroku wydanego w postępowaniu uproszczonym. Jest bezspornym, że Sąd
drugiej instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego, co w świetle art.
50513
§ 2 k.p.c. ma znaczenie dla wymogów uzasadnienia wyroku. W tym
przypadku powinno ono zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku
z przytoczeniem przepisów prawa. Sąd Okręgowy wyraźnie wskazał jednak,
że podziela ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy. Ustalenia te były
zaś oparte między innymi na opinii biegłego sądowego, który stwierdził nie tylko
na czym polegała niedozwolona ingerencja w działanie urządzenia pomiarowego
rejestrującego pobór energii elektrycznej, ale także ustalił, że energia elektryczna
przy wykorzystaniu wadliwie działającego licznika była pobierana. Sąd Okręgowy
odwołując się do ustaleń Sądu pierwszej instancji stwierdził nawet, że ustalenia
te wskazują, iż licznik poboru energii "eksploatowany przez pozwanego" został
przez niego uszkodzony. Stwierdzenie, że pozwany "eksploatował" uszkodzony
licznik wskazuje zaś wyraźnie na ustalenie, że energia elektryczna za jego
pośrednictwem byłą faktycznie pobierana. Brak zatem podstaw by uznać, że Sąd
Okręgowy przy ocenie zasadności powództwa uznał za nieistotną kwestię czy
energia elektryczna była rzeczywiście w sposób nielegalny pobierana i z tego
względu dokonał błędnej wykładni art. 57 ust. 1 pr. en.
Z tego względu skarga była pozbawiona uzasadnionych podstaw i podlegała
oddaleniu na podstawie art. 42411
§ 1 k.p.c. O kosztach postępowania skargowego
orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 39821
i art. 42412
k.p.c.
jw