V CZ 38/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 38/13
POSTANOWIENIE
Dnia 6 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z wniosku Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta C.
przy uczestnictwie M. K. i K. M.
o zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 września 2013 r.,
zażalenia uczestnika postępowania M. K. na postanowienie Sądu Okręgowego w
C.
z dnia 9 maja 2013 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
W sprawie z wniosku Skarbu Państwa – Prezydenta Miasta C. z udziałem M.
K. i K. M. o stwierdzenie zasiedzenia, Sąd Okręgowy w C. w dniu 3 kwietnia 2013 r.,
po rozpoznaniu apelacji uczestnika M. K. od postanowienia Sądu Rejonowego w C.,
zamknął rozprawę i przewodniczący oznajmił obecnym (to jest uczestnikom
postepowania i ich pełnomocnikom), że ogłoszenie orzeczenia nastąpi w dniu 11
kwietnia 2013 r. W dniu 11 kwietnia 2013 r. sędzia referent ogłosił postanowienie
przez odczytanie jego sentencji i podanie ustnie zasadniczych powodów
rozstrzygnięcia. W dniu 16 kwietnia 2013 r. pełnomocnik uczestnika M. K. złożył
wniosek „o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 3 kwietnia 2013 r. oraz
przesłanie odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem na adres kancelarii”.
Zaskarżonym postanowieniem, z dnia 9 maja 2013 r., Sąd Okręgowy w C. wniosek
ten oddalił, wskazując, że w sprawie w dniu 3 kwietnia 2013 r. nie został wydany
wyrok, a zatem wniosek nie mógł zostać uwzględniony.
W zażaleniu na to postanowienie uczestnik M. K. domagał się jego uchylenia
i nadania biegu wnioskowi o sporządzenie uzasadnienia postanowienia z dnia 11
kwietnia 2013 r. Skarżący zarzucił naruszenie art. 130 § 1 zd. 1 i 2 w związku z art.
387 § 3 oraz art. 328 § 1 i 2 w związku z art. 391 k.p.c., wskazywał, że błędne
podanie daty orzeczenia, o uzasadnienie którego wnosił, stanowiło oczywistą
niedokładność pisarską.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione. Pełnomocnik skarżącego, zważywszy, że był
obecny na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2013 r., miał wiedzę co do tego, że w tym
dniu żadne, kończące postępowanie w sprawie, orzeczenie nie zostało ogłoszone,
wiedział też, że takie orzeczenie Sąd zdecydował ogłosić 11 kwietnia 2013 r.
Wniosek przeto o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wydanego w sprawie
postanowienia (a nie wyroku, skoro postępowanie toczyło się w postępowaniu
nieprocesowym) powinien był pełnomocnik skarżącego sporządzić z zachowaniem
należytej, zawodowej staranności.
3
Podzielić należy stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia
19 kwietnia 2012 r., IV CSK 384/11 (niepubl.), że brak jest dostatecznych podstaw
do przypisywania czynnościom procesowym podejmowanym w formie pisemnej
przez profesjonalnych pełnomocników innego znaczenia niż wynikające z ich
jednoznacznej treści. Prowadzi to do konkluzji, że nieuwzględnienie przez Sąd
Okręgowy wniosku pełnomocnika będącego adwokatem o doręczenie orzeczenia
sądu drugiej instancji z uzasadnieniem wskazującego błędną datę i formę
wydanego orzeczenia nie może być poczytane za skrajny formalizm.
Z przytoczonych względów zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, wobec
czego Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 2 i § 3 w związku z art. 39814
k.p.c.
postanowił jak w sentencji.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 6 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z wniosku Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta C.
przy uczestnictwie M. K. i K. M.
o zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 września 2013 r.,
zażalenia uczestnika postępowania M. K. na postanowienie Sądu Okręgowego w
C.
z dnia 9 maja 2013 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
W sprawie z wniosku Skarbu Państwa – Prezydenta Miasta C. z udziałem M.
K. i K. M. o stwierdzenie zasiedzenia, Sąd Okręgowy w C. w dniu 3 kwietnia 2013 r.,
po rozpoznaniu apelacji uczestnika M. K. od postanowienia Sądu Rejonowego w C.,
zamknął rozprawę i przewodniczący oznajmił obecnym (to jest uczestnikom
postepowania i ich pełnomocnikom), że ogłoszenie orzeczenia nastąpi w dniu 11
kwietnia 2013 r. W dniu 11 kwietnia 2013 r. sędzia referent ogłosił postanowienie
przez odczytanie jego sentencji i podanie ustnie zasadniczych powodów
rozstrzygnięcia. W dniu 16 kwietnia 2013 r. pełnomocnik uczestnika M. K. złożył
wniosek „o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 3 kwietnia 2013 r. oraz
przesłanie odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem na adres kancelarii”.
Zaskarżonym postanowieniem, z dnia 9 maja 2013 r., Sąd Okręgowy w C. wniosek
ten oddalił, wskazując, że w sprawie w dniu 3 kwietnia 2013 r. nie został wydany
wyrok, a zatem wniosek nie mógł zostać uwzględniony.
W zażaleniu na to postanowienie uczestnik M. K. domagał się jego uchylenia
i nadania biegu wnioskowi o sporządzenie uzasadnienia postanowienia z dnia 11
kwietnia 2013 r. Skarżący zarzucił naruszenie art. 130 § 1 zd. 1 i 2 w związku z art.
387 § 3 oraz art. 328 § 1 i 2 w związku z art. 391 k.p.c., wskazywał, że błędne
podanie daty orzeczenia, o uzasadnienie którego wnosił, stanowiło oczywistą
niedokładność pisarską.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione. Pełnomocnik skarżącego, zważywszy, że był
obecny na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2013 r., miał wiedzę co do tego, że w tym
dniu żadne, kończące postępowanie w sprawie, orzeczenie nie zostało ogłoszone,
wiedział też, że takie orzeczenie Sąd zdecydował ogłosić 11 kwietnia 2013 r.
Wniosek przeto o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wydanego w sprawie
postanowienia (a nie wyroku, skoro postępowanie toczyło się w postępowaniu
nieprocesowym) powinien był pełnomocnik skarżącego sporządzić z zachowaniem
należytej, zawodowej staranności.
3
Podzielić należy stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia
19 kwietnia 2012 r., IV CSK 384/11 (niepubl.), że brak jest dostatecznych podstaw
do przypisywania czynnościom procesowym podejmowanym w formie pisemnej
przez profesjonalnych pełnomocników innego znaczenia niż wynikające z ich
jednoznacznej treści. Prowadzi to do konkluzji, że nieuwzględnienie przez Sąd
Okręgowy wniosku pełnomocnika będącego adwokatem o doręczenie orzeczenia
sądu drugiej instancji z uzasadnieniem wskazującego błędną datę i formę
wydanego orzeczenia nie może być poczytane za skrajny formalizm.
Z przytoczonych względów zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, wobec
czego Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 2 i § 3 w związku z art. 39814
k.p.c.
postanowił jak w sentencji.
db