IV CNP 17/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 17/13
POSTANOWIENIE
Dnia 20 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie ze skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w O.
z dnia 22 grudnia 2010 r.,
w sprawie z powództwa M. M.
przeciwko małoletniej O.M. i S. J.
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w O.
o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 sierpnia 2013 r.,
odrzuca skargę i zasądza od powoda na rzecz pozwanej
małoletniej O. M. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu
kosztów postępowania wywołanego skargą.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2010 r. Sąd Okręgowy w O. oddalił apelację
powoda od wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 30 września 2010 r., w sprawie
ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa.
Powód wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Sądu
Okręgowego, w wskazując m.in., że zaskarżenie tego orzeczenia w drodze innych
środków zaskarżenia nie było możliwe, gdyż było ono prawomocne. Wniesienie
skargi kasacyjnej od tego rozstrzygnięcia było - zdaniem powoda - wykluczone ze
względu na treść art. 3982
§ 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W sprawie o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa skarga kasacyjna
jest dopuszczalna (art. 3982
§ 1-3 k.p.c. a contrario).
Zgodnie z art. 4241
§ 2 k.p.c., w sytuacji gdy strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, dopuszczalność skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia uzależniona jest od łącznego
spełnienia następujących przesłanek: istnienia wyjątkowego wypadku oraz
występowania kwalifikowanej niezgodności z prawem, wynikającej z naruszenia
podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw
człowieka i obywatela.
Pojęcie wyjątkowego wypadku, o którym mowa w art. 4241
§ 2 k.p.c.,
obejmuje szczególne sytuacje polegające na tym, że strona z przyczyn
niezawinionych i usprawiedliwiających jej zaniechanie nie mogła skorzystać ze
zwykłych środków prawnych. Obowiązek wykazania tych okoliczności obciąża
stronę, która chce skorzystać z możliwości wniesienia skargi na podstawie art.
4241
§ 2 k.p.c. (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 24 lipca 2007 r., IV CNP
80/07, niepubl.).
We wniesionej skardze nie zostały wykazane okoliczności pozwalające
uznać, że w sprawie zachodzi wyjątkowy wypadek w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c.
Skarżący był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, miał zatem
możliwość skorzystania z przysługujących mu środków prawnych w postaci
wniesienia skargi kasacyjnej. Jeżeli strona miała obiektywną możliwość
3
skorzystania z instancji odwoławczej i z możliwości tej nie skorzystała z przyczyn
leżących po jej stronie, to skarga jest niedopuszczalna (art. 4248
§ 2 k.p.c.).
Następuje to zarówno przy świadomej rezygnacji z wniesienia środka
odwoławczego, jak i przy zawinionej przez stronę niemożności skorzystania
z takiego środka (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2008 r.
V CNP 187/07; OSNC-ZD 2008/4/107).
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 2 k.p.c. odrzucił
skargę.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 20 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie ze skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w O.
z dnia 22 grudnia 2010 r.,
w sprawie z powództwa M. M.
przeciwko małoletniej O.M. i S. J.
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w O.
o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 sierpnia 2013 r.,
odrzuca skargę i zasądza od powoda na rzecz pozwanej
małoletniej O. M. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu
kosztów postępowania wywołanego skargą.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2010 r. Sąd Okręgowy w O. oddalił apelację
powoda od wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 30 września 2010 r., w sprawie
ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa.
Powód wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Sądu
Okręgowego, w wskazując m.in., że zaskarżenie tego orzeczenia w drodze innych
środków zaskarżenia nie było możliwe, gdyż było ono prawomocne. Wniesienie
skargi kasacyjnej od tego rozstrzygnięcia było - zdaniem powoda - wykluczone ze
względu na treść art. 3982
§ 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W sprawie o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa skarga kasacyjna
jest dopuszczalna (art. 3982
§ 1-3 k.p.c. a contrario).
Zgodnie z art. 4241
§ 2 k.p.c., w sytuacji gdy strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, dopuszczalność skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia uzależniona jest od łącznego
spełnienia następujących przesłanek: istnienia wyjątkowego wypadku oraz
występowania kwalifikowanej niezgodności z prawem, wynikającej z naruszenia
podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw
człowieka i obywatela.
Pojęcie wyjątkowego wypadku, o którym mowa w art. 4241
§ 2 k.p.c.,
obejmuje szczególne sytuacje polegające na tym, że strona z przyczyn
niezawinionych i usprawiedliwiających jej zaniechanie nie mogła skorzystać ze
zwykłych środków prawnych. Obowiązek wykazania tych okoliczności obciąża
stronę, która chce skorzystać z możliwości wniesienia skargi na podstawie art.
4241
§ 2 k.p.c. (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 24 lipca 2007 r., IV CNP
80/07, niepubl.).
We wniesionej skardze nie zostały wykazane okoliczności pozwalające
uznać, że w sprawie zachodzi wyjątkowy wypadek w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c.
Skarżący był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, miał zatem
możliwość skorzystania z przysługujących mu środków prawnych w postaci
wniesienia skargi kasacyjnej. Jeżeli strona miała obiektywną możliwość
3
skorzystania z instancji odwoławczej i z możliwości tej nie skorzystała z przyczyn
leżących po jej stronie, to skarga jest niedopuszczalna (art. 4248
§ 2 k.p.c.).
Następuje to zarówno przy świadomej rezygnacji z wniesienia środka
odwoławczego, jak i przy zawinionej przez stronę niemożności skorzystania
z takiego środka (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2008 r.
V CNP 187/07; OSNC-ZD 2008/4/107).
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 2 k.p.c. odrzucił
skargę.
db