II CZ 183/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 183/12
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
SSA Monika Koba
w sprawie z wniosku D. S.
przy uczestnictwie H. M. K., W. P. G.
i A. S. G.
o zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 lutego 2013 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 27 września 2012 r.,
1) oddala zażalenie;
2) zasądza od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki postępowania
H. M. K. kwotę 2717 (dwa tysiące siedemset siedemnaście) zł
tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2012 r. Sąd Okręgowy w Ł. odrzucił
skargę kasacyjną wnioskodawcy. Orzeczenie to został zaskarżone przez
wnioskodawcę zażaleniem, które postanowieniem z dnia 27 września 2012 r. Sąd
Okręgowy odrzucił. W uzasadnieniu wskazał, że zarządzeniem z dnia 30 sierpnia
2012 r., doręczonym w dniu 5 września 2012 r., skarżący został wezwany do
uiszczenia opłaty od wniesionego pisma procesowego oraz złożenia jego dwóch
odpisów. Wnioskodawca uczynił zadość jedynie pierwszemu wymaganiu
zarządzenia, co musiało, zdaniem Sądu Okręgowego, doprowadzić do odrzucenia
zażalenia na podstawie art. 370 w zw. z art. 397 § 2 i art. 13 § 2 k.p.c.
Od powyższego postanowienia wnioskodawca złożył zażalenie, zarzucając
naruszenie art. 3941
§ 3 k.p.c. przez jego niezastosowanie. Skarżący wskazał
także, iż w sprawie zachodzi nieważność postępowania (art. 379 pkt 2 k.p.c.),
którą Sąd Najwyższy powinien wziąć pod uwagę z urzędu ze względu na to,
że w postępowaniu uczestniczka postępowania H. K. była reprezentowana przez
nienależycie umocowanego pełnomocnika – Z. W. Wnioskodawca wniósł o
uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3941
§ 3 k.p.c., do postępowania zażaleniowego przed Sądem
Najwyższym ma zastosowanie art. 394 § 3 k.p.c. Przepis ten stanowi między
innymi, że zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom stawianym pismu
procesowemu, w tym więc wymaganiom określonym w art. 128 k.p.c., według
którego do pisma procesowego należy dołączyć jego odpisy. Wymaganiu temu nie
sprostała strona skarżąca, która mimo wezwania przez Przewodniczącego Sądu
Okręgowego do uzupełnienia braków formalnych zażalenia, nie nadesłała
żądanych odpisów wniesionego środka odwoławczego. W tej sytuacji, Sąd
Okręgowy zasadnie orzekł o odrzuceniu zażalenia, którego braków formalnych
wnioskodawca nie uzupełnił. Podstawę do wydania tego orzeczenia stanowiły
przepisy zawarte w art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39821
, art. 370 oraz 13 § 2 k.p.c.
Wskazanie przez Sąd Okręgowy art. 397 § 2 k.p.c. zamiast 39821
k.p.c. nie ma
3
znaczenia, gdyż mimo błędnego uzasadnienia, zaskarżone orzeczenie odpowiada
prawu.
Jeżeli przedmiotem zaskarżenia jest postanowienie odrzucające zażalenie
z powodu nie uzupełnienia warunków formalnych nie podlega badaniu, czy
w postępowaniu poprzedzającym to orzeczenie doszło do uchybień przepisom
postępowania, w tym skutkującym jego nieważnością, nie mających związku
z postępowaniem sanacyjnym dotyczącym wniesionego środka odwoławczego.
Takie badanie byłoby dopuszczalne dopiero wówczas, gdyby środek
odwoławczy został skutecznie wniesiony (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 11 maja 2001 r., III CZ 28/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 12).
Z tych przyczyn zażalenie jako bezzasadne podlegało oddaleniu
na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 i art. 13 § 2 k.p.c. O kosztach
postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 520 § 3 w zw. z art. 391
§ 1, art. 39821
, art. 3941
§ 3 i art. 13 § 2 k.p.c.
es
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
SSA Monika Koba
w sprawie z wniosku D. S.
przy uczestnictwie H. M. K., W. P. G.
i A. S. G.
o zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 lutego 2013 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 27 września 2012 r.,
1) oddala zażalenie;
2) zasądza od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki postępowania
H. M. K. kwotę 2717 (dwa tysiące siedemset siedemnaście) zł
tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2012 r. Sąd Okręgowy w Ł. odrzucił
skargę kasacyjną wnioskodawcy. Orzeczenie to został zaskarżone przez
wnioskodawcę zażaleniem, które postanowieniem z dnia 27 września 2012 r. Sąd
Okręgowy odrzucił. W uzasadnieniu wskazał, że zarządzeniem z dnia 30 sierpnia
2012 r., doręczonym w dniu 5 września 2012 r., skarżący został wezwany do
uiszczenia opłaty od wniesionego pisma procesowego oraz złożenia jego dwóch
odpisów. Wnioskodawca uczynił zadość jedynie pierwszemu wymaganiu
zarządzenia, co musiało, zdaniem Sądu Okręgowego, doprowadzić do odrzucenia
zażalenia na podstawie art. 370 w zw. z art. 397 § 2 i art. 13 § 2 k.p.c.
Od powyższego postanowienia wnioskodawca złożył zażalenie, zarzucając
naruszenie art. 3941
§ 3 k.p.c. przez jego niezastosowanie. Skarżący wskazał
także, iż w sprawie zachodzi nieważność postępowania (art. 379 pkt 2 k.p.c.),
którą Sąd Najwyższy powinien wziąć pod uwagę z urzędu ze względu na to,
że w postępowaniu uczestniczka postępowania H. K. była reprezentowana przez
nienależycie umocowanego pełnomocnika – Z. W. Wnioskodawca wniósł o
uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3941
§ 3 k.p.c., do postępowania zażaleniowego przed Sądem
Najwyższym ma zastosowanie art. 394 § 3 k.p.c. Przepis ten stanowi między
innymi, że zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom stawianym pismu
procesowemu, w tym więc wymaganiom określonym w art. 128 k.p.c., według
którego do pisma procesowego należy dołączyć jego odpisy. Wymaganiu temu nie
sprostała strona skarżąca, która mimo wezwania przez Przewodniczącego Sądu
Okręgowego do uzupełnienia braków formalnych zażalenia, nie nadesłała
żądanych odpisów wniesionego środka odwoławczego. W tej sytuacji, Sąd
Okręgowy zasadnie orzekł o odrzuceniu zażalenia, którego braków formalnych
wnioskodawca nie uzupełnił. Podstawę do wydania tego orzeczenia stanowiły
przepisy zawarte w art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39821
, art. 370 oraz 13 § 2 k.p.c.
Wskazanie przez Sąd Okręgowy art. 397 § 2 k.p.c. zamiast 39821
k.p.c. nie ma
3
znaczenia, gdyż mimo błędnego uzasadnienia, zaskarżone orzeczenie odpowiada
prawu.
Jeżeli przedmiotem zaskarżenia jest postanowienie odrzucające zażalenie
z powodu nie uzupełnienia warunków formalnych nie podlega badaniu, czy
w postępowaniu poprzedzającym to orzeczenie doszło do uchybień przepisom
postępowania, w tym skutkującym jego nieważnością, nie mających związku
z postępowaniem sanacyjnym dotyczącym wniesionego środka odwoławczego.
Takie badanie byłoby dopuszczalne dopiero wówczas, gdyby środek
odwoławczy został skutecznie wniesiony (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 11 maja 2001 r., III CZ 28/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 12).
Z tych przyczyn zażalenie jako bezzasadne podlegało oddaleniu
na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 i art. 13 § 2 k.p.c. O kosztach
postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 520 § 3 w zw. z art. 391
§ 1, art. 39821
, art. 3941
§ 3 i art. 13 § 2 k.p.c.
es