Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 259/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 14 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Włodzimierz Wróbel (przewodniczący)
SSN Tomasz Grzegorczyk
SSN Edward Matwijów (sprawozdawca)
Protokolant Barbara Kobrzyńska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Krzysztofa Parchimowicza,
w sprawie M. Ż.
oskarżonego z art. 128 pkt 2 lit. d) ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie
przyrody,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 14 listopada 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść
od wyroku Sądu Rejonowego w M.
z dnia 26 lutego 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi
Rejonowemu w M. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Prokurator Rejonowy w M. w dniu 29 listopada 2012 r. skierował do Sądu
Rejonowego w M. wniosek o warunkowe umorzenie postepowania przeciwko M. Ż.
podejrzanemu o to, że w dniach 12 kwietnia 2012 r. o godz. 1621
, 1 maja 2012 r. o
2
godz. 2008
oraz 3 lipca 2012 r. o godz. 1742
za pośrednictwem portalu
ogłoszeniowego […], ze skutkiem w M., posługując się nikiem M., oferował do
sprzedaży ptaki z rzędu papugowatych: rozelle białolice (Platycercus eximus) oraz
świergotki seledynowe (Psephotus haematonotus) bez wymaganych dokumentów,
naruszając przepisy prawa Unii Europejskiej dotyczące ochrony gatunków dziko
żyjących zwierząt w zakresie regulacji obrotu nimi, tj. o popełnienie przestępstwa z
art. 128 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z
2009 r., Nr 13, poz. 1220 ze zm.).
Wyrokiem z dnia 26 lutego 2013 r., Sąd Rejonowy w M., uznając, że
oskarżony wyczerpał znamiona zarzucanego mu czynu – na podstawie art. 66 § 1 i
2 k.k. w zw. z art. 67 § 1 k.k., postepowanie karne wobec M. Ż. warunkowo umorzył
na okres próby roku.
Na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt 2 k.k. zobowiązał
oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 500 zł na rzecz
Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej .
Ponadto obciążył oskarżonego kosztami sądowymi.
Wyrok ten nie został zaskarżony i uprawomocnił się w dniu 9 marca 2013 r.
(k. 56).
Kasacje od tego wyroku wniósł Prokurator Generalny. Zaskarżając wyrok w
całości na niekorzyść oskarżonego zarzucił mu rażące i mające istotny wpływ na
treść wyroku naruszenie przepisów art. 66 § 2 i 3 k.k., polegające na warunkowym
umorzeniu postępowania karnego wobec M. Ż. oskarżonego o popełnienie
przestępstwa z art. 128 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie
przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1229 ze zm.), a więc zagrożonego karą
przekraczającą 3 lata pozbawienia wolności, pomimo braku przesłanek do
zastosowania tego środka probacyjnego, bowiem przypisany mu występek nie
został popełniony z pokrzywdzeniem konkretnego podmiotu, a zatem brak było
możliwości pojednania się sprawcy z pokrzywdzonym, naprawienia szkody czy też
uzgodnienia sposobu jej naprawienia.
W konkluzji kasacji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w M.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
3
Kasacja okazała się zasadna, albowiem zarzut w niej podniesiony jest trafny.
Zgodnie z treścią art. 66 § 1 i 2 k.k., Sąd może warunkowo umorzyć
postępowanie karne, jeżeli zostały spełnione przesłanki ogólne wymienione w § 1
art. 66 k.k., a przestępstwo nie jest zagrożone karą przekraczającą 3 lata
pozbawienia wolności.
Tymczasem występek określony w art. 128 pkt 2 lit. d powołanej ustawy o
ochronie przyrody przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy
do 5 lat.
W art. 66 § 3 k.k. przewidziano możliwość zastosowania warunkowego
umorzenia postępowania także do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą nie
przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności. W tym jednak wypadku, niezależnie od
ogólnych przesłanek stosowania tej instytucji określonych w art. 66 § 1 k.k.,
niezbędne jest spełnienie jednego z wymienionych w art. 66 § 3 k.k. warunków, a
mianowicie pojednania się pokrzywdzonego ze sprawcą, naprawienie szkody przez
tego ostatniego, ewentualnie uzgodnienie sposobu naprawienia szkody pomiędzy
pokrzywdzonym, a sprawcą.
W niniejszej sprawie żaden z tych warunków nie mógł być spełniony.
Występek z art. 128 pkt 2 lit. d powołanej wyżej ustawy, jako skierowany
przeciwko ochronie gatunkowej zwierząt i roślin nie został popełniony z
pokrzywdzeniem konkretnego podmiotu. Nie istniała zatem możliwość spełnienia
przez oskarżonego któregokolwiek warunku dodatkowego jakiego wymaga przepis
art. 66 § 3 k.k., która dałaby podstawę do warunkowego umorzenia postępowania
karnego.
Sąd Rejonowy w M. umarzając warunkowo postępowanie karne wobec M. Ż.,
dopuścił się rażącego naruszenia przepisów art. 66 § 2 i 3 k.k., które miało istotny
wpływ na treść zapadłego orzeczenia, bowiem pomimo braku przesłanek
materialnoprawnych zastosował instytucję warunkowego umorzenia postępowania
karnego.
Z przytoczonych powyżej względów, na podstawie art. 537 § 2 k.p.k., Sąd
Najwyższy orzekł jak na wstępie.
4
Przewodniczący: Sędzia SN (Włodzimierz Wróbel)
Sędziowie SN (Tomasz Grzegorczyk)
SN (Edward Matwijów)