V KZ 5/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-03-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 5/13
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska
w sprawie skazanej M. K.
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 21 lutego 2013 r.,
zażalenia złożonego przez skazaną,
na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego z dnia
20 grudnia 2012 r.,
w przedmiocie odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
postanowił:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku M. K. o
wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu
Okręgowego w L. z dnia 31 stycznia 2012 r. albowiem wniosek ten nie odpowiadał
warunkom formalnym, gdyż został sporządzony własnoręcznie przez skazaną.
Zarządzenie to zaskarżyła skazana.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak słusznie wskazano w zaskarżonym zarządzeniu, zgodnie z treścią art.
545 § 2 k.p.k. wniosek o wznowienie postępowania, który nie pochodzi od
prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata, a w niniejszej
sprawie obowiązek ten nie został spełniony. Należy zauważyć, że skazanej
wyznaczono obrońcę z urzędu, która po zbadaniu akt, zgodnie z treścią art. 84 § 3
k.p.k., poinformowała Sąd, że nie stwierdziła podstaw do wniesienia wniosku o
2
wznowienie postępowania (k. 18-21). Z treści tej opinii jednoznacznie wynika, że
obrońca wyznaczona z urzędu w sposób właściwy dokonała analizy wniosku
skazanej o wznowienie postępowania w oparciu o akta sprawy oraz
przeprowadzoną rozmowę ze skazaną M. K.
W związku z powyższym, skoro skazana po wezwaniu do uzupełnienia braku
formalnego swojego wniosku, a więc złożenia wniosku o wznowienie postępowania
sporządzonego i podpisanego przez adwokata z wyboru, braku tego nie uzupełniła,
słusznie zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia sporządzonego
osobiście przez nią wniosku.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska
w sprawie skazanej M. K.
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 21 lutego 2013 r.,
zażalenia złożonego przez skazaną,
na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego z dnia
20 grudnia 2012 r.,
w przedmiocie odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
postanowił:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku M. K. o
wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu
Okręgowego w L. z dnia 31 stycznia 2012 r. albowiem wniosek ten nie odpowiadał
warunkom formalnym, gdyż został sporządzony własnoręcznie przez skazaną.
Zarządzenie to zaskarżyła skazana.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak słusznie wskazano w zaskarżonym zarządzeniu, zgodnie z treścią art.
545 § 2 k.p.k. wniosek o wznowienie postępowania, który nie pochodzi od
prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata, a w niniejszej
sprawie obowiązek ten nie został spełniony. Należy zauważyć, że skazanej
wyznaczono obrońcę z urzędu, która po zbadaniu akt, zgodnie z treścią art. 84 § 3
k.p.k., poinformowała Sąd, że nie stwierdziła podstaw do wniesienia wniosku o
2
wznowienie postępowania (k. 18-21). Z treści tej opinii jednoznacznie wynika, że
obrońca wyznaczona z urzędu w sposób właściwy dokonała analizy wniosku
skazanej o wznowienie postępowania w oparciu o akta sprawy oraz
przeprowadzoną rozmowę ze skazaną M. K.
W związku z powyższym, skoro skazana po wezwaniu do uzupełnienia braku
formalnego swojego wniosku, a więc złożenia wniosku o wznowienie postępowania
sporządzonego i podpisanego przez adwokata z wyboru, braku tego nie uzupełniła,
słusznie zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia sporządzonego
osobiście przez nią wniosku.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.