Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: WK 5/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 3 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Janusz Godyń (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wiesław Błuś
SSN Marian Buliński
Protokolant : asystent SSN Anna Krawiec
w sprawie st. szer. pchor. R. P., skazanego za wykroczenie określone w art. 43
1
ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2012 r. poz. 1356 ze zm.), po rozpoznaniu
w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k. w dniu 3 lipca 2013 r.
kasacji na korzyść, wniesionej przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego, od
wyroku Wojskowego Sądu Garnizonowego w W. z dnia 6 marca 2013 r.,
1. uchyla wyrok w zaskarżonej części,
2. wydatki związane z rozpoznaniem kasacji ponosi Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem nakazowym z dnia 6 marca 2013 r. Wojskowy Sąd
Garnizonowy w W., uznał obwinionego st. szer. pchor. R. P. za winnego
popełnienia wykroczenia z art. 431
ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r.
o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2012
r. poz. 1356 ze zm.) i za to skazał go na karę grzywny w wysokości 100 zł.
Na podstawie art. 118 k.p.w. i art. 617 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.w.
obciążył go kosztami postępowania w wysokości 100 zł, w tym na podstawie
art. 3 ust. 1 i art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w
sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądził opłatę w
wysokości 30 zł.
Orzeczenie uprawomocniło się w dniu 28 marca 2013 r.
Wyrok ten został zaskarżony kasacją Naczelnego Prokuratora
Wojskowego na korzyść skazanego w części dotyczącej rozstrzygnięcia o
kosztach.
Skarżący zarzucił orzeczeniu „rażące i mające istotny wpływ na treść
wyroku, w części dotyczącej orzeczenia o kosztach, naruszenie przepisów
prawa procesowego, tj. art. 118 § 1 k.p.w. w zw. z art. 119 k.p.w. w zw. z art.
625 k.p.k. i 627 k.p.k. oraz prawa materialnego, tj. art. 21 pkt 2 ustawy z dnia
23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983 r., Nr 49, poz.
233 – t.j. ze zm.) polegające na niezasadnym obciążeniu obwinionego
kosztami postępowania, w tym opłatą podczas gdy zgodnie z dyspozycją art.
625 k.p.k. i art. 21 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w
sprawach karnych w razie skazania żołnierza pełniącego służbę w charakterze
kandydata na żołnierza zawodowego, nie pobiera się od niego należnych
Skarbowi Państwa kosztów sądowych, w tym opłat” i wniósł o uchylenie
zaskarżonego wyroku w części dotyczącej rozstrzygnięcia o kosztach.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
3
Artykuł 625 k.p.k., do którego odsyła w sprawach o wykroczenia art.
119 k.p.w., jednoznacznie określa, że nie pobiera się należnych Skarbowi
Państwa kosztów sądowych w razie skazania m.in. żołnierza pełniącego służbę
w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego. W czasie orzekania st.
szer. pchor. R. P. jako słuchacz II roku studiów w Wojskowej Akademii
Technicznej w W. (k. 39 – wyrok nakazowy Wojskowego Sądu
Garnizonowego w W. z dnia 6 marca 2013 r.,) pełnił służbę w charakterze
kandydata na żołnierza zawodowego, czyli służbę, o której mowa w art. 625
k.p.k.
W tej sytuacji, należy uznać, że wyrok Sądu pierwszej instancji w części
dotyczącej obciążenia skazanego kosztami sądowymi zapadł z rażącym
naruszeniem przepisów procesowych – art. 625 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.w. –
mającym istotny wpływ na treść przedmiotowego orzeczenia, gdyż Wojskowy
Sąd Garnizonowy w W. pomijając treść tych przepisów, na podstawie art. 118
k.p.w. i art. 617 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.w., zasądził od obwinionego st.
szer. pchor. R. P. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 100 zł,
w tym na podstawie art. 3 ust. 1 i art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973
r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm.)
opłatę w wysokości 30 zł.
Podzielając wyrażony w doktrynie i orzecznictwie pogląd, że przepis art.
537 § 1 k.p.k. pozwala także na uchylenie zaskarżonego orzeczenia bez
wydawania orzeczenia następczego, tj. o przekazaniu sprawy do ponownego
rozpoznania albo umorzeniu postępowania–art. 537 § 2 k.p.k. (por. T.
Grzegorczyk: Kodeks postępowania karnego oraz ustawa o świadku
koronnym, s. 1331 – 1332, Warszawa 2008, wyrok Sądu Najwyższego z dnia
19 grudnia 2007 r., V KK 404/07, R – OSNKW 2007, poz. 2959 CD), Sąd
Najwyższy uznał kasację za oczywiście zasadną w rozumieniu art. 535 § 5 k.p.k.
i uchylił w zaskarżonej części wyrok Wojskowego Sądu Garnizonowego w W.
4
O kosztach za postępowanie kasacyjne orzeczono stosownie do treści
art. 638 k.p.k.

WK 5/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia