Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KZ 65/13
POSTANOWIENIE
Dnia 18 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski
na posiedzeniu w trybie art. 530 § 3 k.p.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 18 września 2013r.
w sprawie S. H.,
zażalenia wniesionego przez skazanego,
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego V Wydziału Karnego Odwoławczego
Sądu Okręgowego w K. z dnia 1 sierpnia 2013r., o odmowie przyjęcia kasacji od
wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 13 maja 2013r., utrzymującego w mocy
wyrok Sądu Rejonowego w B. z dnia 13 lutego 2013r.,
p o s t a n o w i ł
uchylić zaskarżone zarządzenie i sprawę przekazać Prezesowi
Sądu Okręgowego w K. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono skazanemu przyjęcia jego osobistej
kasacji z uwagi na nieusunięcie w terminie braku formalnego w postaci
sporządzenia i podpisania kasacji przez adwokata. Zażalenie na to zarządzenie
wywiódł w ustawowym terminie skazany. Z treści tego środka odwoławczego
wynika, że nie zgadza się on z decyzją o odmowie przyznania mu obrońcy z urzędu
w celu sporządzenia i podpisania kasacji. Ponadto w zażaleniu odnosi się również
do kwestii związanych z ustaleniami faktycznymi w sprawie. Domniemywać wolno,
że wniósł on o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Zażalenie skazanego skutkowało uchylenie zaskarżonego zarządzenia.
Zasadnie skarżący kwestionował nieuwzględnienie wniosku o przyznanie mu
obrońcy z urzędu w postępowaniu kasacyjnym. Nie ulega wątpliwości, że w ramach
środka odwoławczego na orzeczenie o odmowie przyjęcia kasacji, można
rozpoznać również prawidłowość innych rozstrzygnięć w postępowaniu
kasacyjnym, także tych, na które zażalenie nie przysługuje, w tym również na
odmowę wyznaczenia obrońcy z urzędu.
Skazany wniosek o wyznaczenie mu obrońcy motywował trudną sytuacją
materialną. Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału V Karnego Odwoławczego
Sądu Okręgowego w K., nie uwzględniono tego wniosku. Decyzję tę
argumentowano tym, że w apelacji skazany podniósł jedynie zarzut
niewspółmierności kary, który nie może być samoistnym zarzutem kasacyjnym, w
związku z czym kasacja byłaby niedopuszczalna. Nie sposób jest podzielić tego
stanowiska. Skazany w swoim wniosku powoływał się wyłącznie na trudną sytuację
materialną, nie podając żadnych innych okoliczności. Wydający zarządzenie o
odmowie uwzględnienia tego wniosku w żaden sposób nie odniósł się do tejże
podstawy ewentualnego przyznania skazanemu obrońcy z urzędu. Powody, dla
których negatywnie odniesiono się do żądania wyznaczenia obrońcy z urzędu, nie
mogą stanowić podstawy takiej decyzji. Wspomnieć można jedynie, że sam fakt
podnoszenia w apelacji jedynie rażącej niewspółmierności kary nie powoduje sam
przez się, iż kasacja nie może zostać oparta na innych przesłankach, które zgodnie
z art. 523 § 1 k.p.k., będą mogły stanowić jej podstawę. Na tym etapie
postępowania należało rozpoznać wniosek skazanego w oparciu o przedstawioną
przez niego argumentację. Powody nieuwzględnienia tego wniosku mogłyby
stanowić ewentualną podstawę zarządzenia o odmowie przyjęcia kasacji, jako że
treść samej skargi wskazywałaby, że byłaby ona niedopuszczalna. W niniejszej
sprawie jednak argumentacja przedstawiona w orzeczeniu o odmowie udzielenia
skazanemu pomocy prawnej z urzędu nie mogła być podstawą tej decyzji, a
skazany nie wskazywał powodów, dla których dążył do wszczęcia postępowania
kasacyjnego. Wobec tego, z uwagi na nierozpoznanie wniosku skazanego co do
istoty, doszło do naruszenia przepisów postępowania, to jest art. 9 § 1 k.p.k. w zw.
3
z art. 78 § 1 k.p.k., co zdaniem Sądu Najwyższego, miało wpływ na treść
zaskarżonego orzeczenia. Z tychże względów podlegało ono uchyleniu.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, organ ją rozpoznający powinien
rozpoznać wniosek skazanego o wyznaczenie obrońcy z urzędu mając na
względzie argumenty skazanego, a także treść przepisów Kodeksu postępowania
karnego odnoszących się do przyznawania pomocy prawnej z urzędu. Dopiero
rozstrzygnięcie w zakresie wniosku skazanego o wyznaczenie mu obrońcy z
urzędu w postępowaniu kasacyjnym motywować będzie bieg dalszych czynności
okołokasacyjnych. W zależności od tego, jakie zapadnie orzeczenie, organ je
wydający powinien również mieć na względzie ewentualną konieczność
ponownego wezwania skazanego do usunięcia braków formalnych w trybie art. 120
§ 2 k.p.k.
Mając na względzie powyższe, orzeczono jak w części dyspozytywnej
postanowienia.