II CNP 6/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 6/13
POSTANOWIENIE
Dnia 21 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 maja 2013 r.,
skargi E. K. – L.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym
Sądu Rejonowego w K. z dnia 11 maja 2011 r.,
wydanego w sprawie
z powództwa "J." Spółki Akcyjnej w P.
przeciwko E. K. – L.
o zapłatę,
odrzuca skargę oraz zasądza od skarżącej na rzecz strony
powodowej kwotę 1800 (tysiąc osiemset) zł z tytułu kosztów
postępowania skargowego.
2
Uzasadnienie
niezgodności z prawem nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu
upominawczym przez Sąd Rejonowy w K. dnia 11 maja 2011 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, takim orzeczeniem nie jest
prawomocny nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.
Trafnie podniesiono w odpowiedzi na skargę, że pozwana nie skorzystała
z możliwości zaskarżenia nakazu wydanego dnia 11 maja 2011 r. W przypadku
wadliwego doręczenia nakazu i pouczenia o możliwości wniesienia sprzeciwu
strona powinna wystąpić z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia środka
zaskarżenia oraz wnieść ten środek zaskarżenia.
Nie można aprobować poglądu, że skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia miałaby przysługiwać od wszelkich
prawomocnych orzeczeń, a zwłaszcza wydanych przez sąd pierwszej instancji,
które uprawomocniły się w następstwie nieskutecznego wniesienia przez stronę
zwyczajnego środka zaskarżenia, np. w wyniku uchybienia terminowi do
jego wniesienia czy obowiązkowi należytego opłacenia (postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 1 października 2008 r., V CNP 79/08, nie publ.). Jest to środek
o charakterze szczególnym i winien on być stosowany tylko w sytuacjach
wyjątkowych.
Strona powodowa trafnie podniosła również w odpowiedzi na skargę,
że oczywiste i rażące uchybienia popełnione muszą być przez sąd drugiej, a nie
pierwszej instancji (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 października
2008 r., IV CNP 45/08, nie publ.).
Konkludując, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie od
prawomocnego nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym, które
uprawomocniło się w pierwszej instancji, nie przysługuje skarga o stwierdzenie
3
niezgodności z prawem, a wniesiona przez pozwaną skarga podlega odrzuceniu
jako niedopuszczalna.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu. O kosztach
postępowania orzeczono stosownie do art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 42412
k.p.c.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 21 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 maja 2013 r.,
skargi E. K. – L.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym
Sądu Rejonowego w K. z dnia 11 maja 2011 r.,
wydanego w sprawie
z powództwa "J." Spółki Akcyjnej w P.
przeciwko E. K. – L.
o zapłatę,
odrzuca skargę oraz zasądza od skarżącej na rzecz strony
powodowej kwotę 1800 (tysiąc osiemset) zł z tytułu kosztów
postępowania skargowego.
2
Uzasadnienie
niezgodności z prawem nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu
upominawczym przez Sąd Rejonowy w K. dnia 11 maja 2011 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, takim orzeczeniem nie jest
prawomocny nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.
Trafnie podniesiono w odpowiedzi na skargę, że pozwana nie skorzystała
z możliwości zaskarżenia nakazu wydanego dnia 11 maja 2011 r. W przypadku
wadliwego doręczenia nakazu i pouczenia o możliwości wniesienia sprzeciwu
strona powinna wystąpić z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia środka
zaskarżenia oraz wnieść ten środek zaskarżenia.
Nie można aprobować poglądu, że skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia miałaby przysługiwać od wszelkich
prawomocnych orzeczeń, a zwłaszcza wydanych przez sąd pierwszej instancji,
które uprawomocniły się w następstwie nieskutecznego wniesienia przez stronę
zwyczajnego środka zaskarżenia, np. w wyniku uchybienia terminowi do
jego wniesienia czy obowiązkowi należytego opłacenia (postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 1 października 2008 r., V CNP 79/08, nie publ.). Jest to środek
o charakterze szczególnym i winien on być stosowany tylko w sytuacjach
wyjątkowych.
Strona powodowa trafnie podniosła również w odpowiedzi na skargę,
że oczywiste i rażące uchybienia popełnione muszą być przez sąd drugiej, a nie
pierwszej instancji (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 października
2008 r., IV CNP 45/08, nie publ.).
Konkludując, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie od
prawomocnego nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym, które
uprawomocniło się w pierwszej instancji, nie przysługuje skarga o stwierdzenie
3
niezgodności z prawem, a wniesiona przez pozwaną skarga podlega odrzuceniu
jako niedopuszczalna.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu. O kosztach
postępowania orzeczono stosownie do art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 42412
k.p.c.
jw