II CZ 121/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-03-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 121/12
POSTANOWIENIE
Dnia 16 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Anna Owczarek
w sprawie z powództwa K. K.
przeciwko P.W.
o nakazanie złożenia oświadczenia woli,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 16 stycznia 2013 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie o kosztach zawarte w pkt. 2
wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 listopada 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem zawartym w wyroku z 24 listopada 2011 r. Sąd Apelacyjny
zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 5400 złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania apelacyjnego. Swoje rozstrzygnięcie oparł na treści art. 98
k.p.c. wskazując, że analiza stanu sprawy nie pozwala na zastosowanie art. 102
k.p.c.
Powódka zaskarżyła to postanowienie zażaleniem, w którym wniosła o jego
zmianę i odstąpienie od obciążania jej kosztami postępowania. Wskazała, że jej
sytuacja majątkowa i osobista jest wyjątkowa, co uzasadnia zastosowanie
w sprawie art. 102 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Artykuł 102 k.p.c. przewiduje wyjątek od - odnoszącej się do obowiązku
rozliczania kosztów postępowania - zasady odpowiedzialności za wynik procesu
i pozwala na odstąpienie od niej „w szczególnie uzasadnionych wypadkach”.
Fakt ich nastąpienia (bądź braku) podlega ocenie sądu orzekającego
w jednostkowym przypadku, także na tle całokształtu rozpoznanej sprawy.
Z rozstrzygnięcia wydanego w niniejszej sprawie wynika, że Sąd uznał,
iż w sprawie nie ma szczególnych okoliczności, które przemawiają za
zastosowaniem art. 102 k.p.c. Ocena Sądu w tym zakresie nie narusza art. 102
k.p.c., a przywołane przez powódkę w tym zakresie argumenty są nietrafne.
Fakt zwolnienia powódki od kosztów postępowania nie ma w zasadzie
wpływu na stosowanie art. 102 k.p.c., albowiem zwolnienie od kosztów nie zwalnia
strony z obowiązku zwrotu kosztów postępowania przeciwnikowi procesowemu.
Przywołane przez żalącą argumenty odnoszące się do stanu sprawy oraz jej
przedmiotu, także nie przemawiają za zastosowaniem w sprawie wyjątku od reguły
wyrażonej w art. 98 k.p.c. Z ustaleń Sądu wynika bowiem, że żądanie powódki
zostało uznane za nieuzasadnione, mimo iż zachowanie pozwanego sąd ocenił
jako naganne.
3
Nietrafny jest także argument, że skoro pozwany wniósł odpowiedź
na apelację po upływie dwóch tygodni, wnioski w niej zawarte (w tym żądanie
zwrotu kosztów) powinny zostać uznane za bezskuteczne. Termin określony
w art. 372 k.p.c. jest terminem instrukcyjnym; ustawodawca nie przewidział
żadnych negatywnych skutków związanych z jego niedochowaniem. Jak wyjaśnił
już Sąd Najwyższy, wniosek o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego
zgłoszony w odpowiedzi na apelację wniesioną po upływie terminu określonego
w art. 372 k.p.c. jest skuteczny (por. uchwała Sądu Najwyższego z 16.02.2012 r.,
III CZP 1/12, OSNC 2012/10/114).
Mając na uwadze powyższe względy, na podstawie art. 39814
w zw. z art.
3941
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 16 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Anna Owczarek
w sprawie z powództwa K. K.
przeciwko P.W.
o nakazanie złożenia oświadczenia woli,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 16 stycznia 2013 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie o kosztach zawarte w pkt. 2
wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 listopada 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem zawartym w wyroku z 24 listopada 2011 r. Sąd Apelacyjny
zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 5400 złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania apelacyjnego. Swoje rozstrzygnięcie oparł na treści art. 98
k.p.c. wskazując, że analiza stanu sprawy nie pozwala na zastosowanie art. 102
k.p.c.
Powódka zaskarżyła to postanowienie zażaleniem, w którym wniosła o jego
zmianę i odstąpienie od obciążania jej kosztami postępowania. Wskazała, że jej
sytuacja majątkowa i osobista jest wyjątkowa, co uzasadnia zastosowanie
w sprawie art. 102 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Artykuł 102 k.p.c. przewiduje wyjątek od - odnoszącej się do obowiązku
rozliczania kosztów postępowania - zasady odpowiedzialności za wynik procesu
i pozwala na odstąpienie od niej „w szczególnie uzasadnionych wypadkach”.
Fakt ich nastąpienia (bądź braku) podlega ocenie sądu orzekającego
w jednostkowym przypadku, także na tle całokształtu rozpoznanej sprawy.
Z rozstrzygnięcia wydanego w niniejszej sprawie wynika, że Sąd uznał,
iż w sprawie nie ma szczególnych okoliczności, które przemawiają za
zastosowaniem art. 102 k.p.c. Ocena Sądu w tym zakresie nie narusza art. 102
k.p.c., a przywołane przez powódkę w tym zakresie argumenty są nietrafne.
Fakt zwolnienia powódki od kosztów postępowania nie ma w zasadzie
wpływu na stosowanie art. 102 k.p.c., albowiem zwolnienie od kosztów nie zwalnia
strony z obowiązku zwrotu kosztów postępowania przeciwnikowi procesowemu.
Przywołane przez żalącą argumenty odnoszące się do stanu sprawy oraz jej
przedmiotu, także nie przemawiają za zastosowaniem w sprawie wyjątku od reguły
wyrażonej w art. 98 k.p.c. Z ustaleń Sądu wynika bowiem, że żądanie powódki
zostało uznane za nieuzasadnione, mimo iż zachowanie pozwanego sąd ocenił
jako naganne.
3
Nietrafny jest także argument, że skoro pozwany wniósł odpowiedź
na apelację po upływie dwóch tygodni, wnioski w niej zawarte (w tym żądanie
zwrotu kosztów) powinny zostać uznane za bezskuteczne. Termin określony
w art. 372 k.p.c. jest terminem instrukcyjnym; ustawodawca nie przewidział
żadnych negatywnych skutków związanych z jego niedochowaniem. Jak wyjaśnił
już Sąd Najwyższy, wniosek o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego
zgłoszony w odpowiedzi na apelację wniesioną po upływie terminu określonego
w art. 372 k.p.c. jest skuteczny (por. uchwała Sądu Najwyższego z 16.02.2012 r.,
III CZP 1/12, OSNC 2012/10/114).
Mając na uwadze powyższe względy, na podstawie art. 39814
w zw. z art.
3941
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.