Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KO 37/13
POSTANOWIENIE
Dnia 14 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski
SSN Roman Sądej (sprawozdawca)
na posiedzeniu – bez udziału stron – w dniu 14 czerwca 2013r.,
po rozpoznaniu w sprawie zażalenia złożonego przez P. D. na postanowienie
prokuratora Prokuratury Rejonowej w K. z dnia 7 marca 2013r., sygn. Ds…/13, o
odmowie wszczęcia śledztwa,
wystąpienia Sądu Rejonowego w R. postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2013r. o
przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu ze względu na
dobro wymiaru sprawiedliwości (sygn. II Kp …/13),
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w K.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w R. inicjatywę przekazania sprawy – rozpoznania zażalenia
P. D. na postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa – innemu sądowi
równorzędnemu uzasadnił tym, że u podłoża stawianych przez skarżącego
zarzutów licznym prokuratorom i policjantom były jego twierdzenia, że w sprawie II
K …/09 Sądu Rejonowego w R. doszło do sfałszowania protokołu rozprawy z dnia
7 września 2010r., a wskazywani funkcjonariusze publiczni w przestępczy sposób
udzielali pomocy sprawcom fałszerstwa w uniknięciu odpowiedzialności karnej.
Fakt, że zarzut popełnienia „źródłowego” przestępstwa dotyczył właśnie działania
Sądu Rejonowego w R. – jak wskazano w postanowieniu – uzasadniał wystąpienie
2
z przedmiotowym wnioskiem, gdyż w zewnętrznym odbiorze funkcjonowania tego
Sądu mogą powstać racjonalne wątpliwości o braku warunków do bezstronnego
rozpoznania zażalenia przez sędziów tego Sądu.
Wystąpienie Sądu Rejonowego R. było uzasadnione. Dobro wymiaru
sprawiedliwości, o którym mowa w art. 37 k.p.k., rzeczywiście przemawia za
odstąpieniem od zasady rozpoznania sprawy przez sąd ustawowo właściwy, jeżeli
szczególne okoliczności stwarzają rozsądne podstawy do wyrażania negatywnych
ocen co do możliwości w pełni obiektywnego i rzetelnego jej rozpoznania w tym
sądzie P. D. w swych zeznaniach i licznych pismach procesowych twierdził, że
wskazywani przez niego funkcjonariusze publiczni „próbują zatuszować nadużycia
popełnione w Sądzie” (k.91) czy też „ukrywać przestępstwo”, do popełnienia
którego „doszło w trakcie procesu w Sądzie Rejonowym w R.” (k.93). W tej sytuacji
podzielić należało stanowisko Sądu występującego, że rozpoznanie przezeń
zażalenia P. D. na postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa mogłoby
wywoływać przekonanie, że to nie tylko merytoryczne względy zadecydują o
sposobie rozstrzygnięcia sprawy – o zasadności bądź bezzasadności wniesionego
środka odwoławczego.
Konsekwencją takiej oceny przedstawionej sytuacji procesowej, było
uwzględnienie przez Sąd Najwyższy inicjatywy Sądu właściwego i na podstawie art.
37 k.p.k. przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w K.