Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 23/13
POSTANOWIENIE
Dnia 15 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Anna Owczarek
w sprawie ze skargi E. K.
o wznowienie postępowania
w sprawie z powództwa E. K.
przeciwko Przedsiębiorstwu Handlowo-Usługowemu "M." sp. z o.o. w K.
o stwierdzenie nieważności uchwały, zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 16 czerwca 2010 r.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 maja 2013 r.,
zażalenia skarżącej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 19 grudnia 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Powódka E. K. wniosła skargę o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 16 czerwca 2010 r., wydanym
w sprawie przeciwko pozwanemu Przedsiębiorstwu Handlowo-Usługowemu „M.”
Sp. z o.o. w K. o stwierdzenie nieważności uchwały. Jako podstawę wznowienia
powódka powołała podstawy restytucyjne z art. 403 § 1 pkt 1 i art. 403 § 2 k.p.c.,
których wystąpienie łączyła z faktem sporządzenia przez Sąd Okręgowy w dniu 9
listopada 2012 r., a więc już po wydaniu wyroku, ujednoliconego protokołu
rozprawy z dnia 24 lutego 2010 r., uwzględniającego uzupełnienia i zmiany tego
protokołu dokonane na wniosek powódki z 2 marca 2010 r.
Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2012 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
jako nieopartą na ustawowej podstawie. Wyjaśnił, że wskazane przez skarżącą
podstawy restytucyjne wymagają ujawnienia się po prawomocnym zakończeniu
sprawy okoliczności, które - gdyby były znane wcześniej - miałyby wpływ na treść
zapadłego rozstrzygnięcia. Takiego charakteru nie miało sporządzenie przez Sąd
Okręgowy jednolitego protokołu rozprawy, uwzględniającego uzupełnienia i
sprostowania dokonane na wniosek powódki, gdyż było to tylko techniczne
włączenie do treści protokołu zarządzenia z dnia 15 marca 2010 r., którym wniosek
ten został rozpoznany. Merytoryczna korekta protokołu nastąpiła więc przed
wydaniem przez Sąd Apelacyjny wyroku z dnia 16 czerwca 2010 r. i była temu
Sądowi znana. Protokół nie był przerobiony, ani podrobiony, a zmiany w treści
zapisów, które powódka uważa za decydujące dla sposobu rozstrzygnięcia sprawy,
zdaniem Sądu nie miałaby wpływu na treść rozstrzygnięcia.
Powódka zaskarżyła powyższe postanowienie zażaleniem, domagając się
„wznowienia postępowania”. Z treści uzasadnienia wynika, że skarżąca zarzuca
wadliwe odczytanie przez Sąd Apelacyjny zmian w zapisach protokołu rozprawy,
pominięcie okoliczności, że ten Sąd nie odniósł się do zmian w uzasadnieniu
wyroku z dnia 16 czerwca 2010 r. oraz nieuwzględnienie faktu przerobienia
protokołu walnego zgromadzenia wspólników pozwanej, na którym podjęto
zaskarżoną przez powódkę uchwałę.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o wznowienie postępowania jest nadzwyczajnym środkiem
zaskarżenia o limitowanych podstawach. Wybór podstawy wznowienia należy do
skarżącego i wiąże sąd rozpoznający skargę. Powódka powołała podstawy
przewidziane w art. 403 § 1 pkt 1 i w art. 403 § 2 k.p.c. a jako ich uzasadnienie
wskazała fakt sporządzenia przez Sąd Okręgowy dopiero dwa lata po
prawomocnym rozstrzygnięciu sprawy sprostowanego protokołu z rozprawy, na
której wydany został wyrok w pierwszej instancji. Sąd Apelacyjny słusznie jednak
ocenił, że wykonanie przez Sąd Okręgowy ujednoliconego odpisu protokołu miało
charakter odtwórczy i nie wnosiło nowych treści, nieznanych wcześniej sądom
rozpoznającym sprawę, szczególnie Sądowi Apelacyjnemu, wydającemu wyrok
z dnia 16 czerwca 2010 r. Zmiany w treści protokołu z rozprawy wprowadzone
zostały zarządzeniem z dnia 15 marca 2010 r., zarządzenie to znajdowało się
w aktach sprawy od chwili wydania, jego treść nie może więc zostać uznana za
nowość w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c.
Sprostowanie protokołu jest czynnością przewidzianą w przepisach
postępowania cywilnego (art. 160 k.p.c.), uwzględniającą możliwość wystąpienia
błędów w pisemnym odtworzeniu treści wypowiedzi i potrzebę ich poprawienia.
Problem ten rozwiązuje zapisywanie przebiegu rozprawy za pomocą aparatury
rejestrującej. Usunięcie usterek pisemnego protokołu w drodze przewidzianej w art.
160 k.p.c. (w brzmieniu obowiązującym w marcu 2010 r.) nie stanowiło więc jego
przerobienia lecz nadawało mu właściwą treść. Również wcześniejszy protokół nie
był przerobiony, gdyż „przerobienie” dotyczyć może dokumentu już istniejącego,
a nie dopiero powstającego. Ponadto musi być ujawnione po prawomocnym
zakończeniu postępowania. Słusznie więc Sąd Apelacyjny ocenił, że skarga
powódki nie została oparta na ustawowej podstawie i podlega odrzuceniu na
podstawie art. 410 § 1 k.p.c.
Natomiast zawarte w uzasadnieniu rozważania odnoszące się do znaczenia
dla rozstrzygnięcia sprawy zmian wprowadzonych do pierwotnego protokołu
wykraczają poza dopuszczalny zakres badania na etapie wstępnej kontroli
skargi, przeprowadzanej w oparciu o art. 410 § 1 k.p.c. Zarzuty podniesione przez
4
skarżącą w tym zakresie, podobnie jak argumentacja Sądu Apelacyjnego
są pozbawione znaczenia. Również argumenty dotyczące przerobienia protokołu
walnego zgromadzenia, które powódka zgłosiła w zażaleniu, nie mogą stanowić
podstawy skargi, skoro dotyczą okoliczności znanych powódce już w toku
pierwotnego rozpoznania sprawy.
Z tych przyczyn zażalenie powódki należało oddalić (art. 3941
§ 3 k.p.c.
w zw. z art. 39814
k.p.c.).