IV CSK 537/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-03-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CSK 537/12
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa J. J.
przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Okręgowemu i Sądowi Apelacyjnemu
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 stycznia 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 maja 2011 r.,
1) odrzuca skargę kasacyjną;
2) zasądza od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 1800 zł (jeden tysiąc
osiemset) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 5 maja 2011 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powoda J.
J. od wyroku Sądu pierwszej instancji oddalającego powództwo przeciwko
Skarbowi Państwa- Sądowi Okręgowemu i Sądowi Apelacyjnemu o zasądzenie
kwoty 93 000 zł. odszkodowania za przewlekłość postępowania w sprawie III Ca
505/09 Sądu Okręgowego.
W skardze kasacyjnej powód wskazał, że opiera skargę „1) na podstawie
naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię prowadzącą
do niewłaściwego zastosowania przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r.
o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu
przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora
i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (zwanej w dalszej treści
„ustawą), 2) na podstawie naruszenia przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to
mogło mieć istotny wpływ na wynik postępowania, w szczególności poprzez nie
wyjaśnienie wszelkich okoliczności istotnych dla sprawy”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art.3944
§ 1 pkt.2 k.p.c. jednym z konstrukcyjnych wymagań skargi
kasacyjnej jest przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie. Wymaganie
to jest konsekwencją zawężonej kognicji Sądu Najwyższego w postępowaniu
kasacyjnym, który rozpoznaje skargę kasacyjną w granicach zaskarżenia oraz
w granicach podstaw (art. 39813
§ 1 k.p.c.).
Spełnienie wymagania przytoczenia podstaw kasacyjnych polega na tym,
że skarżący ma obowiązek wskazać, na jakiej z przewidzianych w art. 3983
§ 1
k.p.c. podstaw kasacyjnych opiera skargę kasacyjną, następnie przytoczyć
naruszone przepisy prawa z oznaczeniem numeru artykułu (paragrafu, ustępu)
ustawy oraz określić na czym ich naruszenie polegało, a w przypadku naruszenia
przepisów postępowania ponadto wykazać, że naruszenie to mogło mieć istotny
wpływ na wynik sprawy. Braki w tym zakresie nie podlegają uzupełnieniu, a skarga
kasacyjna nimi dotknięta nie jest skargą kasacyjną i podlega jako taka odrzuceniu
wprost (porównaj postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 1996 r. II UKN
25/96, OSNAPiUS 1997/14/255, z dnia 11 marca 1997 r. III CKN 13/97, OSNC
1997/8/114i z dnia 13 czerwca 2008 r. III CSK 104/08, niepubl.). Sąd Najwyższy,
3
działając jako sąd kasacyjny, nie jest uprawniony do samodzielnego poszukiwania
i konkretyzowania zarzutów lub też ryzykowania domysłów co do tego, jakiego
przepisu dotyczy podstawa skargi. Działanie takie byłoby nieuprawnione, sprzeczne
z zasadą bezstronności sądu, a nawet mogłoby być niezgodne z intencją
i interesem strony wnoszącej skargę kasacyjną (porównaj między innymi
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2005 r. V CK 847/04,
niepubl.).
Skarga kasacyjna powoda nie zawiera tak rozumianego przytoczenia
podstaw kasacyjnych bowiem nie wskazano w niej naruszonych przepisów
powołanej ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony
do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym
lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez
nieuzasadnionej zwłoki ani naruszonych przepisów postępowania cywilnego,
jak również nie określono sposobu naruszenia tych przepisów i nie wykazano,
że ich naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c.
odrzucił skargę kasacyjną jako nie spełniającą wymagania przewidzianego
w art. 3984
§ 1 pkt.2 k.p.c.
Na wniosek zawarty w odpowiedzi na skargę kasacyjną zasądzono
od powoda na rzecz strony pozwanej zwrot kosztów postępowania kasacyjnego
na podstawie art. 98 w zw. z art. 108 § 1, art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa J. J.
przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Okręgowemu i Sądowi Apelacyjnemu
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 stycznia 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 maja 2011 r.,
1) odrzuca skargę kasacyjną;
2) zasądza od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 1800 zł (jeden tysiąc
osiemset) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 5 maja 2011 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powoda J.
J. od wyroku Sądu pierwszej instancji oddalającego powództwo przeciwko
Skarbowi Państwa- Sądowi Okręgowemu i Sądowi Apelacyjnemu o zasądzenie
kwoty 93 000 zł. odszkodowania za przewlekłość postępowania w sprawie III Ca
505/09 Sądu Okręgowego.
W skardze kasacyjnej powód wskazał, że opiera skargę „1) na podstawie
naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię prowadzącą
do niewłaściwego zastosowania przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r.
o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu
przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora
i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (zwanej w dalszej treści
„ustawą), 2) na podstawie naruszenia przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to
mogło mieć istotny wpływ na wynik postępowania, w szczególności poprzez nie
wyjaśnienie wszelkich okoliczności istotnych dla sprawy”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art.3944
§ 1 pkt.2 k.p.c. jednym z konstrukcyjnych wymagań skargi
kasacyjnej jest przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie. Wymaganie
to jest konsekwencją zawężonej kognicji Sądu Najwyższego w postępowaniu
kasacyjnym, który rozpoznaje skargę kasacyjną w granicach zaskarżenia oraz
w granicach podstaw (art. 39813
§ 1 k.p.c.).
Spełnienie wymagania przytoczenia podstaw kasacyjnych polega na tym,
że skarżący ma obowiązek wskazać, na jakiej z przewidzianych w art. 3983
§ 1
k.p.c. podstaw kasacyjnych opiera skargę kasacyjną, następnie przytoczyć
naruszone przepisy prawa z oznaczeniem numeru artykułu (paragrafu, ustępu)
ustawy oraz określić na czym ich naruszenie polegało, a w przypadku naruszenia
przepisów postępowania ponadto wykazać, że naruszenie to mogło mieć istotny
wpływ na wynik sprawy. Braki w tym zakresie nie podlegają uzupełnieniu, a skarga
kasacyjna nimi dotknięta nie jest skargą kasacyjną i podlega jako taka odrzuceniu
wprost (porównaj postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 1996 r. II UKN
25/96, OSNAPiUS 1997/14/255, z dnia 11 marca 1997 r. III CKN 13/97, OSNC
1997/8/114i z dnia 13 czerwca 2008 r. III CSK 104/08, niepubl.). Sąd Najwyższy,
3
działając jako sąd kasacyjny, nie jest uprawniony do samodzielnego poszukiwania
i konkretyzowania zarzutów lub też ryzykowania domysłów co do tego, jakiego
przepisu dotyczy podstawa skargi. Działanie takie byłoby nieuprawnione, sprzeczne
z zasadą bezstronności sądu, a nawet mogłoby być niezgodne z intencją
i interesem strony wnoszącej skargę kasacyjną (porównaj między innymi
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2005 r. V CK 847/04,
niepubl.).
Skarga kasacyjna powoda nie zawiera tak rozumianego przytoczenia
podstaw kasacyjnych bowiem nie wskazano w niej naruszonych przepisów
powołanej ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony
do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym
lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez
nieuzasadnionej zwłoki ani naruszonych przepisów postępowania cywilnego,
jak również nie określono sposobu naruszenia tych przepisów i nie wykazano,
że ich naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c.
odrzucił skargę kasacyjną jako nie spełniającą wymagania przewidzianego
w art. 3984
§ 1 pkt.2 k.p.c.
Na wniosek zawarty w odpowiedzi na skargę kasacyjną zasądzono
od powoda na rzecz strony pozwanej zwrot kosztów postępowania kasacyjnego
na podstawie art. 98 w zw. z art. 108 § 1, art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.