Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KZ 13/13
POSTANOWIENIE
Dnia 20 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie A. S.
o wznowienie postępowania
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 20 marca 2013 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego z dnia 24 stycznia 2013 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zarządzeniem z dnia 24 stycznia 2013 r. Zastępca Przewodniczącego II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego na podstawie art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art.
530 § 2 k.p.k. odmówiła przyjęcia wniosku A. S. o wznowienie postępowania
sądowego w sprawie sygn. akt III K …/00 Sądu Rejonowego w G. Powodem
odmowy było stwierdzenie, że wnioskodawca nie usunął w zakreślonym terminie
braku formalnego wniosku, poprzez jego sporządzenie i podpisanie przez
adwokata, do czego został wezwany po tym, jak ustanowiony z urzędu obrońca
złożył opinię o braku podstaw prawnych do wznowienia postępowania.
W zażaleniu na to zarządzenie A. S. podniósł, że Sąd nie przyznał mu
innego obrońcy z urzędu po tym, jak „pierwszy obrońca” nie dopatrzył się przyczyn
wznowienia postępowania, podczas gdy został on skazany „z pominięciem
kluczowego świadka, który był obecny przy całej sytuacji, który figuruje w aktach
2
sprawy jako osoba będąca przy zdarzeniu i która wiele by wniosła w tej sprawie”.
Ponadto wskazał, że nie stać go na obrońcę z wyboru.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie jest bezzasadne.
Podstawą zaskarżonego zarządzenia jest ustalenie, że wniosek o
wznowienie postępowania sporządzony osobiście przez A. S. nie spełnia warunku
formalnego określonego w art. 545 § 2 k.p.k., to jest wymagania, aby sporządzony
został i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. Skarżący tego ustalenia,
które skutkuje odmową przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania, nie
podważa. Zdaje się natomiast twierdzić, że nie mógł usunąć braku formalnego
wniosku z tego powodu, że odmówiono mu ustanowienia kolejnego adwokata z
urzędu, który podzieliłby jego przekonanie, co do istnienia podstaw do wniesienia
takowego wniosku.
W związku z tym zauważyć należy, że wprawdzie w orzecznictwie przyjmuje
się, iż przy rozpoznawaniu zażalenia na zarządzenie o odmowie przyjęcia środka
zaskarżenia z uwagi na niedopełnienie wymogu tzw. przymusu adwokacko-
radcowskiego, skarżący ma prawo powołać się na bezzasadną odmowę
wyznaczenia mu obrońcy z urzędu, która spowodowała, że nie mógł on dopełnić
tego wymogu pisma procesowego, czego konsekwencją było nieprzyjęcie samego
środka (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 2008 r., V KZ
82/07), ale wtedy tylko, gdy odmowa ta nastąpiła pomimo wykazania istnienia
warunków do wyznaczenia mu takiego obrońcy, wskazanych w art. 78 § 1 k.p.k.,
czyli gdy była ona efektem wadliwego działania organu procesowego decydującego
o wyznaczeniu takiego obrońcy.
Taka sytuacja w tej sprawie jednak nie zachodzi, jako że Sąd Apelacyjny,
postanowieniem z dnia 3 stycznia 2013 r. zasadnie przyjął, iż podstaw do
wyznaczenia wnioskodawcy kolejnego obrońcy z urzędu nie było, skoro adwokat
dotychczasowy należycie wykonał zlecone mu czynności, wyjaśniając powody
odstąpienia od sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania.
W zaistniałej sytuacji procesowej jedynym sposobem skutecznego
podważenia zaskarżonego zarządzenia byłoby wykazanie, że zgodnie z wymogami
prawa procesowego wniosek o wznowienie postępowania został sporządzony
przez adwokata lub radcę prawnego. Skoro wnioskodawca tego nie uczynił, brak
jest podstaw do zakwestionowania tego zarządzenia.
3
Kierując się powyższym Sąd Najwyższy postanowił, jak na wstępie.

III KZ 13/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia