III KK 292/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-02-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 292/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący)
SSN Andrzej Tomczyk (sprawozdawca)
SSA del. do SN Jacek Błaszczyk
Protokolant Jolanta Włostowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz-Śliwy,
w sprawie G. J.
skazanego z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 57 a § 1 kk,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 5 lutego 2013 r.
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego - na niekorzyść skazanego -
od wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 12 kwietnia 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w W. do
ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2012 r. Sąd Rejonowy uznał G. J. za winnego
występku zakwalifikowanego z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. i za to na
podstawie art. 158 § 1 k.k. po zastosowaniu art. 57 a § 1 k.k. wymierzył mu karę
roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na dwuletni okres
próby.
2
Wyrok ten, w części dotyczącej orzeczenia o karze, kasacją szczególną,
wniesioną w dniu 16 sierpnia 2012 r., zaskarżył na niekorzyść skazanego
Prokurator Generalny i zarzucając „rażące i mające istotny wpływ na treść
orzeczenia naruszenie przepisów prawa procesowego – art. 387 § 2 k.p.k. w zw. z
art. 387 § 1 k.p.k., polegające na orzeczeniu wobec G. J., za czyn zakwalifikowany
jako przestępstwo z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k., kary 1 roku
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat
próby, mimo uwzględnienia wniosku oskarżonego o wydanie wyroku skazującego
bez przeprowadzania postępowania dowodowego i wymierzenie mu kary 1 roku
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat
próby oraz orzeczenie nawiązek w kwotach po 200 zł na rzecz pokrzywdzonych: K.
K. i M. O., co nadto skutkowało rażącym naruszeniem prawa materialnego – art. 57
a § 2 k.k., obligującego do orzeczenia nawiązek w przypadku skazania za występek
o charakterze chuligańskim”, wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna w stopniu oczywistym. Sąd
Rejonowy– niewątpliwie przez nieuwagę (o czym świadczy postanowienie z dnia 8
marca 2012 r. nieuwzględniające wniosku prokuratora o skazanie G. J. w trybie art.
335 § 1 k.k. w zw. z art. 343 § 1 k.k. z powodu braku odniesienia się do regulacji
zawartej w art. 57 a § 2 k.k.) – mimo werbalnego uwzględnienia w całości wniosku
oskarżonego, nie orzekł zaproponowanych przez niego, a nakazanych przepisem
art. 57 a § 2 k.k. nawiązek na rzecz pokrzywdzonych. Tym samym rażąco naruszył
przepisy procedury wskazane w zarzucie kasacji, czego dalszą konsekwencją było
naruszenie przepisu prawa materialnego, również zarzutem kasacji objętego.
W tym stanie rzeczy należało orzec jak na wstępie, a wobec oczywistości
uchybień odstąpić od formułowania wskazań co do dalszego postępowania.
3
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący)
SSN Andrzej Tomczyk (sprawozdawca)
SSA del. do SN Jacek Błaszczyk
Protokolant Jolanta Włostowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz-Śliwy,
w sprawie G. J.
skazanego z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 57 a § 1 kk,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 5 lutego 2013 r.
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego - na niekorzyść skazanego -
od wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 12 kwietnia 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w W. do
ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2012 r. Sąd Rejonowy uznał G. J. za winnego
występku zakwalifikowanego z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. i za to na
podstawie art. 158 § 1 k.k. po zastosowaniu art. 57 a § 1 k.k. wymierzył mu karę
roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na dwuletni okres
próby.
2
Wyrok ten, w części dotyczącej orzeczenia o karze, kasacją szczególną,
wniesioną w dniu 16 sierpnia 2012 r., zaskarżył na niekorzyść skazanego
Prokurator Generalny i zarzucając „rażące i mające istotny wpływ na treść
orzeczenia naruszenie przepisów prawa procesowego – art. 387 § 2 k.p.k. w zw. z
art. 387 § 1 k.p.k., polegające na orzeczeniu wobec G. J., za czyn zakwalifikowany
jako przestępstwo z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k., kary 1 roku
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat
próby, mimo uwzględnienia wniosku oskarżonego o wydanie wyroku skazującego
bez przeprowadzania postępowania dowodowego i wymierzenie mu kary 1 roku
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat
próby oraz orzeczenie nawiązek w kwotach po 200 zł na rzecz pokrzywdzonych: K.
K. i M. O., co nadto skutkowało rażącym naruszeniem prawa materialnego – art. 57
a § 2 k.k., obligującego do orzeczenia nawiązek w przypadku skazania za występek
o charakterze chuligańskim”, wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna w stopniu oczywistym. Sąd
Rejonowy– niewątpliwie przez nieuwagę (o czym świadczy postanowienie z dnia 8
marca 2012 r. nieuwzględniające wniosku prokuratora o skazanie G. J. w trybie art.
335 § 1 k.k. w zw. z art. 343 § 1 k.k. z powodu braku odniesienia się do regulacji
zawartej w art. 57 a § 2 k.k.) – mimo werbalnego uwzględnienia w całości wniosku
oskarżonego, nie orzekł zaproponowanych przez niego, a nakazanych przepisem
art. 57 a § 2 k.k. nawiązek na rzecz pokrzywdzonych. Tym samym rażąco naruszył
przepisy procedury wskazane w zarzucie kasacji, czego dalszą konsekwencją było
naruszenie przepisu prawa materialnego, również zarzutem kasacji objętego.
W tym stanie rzeczy należało orzec jak na wstępie, a wobec oczywistości
uchybień odstąpić od formułowania wskazań co do dalszego postępowania.
3