III KK 266/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-02-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 266/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący)
SSN Andrzej Tomczyk (sprawozdawca)
SSA del. do SN Jacek Błaszczyk
Protokolant Jolanta Włostowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz-Śliwy,
w sprawie J. W.
skazanego z art. 278 § 5 kk w zw. z art. 278 § 1 i 3 kk,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 5 lutego 2013 r.
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego - na niekorzyść skazanego -
od wyroku Sądu Rejonowego w G.
z dnia 26 marca 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Rejonowemu w Ł. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
W dniu 24 lipca 2012 r. Prokurator Generalny wywiódł kasację szczególną,
którą zaskarżył w całości, na niekorzyść skazanego J. W., wyrok Sądu Rejonowego
w G. z dnia 26 marca 2012 r. Zarzucił w niej „rażące i mające istotny wpływ na treść
wyroku naruszenie prawa karnego procesowego – art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art.
335 § 1 k.p.k. polegające na uwzględnieniu zawartego w treści oskarżenia wniosku
prokuratora o skazanie J. W. za popełnienie przestępstwa z art. 278 § 5 k.k. w zw.
2
z art. 278 § 1 i 3 k.k. bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzeniu mu kary 6
miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na
okres 3 lat próby, podczas gdy oskarżony w zgłoszonym uprzednio wniosku
zaproponował wymierzenie mu kary 2 miesięcy pozbawienia wolności z
warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby oraz pomimo tego,
iż wniosek prokuratora nie zawierał uzgodnienia w przedmiocie obligatoryjnego
orzeczenia środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody na podstawie
art. 46 § 1 k.k., a nadto w sytuacji, gdy okoliczności popełnienia zarzucanego
oskarżonemu czynu budziły wątpliwości, co obligowało sąd do nieuwzględnienia
wniosku i rozpoznania sprawy na zasadach ogólnych”.
Formułując cytowany zarzut, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego
wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w G. do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Lektura wniosku prokuratora sformułowanego na podstawie art. 335 § 1
k.p.k. jednoznacznie wskazuje, iż nie objął on propozycji orzeczenia na podstawie
art. 46 k.k. obowiązku naprawienia szkody, mimo złożenia takiego wniosku przez
pokrzywdzonego. Porównanie zaś tego wniosku z propozycją złożoną – w ramach
konsensualnego załatwienia sprawy – przez oskarżonego pozwala na stwierdzenie,
że w istocie do porozumienia nie doszło.
W zaistniałej sytuacji sąd nie mógł w trybie art. 343 k.p.k. orzec odmiennie,
ani też nie był uprawniony do uwzględnienia wniosku w tym kształcie. Powinien był
albo doprowadzić do modyfikacji wniosku, albo też skierować sprawę na rozprawę.
Uwzględniając zaś tak rażąco wadliwy wniosek, rażąco naruszył wskazane w
zarzucie kasacji przepisy procedury, a naruszenie to niewątpliwie miało istotny
wpływ na treść zaskarżonego wyroku.
Podzielając więc zasadność zarzutu i wniosku kasacji, należało uchylić
zaskarżony wyrok i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania sądowi
miejscowo właściwemu. Po zmianach wynikających z rozporządzeń Ministra
Sprawiedliwości z dnia 5 października 2012 r.: w sprawie zniesienia niektórych
sądów rejonowych (Dz. U. 2012, poz. 1121) oraz w sprawie ustalenia siedzib i
obszarów właściwości sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych
(Dz. U. 2012, poz. 1123) obecnie właściwym do rozpoznania tej sprawy jest Sąd
Rejonowy w Ł.
3
Sąd ponownie rozpatrujący sprawę wpierw oceni czy argumentacja
uzasadniająca twierdzenie skarżącego – w świetle przedstawionego przez
prokuratora materiału dowodowego – że okoliczności popełnienia zarzucanego
oskarżonemu czynu budzą wątpliwości wymaga skierowania sprawy na rozprawę i
tam decyzji co do ewentualnego stosowania instytucji z art. 345 § 1 k.p.k., czy też
stan sprawy pozwala na podjęcie próby jej konsensualnego załatwienia w toku
posiedzenia w trybie art. 343 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący)
SSN Andrzej Tomczyk (sprawozdawca)
SSA del. do SN Jacek Błaszczyk
Protokolant Jolanta Włostowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz-Śliwy,
w sprawie J. W.
skazanego z art. 278 § 5 kk w zw. z art. 278 § 1 i 3 kk,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 5 lutego 2013 r.
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego - na niekorzyść skazanego -
od wyroku Sądu Rejonowego w G.
z dnia 26 marca 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Rejonowemu w Ł. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
W dniu 24 lipca 2012 r. Prokurator Generalny wywiódł kasację szczególną,
którą zaskarżył w całości, na niekorzyść skazanego J. W., wyrok Sądu Rejonowego
w G. z dnia 26 marca 2012 r. Zarzucił w niej „rażące i mające istotny wpływ na treść
wyroku naruszenie prawa karnego procesowego – art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art.
335 § 1 k.p.k. polegające na uwzględnieniu zawartego w treści oskarżenia wniosku
prokuratora o skazanie J. W. za popełnienie przestępstwa z art. 278 § 5 k.k. w zw.
2
z art. 278 § 1 i 3 k.k. bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzeniu mu kary 6
miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na
okres 3 lat próby, podczas gdy oskarżony w zgłoszonym uprzednio wniosku
zaproponował wymierzenie mu kary 2 miesięcy pozbawienia wolności z
warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby oraz pomimo tego,
iż wniosek prokuratora nie zawierał uzgodnienia w przedmiocie obligatoryjnego
orzeczenia środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody na podstawie
art. 46 § 1 k.k., a nadto w sytuacji, gdy okoliczności popełnienia zarzucanego
oskarżonemu czynu budziły wątpliwości, co obligowało sąd do nieuwzględnienia
wniosku i rozpoznania sprawy na zasadach ogólnych”.
Formułując cytowany zarzut, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego
wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w G. do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Lektura wniosku prokuratora sformułowanego na podstawie art. 335 § 1
k.p.k. jednoznacznie wskazuje, iż nie objął on propozycji orzeczenia na podstawie
art. 46 k.k. obowiązku naprawienia szkody, mimo złożenia takiego wniosku przez
pokrzywdzonego. Porównanie zaś tego wniosku z propozycją złożoną – w ramach
konsensualnego załatwienia sprawy – przez oskarżonego pozwala na stwierdzenie,
że w istocie do porozumienia nie doszło.
W zaistniałej sytuacji sąd nie mógł w trybie art. 343 k.p.k. orzec odmiennie,
ani też nie był uprawniony do uwzględnienia wniosku w tym kształcie. Powinien był
albo doprowadzić do modyfikacji wniosku, albo też skierować sprawę na rozprawę.
Uwzględniając zaś tak rażąco wadliwy wniosek, rażąco naruszył wskazane w
zarzucie kasacji przepisy procedury, a naruszenie to niewątpliwie miało istotny
wpływ na treść zaskarżonego wyroku.
Podzielając więc zasadność zarzutu i wniosku kasacji, należało uchylić
zaskarżony wyrok i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania sądowi
miejscowo właściwemu. Po zmianach wynikających z rozporządzeń Ministra
Sprawiedliwości z dnia 5 października 2012 r.: w sprawie zniesienia niektórych
sądów rejonowych (Dz. U. 2012, poz. 1121) oraz w sprawie ustalenia siedzib i
obszarów właściwości sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych
(Dz. U. 2012, poz. 1123) obecnie właściwym do rozpoznania tej sprawy jest Sąd
Rejonowy w Ł.
3
Sąd ponownie rozpatrujący sprawę wpierw oceni czy argumentacja
uzasadniająca twierdzenie skarżącego – w świetle przedstawionego przez
prokuratora materiału dowodowego – że okoliczności popełnienia zarzucanego
oskarżonemu czynu budzą wątpliwości wymaga skierowania sprawy na rozprawę i
tam decyzji co do ewentualnego stosowania instytucji z art. 345 § 1 k.p.k., czy też
stan sprawy pozwala na podjęcie próby jej konsensualnego załatwienia w toku
posiedzenia w trybie art. 343 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k.