WZ 3/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy sędziego z "płk Krzysztof Mastalerz" na "Krzysztof Mastalerz".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:21-03-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WZ 3/13
POSTANOWIENIE
Dnia 7 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Steckiewicz (przewodniczący)
SSN Edward Matwijów (sprawozdawca)
SWSO del. do SN płk Krzysztof Mastalerz
Protokolant : Marcin Szlaga
po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 7 marca 2013 r.
zażalenia adw. M. Z. i oskarżonego płk. rez. lek. med. G. C. na postanowienie
Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 4 grudnia 2012 r., stwierdzającego
sprzeczność interesów oskarżonych płk. rez. lek. med. G. C. i płk. rez. lek. med. J.
K.
p o s t a n o w i ł
zaskarżone postanowienie uchylić.
UZASADNIENIE
Wojskowy Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 4 grudnia 2012 r., na
podstawie art. 85 § 2 k.p.k. stwierdził sprzeczność interesów między oskarżonymi
G. C. i J. K., których na rozprawie reprezentował adw. M. Z.
Jednocześnie Sąd zakreślił oskarżonemu G. C. trzytygodniowy termin do
ustanowienia innego obrońcy, a oskarżonego K. zobowiązał do poinformowania
swojego obrońcy o niewyznaczaniu adw. M. Z. jako pełnomocnika substytucyjnego.
Na postanowienie to zażalenie złożyli oskarżony G. C. i jego obrońca adw. M.
Z.
Obaj skarżący podnieśli, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzi oczywista
kolizja interesów, która mogłaby narazić któregokolwiek z oskarżonych na szkodę,
co uzasadniałoby odsunięcie adw. M. Z. od udziału w sprawie.
2
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Oba zażalenia zasługiwały na uwzględnienie.
Nie można podzielić poglądu Sądu pierwszej instancji, że w aktualnym stanie
sprawy istnieje nadal przeszkoda procesowa w postaci sprzeczności interesów
oskarżonych C. i K., która uzasadniała podjęcie decyzji w trybie art. 85 § 2 k.p.k.
W świetle całokształtu materiału dowodowego, oskarżony G. C. i adw. M. Z.
trafnie podnoszą iż nie zachodzą sprzeczności interesów w aktualnym stanie
sprawy uzasadniające zwolnienie adw. M. Z. od dalszego udziału w sprawie.
Stwierdzona prawomocnie przez Wojskowy Sąd Okręgowy w W.
postanowieniem z dnia 18 stycznia 2010 r. w tej sprawie, sprzeczność interesów
pomiędzy oskarżonym G. C. i J. K., a wynikająca z treści zarzutu postawionego w
pkt. 4 aktu oskarżenia oskarżonemu C. oraz zarzutu z pkt. 2 aktu oskarżenia
postawionego oskarżonemu K. aktualnie już nie istnieje i nie jest przedmiotem
toczącego się od nowa postępowania karnego po uchyleniu sprawy do ponownego
rozpoznania. Obaj oskarżeni zostali prawomocnie uniewinnieni od popełnienia tych
czynów, w odniesieniu, do których można było mówić o kolizji interesów między
oskarżonymi. O ile przed uchyleniem sprawy do ponownego rozpoznania jeszcze
można było mówić o kolizji interesów, która to teza została sformułowana przez
Sąd pierwszej instancji w oparciu o zarzuty aktu oskarżenia (pkt 4 i 2 aktu
oskarżenia), o tyle argumentacja zawarta w uzasadnieniu wyroku Sądu
Najwyższego aprobującego uniewinnienie obu oskarżonych od zarzutu popełnienia
przestępstwa podżegania i przekroczenia uprawnień, ponad wszelką wątpliwość
uprawnia do twierdzenia, że interesy obu oskarżonych, aktualnie nie pozostają w
sprzeczności, co uzasadniałoby postąpienie w myśl art. 85 § 2 k.p.k. w celu
wyeliminowania rzekomo zachodzącej kolizji.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy postanowił, jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 7 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Steckiewicz (przewodniczący)
SSN Edward Matwijów (sprawozdawca)
SWSO del. do SN płk Krzysztof Mastalerz
Protokolant : Marcin Szlaga
po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 7 marca 2013 r.
zażalenia adw. M. Z. i oskarżonego płk. rez. lek. med. G. C. na postanowienie
Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 4 grudnia 2012 r., stwierdzającego
sprzeczność interesów oskarżonych płk. rez. lek. med. G. C. i płk. rez. lek. med. J.
K.
p o s t a n o w i ł
zaskarżone postanowienie uchylić.
UZASADNIENIE
Wojskowy Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 4 grudnia 2012 r., na
podstawie art. 85 § 2 k.p.k. stwierdził sprzeczność interesów między oskarżonymi
G. C. i J. K., których na rozprawie reprezentował adw. M. Z.
Jednocześnie Sąd zakreślił oskarżonemu G. C. trzytygodniowy termin do
ustanowienia innego obrońcy, a oskarżonego K. zobowiązał do poinformowania
swojego obrońcy o niewyznaczaniu adw. M. Z. jako pełnomocnika substytucyjnego.
Na postanowienie to zażalenie złożyli oskarżony G. C. i jego obrońca adw. M.
Z.
Obaj skarżący podnieśli, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzi oczywista
kolizja interesów, która mogłaby narazić któregokolwiek z oskarżonych na szkodę,
co uzasadniałoby odsunięcie adw. M. Z. od udziału w sprawie.
2
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Oba zażalenia zasługiwały na uwzględnienie.
Nie można podzielić poglądu Sądu pierwszej instancji, że w aktualnym stanie
sprawy istnieje nadal przeszkoda procesowa w postaci sprzeczności interesów
oskarżonych C. i K., która uzasadniała podjęcie decyzji w trybie art. 85 § 2 k.p.k.
W świetle całokształtu materiału dowodowego, oskarżony G. C. i adw. M. Z.
trafnie podnoszą iż nie zachodzą sprzeczności interesów w aktualnym stanie
sprawy uzasadniające zwolnienie adw. M. Z. od dalszego udziału w sprawie.
Stwierdzona prawomocnie przez Wojskowy Sąd Okręgowy w W.
postanowieniem z dnia 18 stycznia 2010 r. w tej sprawie, sprzeczność interesów
pomiędzy oskarżonym G. C. i J. K., a wynikająca z treści zarzutu postawionego w
pkt. 4 aktu oskarżenia oskarżonemu C. oraz zarzutu z pkt. 2 aktu oskarżenia
postawionego oskarżonemu K. aktualnie już nie istnieje i nie jest przedmiotem
toczącego się od nowa postępowania karnego po uchyleniu sprawy do ponownego
rozpoznania. Obaj oskarżeni zostali prawomocnie uniewinnieni od popełnienia tych
czynów, w odniesieniu, do których można było mówić o kolizji interesów między
oskarżonymi. O ile przed uchyleniem sprawy do ponownego rozpoznania jeszcze
można było mówić o kolizji interesów, która to teza została sformułowana przez
Sąd pierwszej instancji w oparciu o zarzuty aktu oskarżenia (pkt 4 i 2 aktu
oskarżenia), o tyle argumentacja zawarta w uzasadnieniu wyroku Sądu
Najwyższego aprobującego uniewinnienie obu oskarżonych od zarzutu popełnienia
przestępstwa podżegania i przekroczenia uprawnień, ponad wszelką wątpliwość
uprawnia do twierdzenia, że interesy obu oskarżonych, aktualnie nie pozostają w
sprzeczności, co uzasadniałoby postąpienie w myśl art. 85 § 2 k.p.k. w celu
wyeliminowania rzekomo zachodzącej kolizji.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy postanowił, jak na wstępie.