Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KO 69/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gierszon
SSN Michał Laskowski (sprawozdawca)
w sprawie J. A.
skazanej z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 5 grudnia 2013 r.,
z urzędu, kwestii podstaw wznowienia postępowania zakończonego wyrokiem
Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 8 marca 2012 r., utrzymującym w mocy wyrok
Sądu Okręgowego w Z. z dnia 25 sierpnia 2011 r.,
na podstawie art. 542 § 3 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k. oraz art. 547 § 2
k.p.k.
1. wznawia postępowanie,
2. uchyla wyrok Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 8 marca 2012 r.,
sygn. akt II AKa …/12, w części, w której utrzymał w mocy punkty 2, 3,
4, 5 i 6 wyroku Sądu Okręgowego w Z. z dnia 25 sierpnia 2011 r.,
sygn. akt II K …/11, i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania,
3. wydatkami postępowania wznowieniowego obciąża Skarb
Państwa.
2
UZASADNIENIE
Do Sądu Najwyższego wpłynął, skierowany w trybie z art. 9 § 2 k.p.k.,
wniosek obrońców J. A. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 8 marca 2012 r., utrzymującym w mocy wyrok Sądu
Okręgowego w Z. z dnia 25 sierpnia 2011 r. Obrońcy wnieśli o rozważenie, czy w
sprawie nie zachodzi podstawa do wznowienia postępowania z urzędu związana z
treścią art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k. Obrońcy wskazali na fakt, że J. A. skazana została
wyrokiem Sądu Okręgowego w Z. z dnia 25 sierpnia 2011 r., za przestępstwo z art.
284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., popełnione w okresie od
21 stycznia 2004 r. do dnia 10 listopada 2010 r. w W., polegające na tym, że będąc
zatrudnioną na stanowisku Głównej Księgowej w Zespole Szkół w W., działając w
krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dokonując
szeregu przelewów różnych kwot z rachunków bankowych na własne rachunki
bankowe, przywłaszczyła na szkodę Zespołu Szkół, Powiatu W. i Kasy
Zapomogowo-Pożyczkowej łączną kwotę 655 143,99 zł. Wyrok ten w dniu 8 marca
2012 r. utrzymany został mocy przez Sąd Apelacyjny.
Tymczasem w dniu 30 września 2011 r. Sąd Rejonowy uznał J. A. za winną
tego, że w okresie od 2 kwietnia 2004 r. do 27 września 2007 r., działając w
krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc
zatrudnioną na stanowisku Głównej Księgowej w Zespole Szkół przywłaszczyła
pieniądze w łącznej kwocie 10 150 zł poprzez dokonywanie przelewów z rachunku
szkoły na cele prywatne, działając w ten sposób na szkodę Powiatu W., to jest za
winną przestępstwa z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
W ocenie obrońców J. A. skazana została dwukrotnie za to samo
przestępcze działanie.
Prokurator Prokuratury Generalnej wniósł w pisemnym stanowisku o
wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 8 marca 2012 r., sygn. akt II AKa …/12, utrzymującym w mocy
wyrok Sądu Okręgowego w Z. z dnia 25 sierpnia 2011 r., sygn. akt II K …/11 i o
uchylenie wyroku Sądu Apelacyjnego w zakresie utrzymania w mocy punktu 2, 3, 4,
5 i 6 wyroku Sądu Okręgowego w Z. oraz przekazanie sprawy w tym zakresie
Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wobec zaistnienia w sprawie J. A. bezwzględnej przesłanki odwoławczej z
art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k., konieczne stało się wznowienie przedmiotowego
postępowania i uchylenie wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 8 marca 2012 r.
Porównanie treści wyroków Sądu Okręgowego w Z. z dnia 25 sierpnia 2011 r.,
sygn. akt II K …/11 i Sądu Rejonowego w W., sygn. II K …/11, prowadzi do
wniosku, że doszło do dwukrotnego skazania J. A. za jej działania w warunkach
czynu ciągłego z art. 12 k.k. w odniesieniu do takich samych działań podjętych
przez nią w związku z zatrudnieniem na stanowisku Głównej Księgowej w Zespole
Szkół w W. w okresie od 2 kwietnia 2007 r. do 27 września 2007 r.
Istotą czynu ciągłego z art. 12 k.k. jest przyjęcie przez ustawodawcę, że
wielość zachowań podjętych w opisanych w art. 12 k.k. warunkach tworzy jeden
czyn zabroniony. Czas popełnienia tego czynu to okres obejmujący powtarzające
się zachowania od pierwszego do zakończenia ostatniego z nich. Opisanym
powyżej wyrokiem Sądu Rejonowego w W., sygn. II K …/11, J. A. skazana została
za czyn ciągły z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w okresie od 2
kwietnia 2004 r. do 27 września 2007 r. Wyrok ten uprawomocnił się z dniem 8
października 2011 r.
Z kolei wyrok Sądu Okręgowego w Z., wydany wprawdzie wcześniej, bo w
dniu 25 sierpnia 2011 r. został zaskarżony i stanowił przedmiot kontroli
odwoławczej przeprowadzanej przez Sąd Apelacyjny w czasie, gdy wyrok Sądu w
W. był już prawomocny. Wyrok Sądu Apelacyjnego wydany został bowiem w dniu 8
marca 2012 r.
Prawomocne skazanie za przestępstwo ciągłe stwarza stan materialnej
prawomocności w stosunku do okresu objętego skazaniem, także w odniesieniu do
jednostkowych zachowań, które nie zostały objęte opisem czynu przypisanego
(zob. m. in. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 15 czerwca 2007 r., I KZP 15/07,
OSNKW z 2007 r., z. 7-8, poz. 55). Warunkiem jest tożsamość czynu. Porównanie
treści wyroków Sądu Okręgowego w Z. i Sądu Rejonowego w W. zdaje się
prowadzić do wniosku, że w obu wyrokach J. A. przypisano działania w tym
samym miejscu i czasie, podjęte z wykorzystaniem tego samego stanowiska,
realizowane w ten sam sposób i na szkodę tego samego pokrzywdzonego. Można
4
zatem zakładać, że w chwili wyrokowania przez Sąd Apelacyjny doszło do skazania
J. A. mimo tego, że postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby
zostało już prawomocnie zakończone. Doszło zatem do spełnienia bezwzględnej
przesłanki odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k., czego konsekwencją jest
uchylenie wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 8 marca 2012 r.
W trakcie ponownego rozpoznania sprawy Sąd ten, uwzględniając powyższe
wywody powinien, biorąc pod uwagę treść wyroku Sądu Rejonowego w W.,
dokonać stosownej korekty zaskarżonego wyroku ze względu na powagę rzeczy
osądzonej oraz rozstrzygnąć czy i w jakim zakresie możliwe jest przypisanie J. A.
winy za zarzucane jej jednostkowe zachowania przed dniem 2 kwietnia 2004 r. oraz
po dniu 27 września 2007 r.