Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KZ 81/12
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk
w sprawie T. J.
w sprawie wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 12 grudnia 2012 r.,
zażalenia skazanego na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Sądu
Okręgowego z dnia 14 września 2012 r., o odmowie przyjęcia kasacji własnej
skazanego od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30 marca 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego z dnia 13 grudnia 2011 r.,
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia pisma uznanego za
kasację własną skazanego podnosząc, że nie dopełnił on, mimo wezwania, braku
formalnego tej skargi w zakresie przymusu adwokackiego, a ustanowiony wcześniej
dla rozważenia sporządzenia kasacji adwokat oświadczył, że nie dopatruje się
podstaw do jej wywiedzenia. W zażaleniu na to rozstrzygnięcie skarżący podnosi,
że ma tylko wykształcenie zawodowe i nigdy jego sytuacja nie była tak tragiczna jak
obecnie, a ma poważne wątpliwości co do trafności skazania i prosi o przydzielenie
mu osoby, która pomogłaby napisać kasację do Sądu Najwyższego. Powyższe
oznacza, że żalący się wnosi o uchylenie wydanego w jego sprawie zarządzenia.
Rozpoznając to zażalenie Sąd Najwyższy stwierdził, co następuje.
2
Zażalenie nie jest zasadne. Sprawa ta dotyczyła wydania wobec skarżącego
wyroku łącznego, a domagał się on objęcia nim siedmiu wyroków wydanych między
1990 a 2011 r. Sąd Rejonowy połączył jedynie dwa z nich, orzekając w tym
zakresie karę łączną 5 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, umarzając
postępowanie co do pozostałych orzeczeń. Po rozpoznaniu apelacji skazanego,
Sąd Okręgowy w P. wyrok ten utrzymał w mocy. Pismo skazanego złożone po
doręczeniu mu prawomocnego wyroku, w którym kwestionował on trafność tego
orzeczenia, prosząc jednocześnie o przydzielenie mu obrońcy z urzędu dla
napisania kasacji, zostało potraktowane jednocześnie jako kasacja własna z
wnioskiem o ustanowienie obrońcy i zarządzeniem z dnia 13 czerwca 2012 r.
ustanowiono takowego. Obrońca ten w lipcu 2012 r. poinformował Sąd, że nie
stwierdził podstaw do sporządzenia kasacji oraz że poinformował o tym w
obszernym piśmie samego skazanego, załączając je także do wiadomości Sądu (k.
248-252). W dniu 13 lipca 2012 r. Przewodnicząca Wydziału Sądu odwoławczego
zarządziła doręczenie skazanemu oświadczenia obrońcy oraz wezwała go do
uzupełnienia braków formalnych jego kasacji własnej w terminie 30 dni od
otrzymania przekazywanego zarządzenia pod rygorem odmowy przyjęcia kasacji
(k. 253-254). Skarżący pokwitował odbiór tego wezwania w dniu 31 lipca 2012 r. (k.
261).
Z uwagi na brak reakcji ze strony skazanego, zarządzeniem z dnia 14
września 2012 r. (k. 289), odmówiono przyjęcia jego własnej kasacji, z uwagi na to,
że nie uzupełnił on braku formalnego w zakresie przymusu adwokackiego. Odbiór
tego zarządzenia potwierdził on w dniu 19 września 2012 r. (k. 293). W dniu 25
września 2012 r., reagując na nie, skazany wystąpił do Sądu Okręgowego z
kolejnym wnioskiem o powołanie mu innego obrońcy z urzędu (k. 294), który to
wniosek, zarządzeniem z dnia 28 września 2012 r., załatwiono odmownie (k. 296-
298), z jednoczesnym wezwaniem, aby oświadczył on w terminie 7 dni od
otrzymania tego zarządzenia, czy jego pisma z dnia 19 września 2012 r. należy
potraktować także jako zażalenie na zarządzenie o odmowie przyjęcia kasacji.
Odbiór tego zarządzenia skazany potwierdził w dniu 1 października 2012 r. (k. 301).
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału Sądu Okręgowego z dnia 22
października 2012 r. uznano pismo T. J., mimo stwierdzenia braku jednoznacznej
jego odpowiedzi na ostatnie ze wskazanych zarządzeń, za będące również
zażaleniem na decyzję o odmowie przyjęcia kasacji i uznając, że złożono je z
3
zachowaniem terminu, przekazano to zarządzenie Sądowi Najwyższemu do
rozpoznania (k. 302 w/w akt oraz k. 2 akt SN).
Powyższe wskazuje, że procedowanie w związku z wolą skarżącego
wystąpienia z kasacją od prawomocnego wyroku łącznego było w pełni prawidłowe.
Stosownie do jego wniosku przyznano mu bowiem obrońcę z urzędu, który po
zapoznaniu się z aktami wyjaśnił skazanemu, dlaczego nie widzi podstaw do
kasacji. Reakcją skarżącego na to było jedynie żądanie ustanowienia mu kolejnego
adwokata, ale żądanie to zasadnie nie zostało uwzględnione, gdyż samo
niezadowolenie strony z faktu, że powołany wcześniej obrońca z urzędu nie
dostrzega powodów do wywiedzenia kasacji, nie uzasadnia powoływania mu
kolejnego obrońcy z urzędu. Skarżący nie podważał przy tym bynajmniej, aby
stanowisko powołanego mu obrońcy było nieprawidłowe, lecz wyrażał tylko swoje
niezadowolenie ze zbyt surowego - jego zdaniem - wyroku łącznego. Ponieważ
samodzielnie nie uzupełnił przy tym formalnoprawnego wymogu przymusu
adwokackiego, prawidłowo odmówiono przyjęcia jego pisma potraktowanego jako
kasacja, w którym nota bene także jedynie okazywał niezadowolenie z surowości
wskazanego wyroku. Również w niniejszym zażaleniu skarżący nie podnosi
żadnych argumentów, które mogłyby podważyć zasadność i prawidłowość
skarżonego zarządzenia. Nie można zatem tego środka odwoławczego uznać za
zasadny. Skarżącemu zaś należy przypomnieć, że kasacja – jako nadzwyczajny
środek zaskarżenia – musi wskazywać na rażącą obrazę prawa, która mogła w
istotny sposób wpłynąć na treść prawomocnego wyroku, a sama niewspółmierność
kary nie może tu być w żadnym wypadku podważana. Wszelkie zaś pisma autora
zażalenia wskazują jedynie na jego niezadowolenie z orzeczonej wyrokiem
łącznym kary.
Z tych wszystkich względów orzeczono, jak na wstępie.