Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: WK 4/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 18 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Błuś (przewodniczący)
SSN Edward Matwijów
SSN Marek Pietruszyński (sprawozdawca)
Protokolant : Anna Krawiec
przy udziale prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej płk. Zbigniewa
Badelskiego
w sprawie chor. rez. G. R. i st. plut. rez. T. M., wobec których postępowanie karne o
czyny określone w art. 231 § 1 k.k. w zb. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
umorzono z uwagi na ich znikomy stopień społecznej szkodliwości, po rozpoznaniu
w Izbie Wojskowej na rozprawie w dniu 18 czerwca 2013 r. kasacji, wniesionej
przez prokuratora na niekorzyść oskarżonych od wyroku Wojskowego Sądu
Okręgowego w P. z dnia 28 lutego 2013 r., utrzymującego w mocy wyrok
Wojskowego Sądu Garnizonowego z dnia 22 października 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojskowemu
Sądowi Okręgowemu w P. do ponownego rozpoznania w
postępowaniu odwoławczym.
2
UZASADNIENIE
Chor. rez. G. R. został oskarżony o to, że w okresie od lutego do sierpnia
2005 r. na terenie J.W. […]w Bośni i Hercegowinie, jako funkcjonariusz publiczny,
pełniąc czynną służbę wojskową na stanowisku podoficera zaopatrzenia służb
materiałów pędnych i smarów oraz służby mundurowej, będąc odpowiedzialnym za
prowadzenie ewidencji głównej i dokumentacji dowodów obrotu materiałowego
całości materiałów służby mps w PKW EUFOR oraz będąc odpowiedzialnym za
nadzór nad właściwym funkcjonowaniem magazynów mps oraz dystrybucją
znajdujących się w nich produktów mps, działając w krótkich okresach czasu, w
wykonaniu z góry powziętego zamiaru ukrycia stwierdzonej nadwyżki oleju
napędowego, nie dopełniał obowiązku rzetelnego ustalenia stanu faktycznego i
prawidłowego prowadzenia ewidencji mienia przechowywanego w magazynie mps,
czym działał na szkodę interesu publicznego oraz podawał nieprawdę w
dokumentach w ten sposób, iż podczas przeprowadzonej inwentaryzacji w okresie
od 23 lutego 2005 r. do 8 kwietnia 2005 r. w sporządzonym sprawozdaniu zespołu
spisowego ze spisu z natury z 1 marca 2005 r. zataił fakt istnienia nadwyżki oleju
napędowego w ilości około kilkunastu tysięcy litrów, a następnie w książce
ewidencji mienia wojskowego, niezgodnie z prawdą, nie odnotował stanu
rzeczywistego oleju napędowego wpisując, że jego łączny stan w magazynie jest
mniejszy, a zgodny ze stanem ewidencyjnym, po czym 8 marca 2005 r. jako szef
służby mps i mundurowej zatwierdził protokół przekazania obowiązków
magazyniera służby mps i mundurowej od zdającego sierż. S. D. dla
obejmującego sierż. T. M. ujmujący jedynie, iż podczas przekazania zostało
sprawdzone 100 % sprzętu w magazynach służby mundurowej i mps, a następnie 9
sierpnia 2005 r. w protokole zdania obowiązków podoficera zaopatrzenia sekcji
zaopatrzenia - służby MPS dla st. chor. J. K. zataił fakt istnienia nadwyżki oleju
napędowego, po czym wykorzystując posiadaną wiedzę o faktycznej większej niż
ewidencjonowana ilości oleju napędowego, działając w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z sierż. T. M. w okresie od 25 kwietnia 2005
r. do 28 lipca 2005 r. za pomocą wprowadzenia w błąd doprowadził Dowódcę […]
do niekorzystnego rozporządzenia mieniem jednostki w ten sposób, że na
podstawie fikcyjnych rachunków potwierdzających rzekome nabycie oleju
3
napędowego w lokalnych stacjach paliw, podawał nieprawdę w dokumentach przez
wystawienie faktury - noty przychodowej stanowiącej podstawę do przyjęcia
produktów do magazynu, wiedząc, że w rzeczywistości produkty te nie zostały
dostarczone do magazynu, czym doprowadził do pobrania pieniędzy z kasy
jednostki, a w szczególności:
- na podstawie fikcyjnego rachunku nr … z dnia 25 kwietnia 2005 r.
potwierdzającego rzekome nabycie oleju napędowego w ilości 1875 litrów na kwotę
1500 Euro, stanowiącej równowartość 6244,50 zł wystawił fakturę – notę
przychodową pz nr …, w której niezgodnie z prawdą poświadczył fakt dokonania
zakupu i przyjęcia tego produktu do magazynu, czym doprowadził do
niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1500 Euro, stanowiącej
równowartość 6244,50 zł,
- na podstawie fikcyjnego rachunku nr … z dnia 10 maja 2005 r. potwierdzającego
rzekome nabycie oleju napędowego w ilości 1600 litrów na kwotę 1328 Euro,
stanowiącej równowartość 5528,46 zł wystawił fakturę – notę przychodową pz nr …,
w której niezgodnie z prawdą potwierdził fakt dokonania zakupu i przyjęcia tego
produktu do magazynu, czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia
mieniem we wskazanych kwotach,
- na podstawie fikcyjnego rachunku nr … z dnia 15 czerwca 2005 r.
potwierdzającego rzekome nabycie oleju napędowego w ilości 2200 litrów na kwotę
1782 Euro, stanowiącej równowartość 7419,18 zł wystawił fakturę- notę
przychodową pz nr …, w której niezgodnie z prawdą potwierdził fakt dokonania
zakupu tego produktu i przyjęcia go do magazynu, czym doprowadził do
niekorzystnego rozporządzenia mieniem w we wskazanych kwotach,
- na podstawie fikcyjnego rachunku nr … z dnia 29 czerwca 2005 r.
potwierdzającego rzekome nabycie oleju napędowego w ilości 1080 litrów na kwotę
874,80 Euro, stanowiącej równowartość 3642,14 zł wystawił fakturę - notę
przychodową pz nr …, w której niezgodnie z prawdą potwierdził fakt dokonania
zakupu tego produktu i dostarczenia go do magazynu, czym doprowadził do
niekorzystnego rozporządzenia mieniem we wskazanych kwotach,
4
-na podstawie fikcyjnego rachunku nr … z dnia 28 lipca 2005 r. potwierdzającego
rzekome nabycie oleju napędowego w ilości 940 litrów na kwotę 808, 40 Euro,
stanowiącej równowartość 3312. 34 zł i wystawił fakturę- notę przychodową pz
nr …, w której niezgodnie z prawdą potwierdził fakt nabycia produktu i przyjęcia go
do magazynu, czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem we
wskazanych kwotach i w następstwie takiego działania doprowadził łącznie do
niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 26146,62 zł na szkodę J.W.
[…], tj. o popełnienie przestępstwa określonego w art. 231§2 k.k. w zb. z art. 286§1
k.k. w zw. z art. 12 k.k.
St. plut. rez. T. M. został oskarżony o to, że w okresie od lutego 2005 r. do
sierpnia 2005 r. na terenie J.W. […] w Bośni i Hercegowinie, jako funkcjonariusz
publiczny, pełniąc czynną służbę wojskową na stanowisku magazyniera służby
mundurowej oraz materiałów pędnych i smarów, będąc odpowiedzialnym za
prowadzenie ewidencji sprzętu i materiałów przechowywanych w magazynie,
działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru
ukrycia stwierdzonej nadwyżki oleju napędowego, nie dopełnił obowiązku
rzetelnego ustalania stanu faktycznego i ewidencji powierzonego mu mienia
przechowywanego w magazynie mps, czym działał na szkodę interesu publicznego
oraz podawał nieprawdę w dokumentach w ten sposób, że w lutym – marcu 2005 r.
w protokole przyjęcia obowiązków magazyniera od sierż. S. D. oraz oświadczeniu o
przyjęciu odpowiedzialności materialnej w magazynie służby mps zataił fakt
istnienia nadwyżki oleju napędowego w ilości około 1500 litrów i stwierdził, że stan
faktyczny mienia jest zgodny ze stanem ewidencyjnym, a następnie w książce
magazynowej niezgodnie z prawdą nie odnotował stanu rzeczywistego oleju
napędowego wiedząc, iż w tym czasie w magazynie mps istniała nadwyżka tego
produktu i faktu tego nie ujawnił przyjmując, że łączny stan oleju napędowego
przechowywanego w magazynie jest w ilości mniejszej niż w rzeczywistości, po
czym ukrył ten fakt w protokole z dnia 5 sierpnia 2005 r., podczas przekazywania
sierż. K. Ć. obowiązków magazyniera służby mundurowej i mps, a nadto
wykorzystując posiadaną wiedzę o faktycznej większej niż ewidencjonowana ilości
oleju napędowego, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w
porozumieniu z chor. G. R. w okresie od 25 kwietnia do 28 lipca 2005 r. za pomocą
5
wprowadzenia w błąd doprowadził Dowódcę […] do niekorzystnego rozporządzenia
mieniem jednostki w ten sposób, że posługując się 5 fikcyjnymi rachunkami
( opisanymi w zarzucie przedstawionym chor. G. R.) potwierdzającymi rzekome
nabycie oleju napędowego w lokalnych stacjach paliw i wystawianymi przez st.
chor. G. R. fakturami – notami przychodowymi, stanowiącymi podstawę przyjęcia
produktów do magazynu, w których niezgodnie z prawdą st. chor. G. R.
wykazywał dokonanie zakupu oleju napędowego, podawał nieprawdę w
dokumentach materiałowych przez stwierdzenie swoim podpisem faktu przyjęcia do
magazynu tego produktu, wiedząc, że w rzeczywistości produkty te nie zostały
zakupione i dostarczone do magazynu, czym doprowadził do niekorzystnego
rozporządzenia mieniem w łącznej wysokości 26146,62 zł na szkodę J.W. […], tj. o
popełnienie przestępstwa określonego w art. 231§2 k.k. w zb. z art. 286§1 k.k. w
zw. z art. 12 k.k.
Wojskowy Sąd Garnizonowy wyrokiem z dnia 22 października 2012 r., uznał,
że chor. rez. G. R. dopuścił się czynu polegającego na tym, że w okresie od 1
marca 2005 r. do 9 sierpnia 2005 r. na terenie J.W. […], jako funkcjonariusz
publiczny, pełniąc czynną służbę wojskową na stanowisku podoficera zaopatrzenia
służb materiałów pędnych i smarów oraz służby mundurowej, będąc
odpowiedzialnym z prowadzenie ewidencji głównej i dokumentacji dowodów obrotu
materiałowego całości materiałów służby mps w PKWW EUFOR oraz będąc
odpowiedzialnym za nadzór nad właściwym funkcjonowaniem magazynów mps
oraz dystrybucją znajdujących się w nich produktów mps, działając w krótkich
odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru ukrycia nadwyżki oleju
napędowego, nie dopełniał obowiązku rzetelnego ustalenia stanu faktycznego i
prawidłowego prowadzenia ewidencji mienia przechowywanego w magazynie mps,
czym działał na szkodę interesu publicznego oraz podawał nieprawdę w
dokumentach w ten sposób, że podczas przeprowadzonej inwentaryzacji w okresie
od 23 lutego 2005 r. do 8 kwietnia 2005 r. w sporządzonym sprawozdaniu zespołu
spisowego ze spisu z natury z 1 marca 2005 r. zataił fakt istnienia nadwyżki oleju
napędowego , a następnie w książce ewidencji mienia wojskowego niezgodnie z
prawdą nie odnotował stanu rzeczywistego oleju napędowego wpisując, iż jego
łączny stan w magazynie jest mniejszy, a zgodny ze stanem ewidencyjnym, po
6
czym 8 marca 2005 r. jako szef służby mps i mundurowej zatwierdził protokół
przekazania obowiązków magazyniera służby mundurowej i mps od zdającego
sierż. S. D. dla obejmującego sierż. T. M. ujmując jedynie, że podczas przekazania
zostało sprawdzone 100% sprzętu w magazynach służby mundurowej i mps, a
następnie 9 sierpnia 2005 r. w protokole zdania obowiązków podoficera
zaopatrzenia sekcji zaopatrzenia służby MPS dla st. chor. J. K. zataił fakt istnienia
nadwyżki oleju napędowego, wyczerpującego dyspozycję art. 231§1 k.k. w zb. z
art. 271§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i przyjmując, że stopień społecznej szkodliwości
tego czynu jest znikomy, umorzył postępowania karne o ten czyn.
W tym samym wyroku odnośnie do oskarżonego st. plut. rez. T. M. uznano,
że dopuścił się on czynu polegającego na tym, że w okresie od 8 marca 2005 r. do
5 sierpnia 2005 r. na terenie J.W. […], jako funkcjonariusz publiczny, pełniąc
czynną służbę wojskową na stanowisku magazyniera służby mundurowej oraz
materiałów pędnych i smarów, będąc odpowiedzialnym za prowadzenie ewidencji
sprzętu i materiałów przechowywanych w magazynie, działając w krótkich
odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru ukrycia nadwyżki oleju
napędowego, nie dopełniał obowiązku rzetelnego ustalenia stanu faktycznego i
ewidencji powierzonego mu mienia przechowywanego w magazynie mps, czym
działał na szkodę interesu publicznego oraz podawał nieprawdę w dokumentach w
ten sposób, że 8 marca 2005 r. w protokole przyjęcia obowiązków magazyniera od
sierż. S. D. oraz oświadczeniu o przyjęciu odpowiedzialności materialnej w
magazynie służby mps zataił fakt istnienia nadwyżki oleju napędowego i stwierdził,
że stan faktyczny mienia zgodny jest ze stanem ewidencyjnym, a następnie w
książce magazynowej niezgodnie z prawdą nie odnotowywał stanu rzeczywistego
oleju napędowego wiedząc, iż w tym czasie w magazynie mps istniała nadwyżka
wskazanego produktu i faktu tego nie ujawniał, przyjmując, że łączny stan oleju
napędowego przechowywanego w magazynie jest w ilości mniejszej niż w
rzeczywistości, po czym ukrył ten fakt w protokole z dnia 5 sierpnia 2005 r.,
podczas przekazywania sierż. K. Ć. obowiązków magazyniera służby mundurowej i
mps, który stanowił występek z art. 231§1 k.k. w zb. z art. 271§1 k.k. w zw. z art. 12
k.k. i przyjmując, że stopień społecznej szkodliwości tego czynu jest znikomy,
postępowanie karne o ten czyn umorzono.
7
Od tego wyroku apelację wniósł prokurator.
W apelacji zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę
orzeczenia polegający na niezasadnym przyjęciu, że chor. rez. G. R. i st. plut. rez.
T. M. w okresie od kwietnia 2005 r. do lipca 2005 r. dokonywali zakupu oleju
napędowego w łącznej ilości 7695 litrów na lokalnych stacjach paliw w D., który
mieli jakoby dostarczyć następnie do bazy PKW w D. służbowymi pojazdami marki
Volkswagen Pickup i Toyota Hilux, przy czym w dokumentacji służby MPS ukryli
występowanie nadwyżki oleju napędowego, podczas gdy z całokształtu materiału
dowodowego wynika, iż oskarżeni wiedząc o ukrywanej nadwyżce oleju
napędowego w magazynie MPS poświadczali nieprawdę co do jego ilości oraz
upozorowali dokonanie fikcyjnego zakupu paliwa, przedkładając służbie finansowej
NSE PKW fikcyjne rachunki mające potwierdzić jego zakup, co stwarzało
możliwość nieuprawnionego wykorzystania wskazanych materiałów MPS do celów
pozasłużbowych. W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie
sprawy Wojskowemu Sądowi Garnizonowemu do ponownego rozpoznania.
Wojskowy Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z dnia 28 lutego 2013 r., uznając
apelację prokuratora za oczywiście bezzasadną, utrzymał w mocy zaskarżony
wyrok.
Od tego wyroku kasację na niekorzyść oskarżonych wniósł prokurator.
W kasacji zarzucił rażące, a przy tym mające istotny wpływ na treść wyroku
naruszenie prawa procesowego, a to art. 7 k.p.k. i art. 433§2 k.p.k. i art. 457§3
k.p.k. polegające na pozornym – bo odbiegającym od rzetelnej oceny dowodów-
ustosunkowaniu się do podniesionych w apelacji zarzutów oraz zaprezentowanie
sposobu oceny argumentów podniesionych w apelacji, a przemawiających za
popełnieniem przez oskarżonych zarzucanych im czynów, w sposób naruszający
granice sędziowskiej swobody oraz nieuwzględniający zasad prawidłowego
rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, z pominięciem części
ustalonych w sprawie okoliczności, bądź nawet wbrew poczynionym ustaleniom, a
w konsekwencji wysnucie błędnego wniosku, iż ” Sąd odwoławczy nie miał innego
wyjścia, niż uznanie tak alogicznej i oderwanej od dostępnych w sprawie dowodów
8
apelacji prokuratora za oczywiście, bezspornie i ponad wszelką wątpliwość
bezzasadną”. W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i
przekazanie sprawy Wojskowemu Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Na sądzie odwoławczym ciąży określony przepisami art. 433§2 oraz art.
457§3 k.p.k. obowiązek rozważenia wszystkich zarzutów podniesionych w środku
odwoławczym i podania w związku z tym w uzasadnieniu, dlaczego zarzuty apelacji
uznał za zasadne lub za niezasadne, co oznacza, że sąd odwoławczy jest
zobowiązany nie tylko do niepomijania żadnego z zarzutów, ale także do rzetelnego
ustosunkowania się przez odpowiednie argumentacje do każdego z tych zarzutów.
W kasacji, powołując się na wskazane podstawy prawne, zarzucono Sądowi
odwoławczemu uchybienie obowiązkowi rzetelnego odniesienia się do zarzutów
apelacji i argumentacji prawno-faktycznej wspierającej te zarzuty, zawartej w
uzasadnieniu środka odwoławczego. Szczegółowa analiza zarzutu kasacji
upoważnia, zdaniem Sądu Najwyższego, do uznania jej trafności. Na wstępie
rozważań kasacyjnych wskazać należało, że apelacja zarzucała rozstrzygnięciu
Sądu pierwszej instancji uchybienie procesowe w postaci błędnego ustalenia
faktycznego o dokonywaniu przez oskarżonych zakupów oleju napędowego na
lokalnych stacjach paliw na trenie Bośni i Hercegowiny, poza terminami dostaw
tego paliwa wynikającymi z porozumienia polsko – portugalskiego i dostarczaniu
tego produktu do magazynu kontyngentu wojsk polskich, przy użyciu innych
pojazdów niż specjalistyczne - przystosowane do transportu oleju napędowego.
Ustalenie to zdaniem autora apelacji dokonane zostało jedynie na podstawie części
materiału dowodowego, bez uwzględnienia całości zebranych dowodów i
powiązania ich z pozostałymi osobowymi i rzeczowymi źródłami dowodowymi, w
szczególności zeznaniami świadków: […] oraz zabezpieczonymi rozkazami
wyjazdów pojazdów cystern.
Analiza uzasadnienia orzeczenia Sądu odwoławczego prowadzi do
stwierdzenia, że Sąd ten zamiast rzeczowego odniesienia się do tak
sformułowanego zarzutu apelacji, skupił się w znacznej części uzasadnienia
9
wyroku, zresztą zupełnie niepotrzebnie, na matematycznych wyliczeniach
dotyczących możliwości załadowania beczek z olejem napędowym na inne, poza
cysternami, samochody służbowe i przewiezienia tego paliwa do magazynów, nie
mając do czynienia tych wyliczeń, co słusznie wskazano w kasacji, wszystkich
niezbędnych przesłanek oraz na sposobie transportowania beczek już na terenie
bazy, o którym zresztą oskarżony G. R. nie wyjaśniał, gdy tymczasem prokurator w
swojej apelacji nie podnosił w ogóle kwestii technicznych związanych z
ładownością samochodów służbowych, a jedynie starał się wykazać sprzeczności
relacji oskarżonych o takich działaniach z zasadami logiki, doświadczenia
życiowego i wnioskami, które można wywieść z relacji świadków
wyszczególnionych w uzasadnieniu apelacji. Skarżący w apelacji wskazał,
odwołując się do źródeł dowodowych, że w sytuacji gdy istniała możliwość
zamawiania różnej ilości oleju napędowego od kontyngentu wojsk portugalskich, a
więc niekoniecznie całej cysterny, za cenę znacznie niższą niż na stacjach
lokalnych, dostawy były rytmiczne, w bazie polskiego kontyngentu stały puste
samochody specjalistyczne do przewozu oleju napędowego, za wręcz naiwne
należało uznać wyjaśnienia oskarżonych o dokonywaniu zakupów oleju
napędowego na lokalnych stacjach paliw na terenie Bośni i Hercegowiny i
przewożeniu tego paliwa do magazynu innymi samochodami niż cysterny.
Dokonując takiej oceny relacji oskarżonych nie można było - zdaniem wnoszącego
apelację - pominąć również koniecznego do poniesienia wysiłku przy tankowaniu
beczek i ich transportowaniu do magazynów oraz tego, że żaden ze świadków nie
relacjonował aby uczestniczył w takich działaniach bądź widział taki sposób
transportowania oleju napędowego do magazynu. Do tej argumentacji Sąd
odwoławczy wprost się nie odniósł. Nie stanowiła również odpowiedzi na zarzuty
apelacji próba obarczenia prokuratora winą za niezabezpieczenie dokumentacji
dotyczącej wyjazdów i powrotów do bazy innych samochodów służbowych poza
cysternami. W tym kontekście należało podnieść, że trudno jest uznać aby
niemożliwość skorzystania z tego dowodu była zawiniona przez prokuratora, jeżeli
zważy się fazę postępowania karnego, w której pojawiła się relacja oskarżonego
G. R. o innym, niż przy użyciu taboru specjalistycznego, sposobie dostarczania
oleju napędowego do magazynu, podstawy i okoliczności złożenia wniosku
10
dowodowego o dostarczenie tej dokumentacji oraz istnienie realnej możliwości
uzyskania tego dowodu. Zamiast czynienia uwag co do sprawności postępowania
przygotowawczego Sąd odwoławczy powinien te okoliczności rozważyć w ramach
analizy wiarygodności relacji oskarżonego G. R. Na taką właśnie błędność
rozumowania Sądu odwoławczego trafnie wskazał autor kasacji. Trudno również
uznać za przekonujące wywody Sądu odwoławczego, w których brak w akcie
oskarżenia zarzutu przywłaszczenia określonych pieniędzy , mimo postawienia
zarzutu oszustwa, uznaje za argument przemawiający za nielogicznością
rozumowania autora apelacji, gdy pojawiające się w tej argumentacji stwierdzenie o
ilości paliwa znajdującego się w zbiornikach paliwowych na terenie bazy, może nie
być, jak wskazują okoliczności sprawy, stwierdzeniem pewnym. Trudno również
uznać aby wywód Sądu odwoławczego, w zakresie kwestionowanego w apelacji
poglądu Sądu pierwszej instancji o konieczności zakupów oleju napędowego na
stacjach lokalnych, sprowadzający się do stwierdzenia, że konieczność ta została
potwierdzono faktem akceptacji rachunków przez odpowiednie służby jednostki,
był uznany za pełne odniesienie do tego zarzutu apelacji, w sytuacji gdy służby te
tak naprawdę nie weryfikowały ustnych oświadczeń oskarżonego G. R. o potrzebie
zakupu, pozostając w zaufaniu do jego oświadczeń i nie znały rzeczywistego
stanu ilości oleju napędowego znajdującego się w magazynie jednostki. O braku
właściwej kontroli zakupu paliw zeznawał świadek W. P. W tym kontekście
wskazać nadto należało, że podnoszone przez Sąd odwoławczy okoliczności
dotyczące konieczności prowadzenia przez wojsko polskie długotrwałych operacji
wojskowych w Bośni i Hercegowinie oraz zaopatrywania w olej napędowy wojsk
innych kontyngentów jako przemawiające za dokonywaniem nadzwyczajnych
zakupów oleju napędowego na lokalnych stacjach paliw, mogą prowadzić do
sformułowania wniosków przeciwnych, a więc potrzeby planowania działań
logistycznych w zakresie zabezpieczenia niezbędnych ilości oleju napędowego dla
wykonania obowiązków ciążących na polskim kontyngencie wojskowym z
wykorzystaniem istniejącego polsko – portugalskiego porozumienia o dostawach
oleju napędowego. Także wywód Sądu odwoławczego co do zarzutu apelacji o
niemożności uznania, że rachunki dotyczące zakupu oleju napędowego
potwierdzają rzeczywiste zakupienie oleju napędowego na lokalnych stacjach i
11
jego dostarczenie do magazynu wojsk polskich, przy uwzględnieniu, iż zeznania
świadków obywateli Bośni i Hercegowiny odnoszące się do tej okoliczności są
ascetyczne, istnieją wątpliwości co do pewności jednej z przesłanek argumentacji
Sądu odwoławczego ( ilości paliwa w zbiornikach), argumentacja odwoławcza nie
została odniesiona do innych dowodów w sprawie o wymowie niekorzystnej dla
oskarżonych i rozważona w płaszczyźnie zasad doświadczenia życiowego, nie
może być uznany za pełne odniesienie się do twierdzeń apelującego.
Wskazane uchybienia miały zdaniem Sądu Najwyższego charakter rażący i
mogły wywrzeć istotny wpływ na treść orzeczenia Sądu odwoławczego o
utrzymaniu w mocy wyroku Sądu pierwszej instancji. Z tego powodu orzeczenie
Sądu odwoławczego należało uchylić i sprawę przekazać temu Sądowi do
ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym, w trakcie którego
powinien dokonać rzetelnej, pozbawionej emocji, analizy zarzutu apelacji i
przedstawić właściwą argumentację faktyczno-prawną wniosków wypływających z
tej analizy.
Z tych względów orzeczono jak na wstępie.