Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II PZ 18/13
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski
SSN Małgorzata Gersdorf (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. D.
przeciwko C. Finanse Sp. z o.o.
o ustalenie istnienia stosunku pracy, wynagrodzenie, odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 16 lipca 2013 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w W.
z dnia 5 grudnia 2012 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 5 grudnia 2012 r., Sąd Okręgowy odrzucił apelację
powoda M. D. przeciwko C. Finanse Sp. z o.o. od wyroku częściowego Sądu
Rejonowego z dnia 21 czerwca 2012 r. Wyrokiem tym sąd rozstrzygnął jedynie
sprawę roszczenia o ustalenie istnienia stosunku pracy.
Powód wniósł apelacje od tego wyroku oznaczając wartość przedmiotu
sporu na kwotę 67.086 zł i uiszczając opłatę w wysokości 3.335 zł. W piśmie
procesowym z dnia 6 września 2011 r. strona powodowa określiła wartość
przedmiotu sporu jako roczną sumę wynagrodzenia za pracę na kwotę
259.017,72 zł.
2
Na posiedzeniu jawnym w dniu 18 października 2012 r. Sąd Okręgowy
wezwał pełnomocnika do uiszczenia brakującej opłaty od apelacji w kwocie 9.596 zł
w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia apelacji. Termin upłynął bezskutecznie,
wobec czego apelacja została odrzucona na podstawie art. 373 k.p.c.
Zażalenie na to postanowienie wywiodła pełnomocnik powoda, zarzucając
naruszenie art. 231
k.p.c. przez jego niewłaściwe zastosowanie oraz art. 19 k.p.c.
przez jego niezastosowanie. W uzasadnieniu wskazano, że powód dochodzi od
pozwanego szeregu roszczeń majątkowych. Powołując się na uchwałę Sądu
Najwyższego z dnia 6 grudnia 2001 r., sygn. III ZP 28/01, wskazano w
uzasadnieniu zażalenia, że w sprawach, w których powód dochodzi od pracodawcy
roszczeń związanych z naruszeniem określonych przepisów, wartość przedmiotu
sporu stanowi podana kwota a nie suma wynagrodzenia określona na podstawie art.
231
k.p.c. Wyrażono także pogląd, że w razie kumulacji roszczeń roszczenie o
świadczenie ma pierwszeństwo przed roszczeniem o ustalenie i w razie takiego
zbiegu decyduje art. 19 k.p.c. a nie art. 231
k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie wymagało oddalenia jako niezasadne.
Opiera się ono na całkowicie błędnych założeniach, odnosząc się do
całokształtu roszczeń kierowanych przez powoda w niniejszym postępowaniu
przeciwko pozwanemu. Zabieg taki nie ma uzasadnienia Ocenie podlega bowiem
apelacja strony powodowej wywiedziona od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 21
czerwca 2012 r. Wyrok ten ma charakter wyroku częściowego i odnosi się jedynie
do roszczenia powoda o ustalenie istnienia stosunku pracy. Nie mają tu zatem
zastosowania regulacje odnoszące się do przedmiotowej kumulacji roszczeń.
Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 15 maja 1998 r., sygn. I
PKN 142/98 wartością przedmiotu zaskarżenia w kasacji dotyczącej wyroku
częściowego jest wartość części żądania objętego tym wyrokiem. Sąd Najwyższy w
niniejszym składzie w pełni aprobuje to stanowisko.
Oznacza to, że ocenie podlega niniejszym roszczenie o ustalenie istnienia
stosunku pracy. W tym przypadku, w sposób oczywisty, znajduje zastosowanie
3
art. 231
k.p.c. W konsekwencji wartość przedmiotu zaskarżenia w sprawie, na
zasadzie art. 368 § 2 k.p.c. powinna była być ustalona w wysokości
dwunastokrotności miesięcznego wynagrodzenia powoda. Jak ustalił Sąd
Okręgowy, działając na podstawie art. 25 § 1 k.p.c. w zw. z art. 368 § 2 k.p.c.,
wartość ta wynosiła 259.017,72 zł. Apelacja podlegała opłacie stosunkowej od tej
wartości, której to strona powodowa nie uiściła. Postanowienie o odrzuceniu
apelacji jako nie opłaconej należycie odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.

II PZ 18/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia