V KZ 61/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-09-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 61/13
POSTANOWIENIE
Dnia 18 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski
na posiedzeniu w trybie art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 3 k.p.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 18 września 2013r.
w sprawie M. M.,
zażalenia wniesionego przez skazanego,
na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego […] z
dnia 27 czerwca 2013r., o odmowie przyjęcia osobistego wniosku skazanego o
wznowienie postępowania w sprawie o sygn. II K …/12 Sądu Rejonowego w G.,
prawomocnie zakończonej wyrokiem Sądu Okręgowego w L. z dnia 11
października 2012r.,
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono skazanemu przyjęcia jego
osobistego wniosku o wznowienie postępowania z uwagi na to, że nie został on
sporządzony i podpisany przez adwokata. Zażalenie na to zarządzenie wywiódł w
ustawowym terminie M. M., kwestionując istnienie przymusu adwokackiego w
postępowaniu o wznowienie postępowania. Podał, że użyty w art. 545 § 2 k.p.k.
zwrot „powinien być” nie daje jeszcze podstaw do traktowania opisanej w tym
przepisie instytucji jako mającej charakter obligatoryjny.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Zażalenie M. M. należało uznać za bezzasadne. Zgodnie z art. 545 § 2
k.p.k., wniosek o wznowienie postepowania, jeżeli nie pochodzi od prokuratora,
powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata albo radcę prawnego.
Prawidłowa wykładnia tego przepisu nie budzi jakichkolwiek wątpliwości. Użyte
sformułowanie „powinien być”, wbrew twierdzeniom skarżącego, w kontekście
brzmienia całego pierwszego zdania art. 545 § 2 k.p.k., należy rozumieć jako
bezwzględną konieczność realizacji nakazu sporządzenia i podpisania wniosku o
wznowienie postępowania przez adwokata lub radcę prawnego. Prezentowane
stanowisko znajduje pełne potwierdzenie w ugruntowanym orzecznictwie oraz
doktrynie (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 19 kwietnia 2013r., sygn.
II KZ 10/13, nr LEX 1300028; z dnia 13 września 2012r., sygn. III KZ 67/12, nr LEX
1220908; z dnia 24 listopada 2010r., sygn. IV KZ 68/10, nr LEX 843925; T.
Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Zakamycze 2008, s.
1153). Twierdzenie skarżącego, który wyjąwszy z kontekstu przepisu jeden zwrot,
próbuje wykazać całkowicie odmienne jego znaczenie, wypadało uznać za
całkowicie bezzasadne i pozbawione jakichkolwiek podstaw.
W niniejszej sprawie zwrócić należy także uwagę, że zaskarżone
zarządzenie zostało wydane po przeprowadzeniu czynności procesowych,
polegających na wyznaczeniu skazanemu obrońcy z urzędu w celu sporządzenia i
podpisania wniosku o wznowienie postępowania, opracowaniu przez tego obrońcę
opinii o braku podstaw do złożenia wniosku oraz wezwaniu skazanego do
usunięcia, w trybie art. 120 § 1 k.p.k., braku formalnego wniosku przez podpisanie
pisma przez adwokata. Skarżący w toku tych czynności nie podważał ich przebiegu
i nie kwestionował również stanowiska obrońcy co do braku podstaw do
sporządzenia in concreto wniosku o wznowienie postępowania.
Dlatego orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 18 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski
na posiedzeniu w trybie art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 3 k.p.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 18 września 2013r.
w sprawie M. M.,
zażalenia wniesionego przez skazanego,
na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego […] z
dnia 27 czerwca 2013r., o odmowie przyjęcia osobistego wniosku skazanego o
wznowienie postępowania w sprawie o sygn. II K …/12 Sądu Rejonowego w G.,
prawomocnie zakończonej wyrokiem Sądu Okręgowego w L. z dnia 11
października 2012r.,
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono skazanemu przyjęcia jego
osobistego wniosku o wznowienie postępowania z uwagi na to, że nie został on
sporządzony i podpisany przez adwokata. Zażalenie na to zarządzenie wywiódł w
ustawowym terminie M. M., kwestionując istnienie przymusu adwokackiego w
postępowaniu o wznowienie postępowania. Podał, że użyty w art. 545 § 2 k.p.k.
zwrot „powinien być” nie daje jeszcze podstaw do traktowania opisanej w tym
przepisie instytucji jako mającej charakter obligatoryjny.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Zażalenie M. M. należało uznać za bezzasadne. Zgodnie z art. 545 § 2
k.p.k., wniosek o wznowienie postepowania, jeżeli nie pochodzi od prokuratora,
powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata albo radcę prawnego.
Prawidłowa wykładnia tego przepisu nie budzi jakichkolwiek wątpliwości. Użyte
sformułowanie „powinien być”, wbrew twierdzeniom skarżącego, w kontekście
brzmienia całego pierwszego zdania art. 545 § 2 k.p.k., należy rozumieć jako
bezwzględną konieczność realizacji nakazu sporządzenia i podpisania wniosku o
wznowienie postępowania przez adwokata lub radcę prawnego. Prezentowane
stanowisko znajduje pełne potwierdzenie w ugruntowanym orzecznictwie oraz
doktrynie (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 19 kwietnia 2013r., sygn.
II KZ 10/13, nr LEX 1300028; z dnia 13 września 2012r., sygn. III KZ 67/12, nr LEX
1220908; z dnia 24 listopada 2010r., sygn. IV KZ 68/10, nr LEX 843925; T.
Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Zakamycze 2008, s.
1153). Twierdzenie skarżącego, który wyjąwszy z kontekstu przepisu jeden zwrot,
próbuje wykazać całkowicie odmienne jego znaczenie, wypadało uznać za
całkowicie bezzasadne i pozbawione jakichkolwiek podstaw.
W niniejszej sprawie zwrócić należy także uwagę, że zaskarżone
zarządzenie zostało wydane po przeprowadzeniu czynności procesowych,
polegających na wyznaczeniu skazanemu obrońcy z urzędu w celu sporządzenia i
podpisania wniosku o wznowienie postępowania, opracowaniu przez tego obrońcę
opinii o braku podstaw do złożenia wniosku oraz wezwaniu skazanego do
usunięcia, w trybie art. 120 § 1 k.p.k., braku formalnego wniosku przez podpisanie
pisma przez adwokata. Skarżący w toku tych czynności nie podważał ich przebiegu
i nie kwestionował również stanowiska obrońcy co do braku podstaw do
sporządzenia in concreto wniosku o wznowienie postępowania.
Dlatego orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.