Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CSK 300/13
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa S., S., C.-Architekci
sp. p. z siedzibą w B.
przeciwko Gminie Miasta K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 grudnia 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 25 marca 2013 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Powódka S., S., C. - Architekci spółka partnerska w B. domagała się
zasądzenia od pozwanej Gminy K. kwoty 168703,67 zł tytułem pozostałej części
wynagrodzenia ustalonego umową za wykonanie projektu koncepcji
architektonicznej planowanej przebudowy i rozbudowy siedziby Urzędu Miasta K.,
zapłaty za wykonanie projektu zamiennego oraz prace dodatkowe wraz z
odsetkami.
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 11 maja 2012 r. zasądził od pozwanej na
rzecz powódki kwotę 168694,62 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 19 marca
2010 r. i kwotę 19200, 20 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt 1), a w pozostałej
części powództwo oddalił (pkt 2).
W następstwie rozpoznania apelacji pozwanej, kwestionującej w całości
wyrok Sądu pierwszej instancji, Sąd Apelacyjny zaskarżonym wyrokiem zmienił ten
wyrok w punkcie 1 w ten sposób, że wymienioną w nim kwotę 168694,62 zł obniżył
do kwoty 103541,20 zł, a kwotę 19200, 20 zł do kwoty 6732,60 zł, w pozostałym
zakresie apelację oddalił i orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego.
Powódka w skardze kasacyjnej zaskarżyła wyrok Sądu Apelacyjnego
w części objętej punktem pierwszym (pkt I), w zakresie w jakim obniżona została
kwota zasądzona na jej rzecz wyrokiem Sądu Okręgowego w punkcie 1, o kwotę
66153,42 zł oraz tytułem kosztów procesu o kwotę 12467,60 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 3981
§ 1 k.p.c. określa substrat zaskarżenia stanowiący
pierwszą przedmiotową przesłankę dopuszczalności skargi kasacyjnej.
W postępowaniu procesowym przedmiotem zaskarżenia skargą kasacyjną mogą
być, wydane przez sąd drugiej instancji - prawomocny wyrok lub postanowienia
w przedmiocie odrzucenia pozwu albo umorzenia postępowania, kończące
postępowanie w sprawie. Utrwalone zostało w orzecznictwie Sądu Najwyższego
stanowisko, że środek odwoławczy od orzeczenia nieistniejącego albo
zaskarżający orzeczenie niższej instancji w zakresie, w którym sąd ten nie
rozstrzygał, jest niedopuszczalny (por. orz. Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia
3
1952 r., C 1040/52, NP. 1953, nr 8-9, s.153; postanowienia z dnia 2 czerwca
1964 r., I PR 10/63, OSNC 1965, nr 5, poz. 80; z dnia 25 lutego 1997 r., II CKN
15/97, OSNC 1997 r., nr 6-7, poz. 89; z dnia 7 października 1998 r., II UKN 247/98,
OSNAPiUS 1999 r., nr 20, poz. 665; z dnia 26 listopada 1999 r., III CKN 484/98,
niepubl.). Konsekwencją tego zapatrywania w postępowaniu kasacyjnym jest
przyjęcie, że prawomocny wyrok sądu drugiej instancji może być przedmiotem
zaskarżenia skargą kasacyjną jedynie w takiej części, w jakiej istnieje, czy to
w postaci pozytywnej, czy też negatywnej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia
8 kwietnia 2013 r., III CSK 247/12, niepubl.). Przedmiotem uchylenia i przekazania
sprawy do ponownego rozpoznania (art. 39815
§ 1 k.p.c.) albo uchylenia
i orzeczenia co do istoty sprawy (art. 39816
k.p.c.) przez Sąd Najwyższy może być
jedynie konkretne orzeczenie sądu drugiej instancji, a zatem takie, które zostało
wyrzeczone w jego sentencji.
Z zaskarżonego wyroku wynika, że w uwzględnieniu apelacji pozwanej Sąd
Apelacyjny zmienił wyrok Sądu pierwszej instancji przez opisane obniżenie
zasądzonych kwot, ale nie orzekł o żądaniu powódki dotyczącym różnicy pomiędzy
tymi kwotami. W tej sytuacji powódka skierowała skargę kasacyjną do orzeczenia,
które nie zostało wydane, a zatem skarga była niedopuszczalnym środkiem
zaskarżenia. Dla oceny istnienia tej przedmiotowej przesłanki dopuszczalności
skargi kasacyjnej nie ma znaczenia zaskarżenie przez pozwaną w całości wyroku
Sądu pierwszej instancji.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy odrzucił skargę kasacyjną na
podstawie art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c.
db