I CSK 764/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-09-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 764/12
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa M. D.
przeciwko A. Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S.A.
z siedzibą w W.
o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 lipca 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 kwietnia 2012 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania; zasądza
od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 180
(sto osiemdziesiąt) zł tytułem kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
W sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek uzasadniających przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania. Strona skarżąca opiera wniosek o przyjęcie
skargi kasacyjnej wskazując na jej oczywistą zasadność. Poglądu tego nie można
jednak podzielić. Skarżąca zarzuca bowiem, że Sąd Apelacyjny nie uwzględnił
całości treści wzorca umownego, który został poddany kontroli, chociaż
z uzasadnienia orzeczenia Sądu Apelacyjnego wynika, że rozważania tam
poczynione nie dotyczyły obu kont (subkont), lecz jedynie subkonta, na które
wpływa składka podstawowa. Z tego względu nie można uznać za zasadny
zarzutu, że Sąd Apelacyjny nie uwzględnił całokształtu treści wzorca umownego,
gdyż zakwestionowana opłata likwidacyjna nie jest pobierana od środków
wypłaconych z subkonta składek dodatkowych. Również zarzut dotyczący
sformułowania użytego w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, że umowa
przewiduje przejmowanie przez ubezpieczyciela „niemal całości” środków
zgromadzonych przez konsumenta ma jedynie charakter polemiczny i nie
uwzględnia, iż nie stanowiło ono istoty rozstrzygnięcia. Ta zaś sprowadzała się do
wykazania, że zastrzeżona opłata likwidacyjna nie została w żadnym stopniu
uzależniona od rzeczywistych kosztów ponoszonych przez ubezpieczyciela z tytułu
wycofania zdeponowanych środków.
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 1 k.p.c. a contrario).
O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie
art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa M. D.
przeciwko A. Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S.A.
z siedzibą w W.
o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 lipca 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 kwietnia 2012 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania; zasądza
od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 180
(sto osiemdziesiąt) zł tytułem kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
W sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek uzasadniających przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania. Strona skarżąca opiera wniosek o przyjęcie
skargi kasacyjnej wskazując na jej oczywistą zasadność. Poglądu tego nie można
jednak podzielić. Skarżąca zarzuca bowiem, że Sąd Apelacyjny nie uwzględnił
całości treści wzorca umownego, który został poddany kontroli, chociaż
z uzasadnienia orzeczenia Sądu Apelacyjnego wynika, że rozważania tam
poczynione nie dotyczyły obu kont (subkont), lecz jedynie subkonta, na które
wpływa składka podstawowa. Z tego względu nie można uznać za zasadny
zarzutu, że Sąd Apelacyjny nie uwzględnił całokształtu treści wzorca umownego,
gdyż zakwestionowana opłata likwidacyjna nie jest pobierana od środków
wypłaconych z subkonta składek dodatkowych. Również zarzut dotyczący
sformułowania użytego w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, że umowa
przewiduje przejmowanie przez ubezpieczyciela „niemal całości” środków
zgromadzonych przez konsumenta ma jedynie charakter polemiczny i nie
uwzględnia, iż nie stanowiło ono istoty rozstrzygnięcia. Ta zaś sprowadzała się do
wykazania, że zastrzeżona opłata likwidacyjna nie została w żadnym stopniu
uzależniona od rzeczywistych kosztów ponoszonych przez ubezpieczyciela z tytułu
wycofania zdeponowanych środków.
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 1 k.p.c. a contrario).
O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie
art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.