Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 317/13
POSTANOWIENIE
Dnia 13 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 13 grudnia 2013 r.
sprawy K. P.,
skazanego z art. 56 ust 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 11 kwietnia 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 8 stycznia 2013 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. kosztami postępowania kasacyjnego obciążyć skazanego K. P.
UZASADNIENIE
Kasacja obrońcy skazanego okazała się bezzasadna w stopniu oczywistym.
W kasacji zarzucono rażące naruszenie prawa mogące mieć istotny wpływ
na treść orzeczenia, a polegające na naruszeniu podstawowych zasad
postępowania karnego, art. 4, art. 5 § 2, art. 7, art. 193 k.p.k. i art. 56 ust 1 i 3
ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, poprzez oddalenie i nieuwzględnienie
wniosków o zwrócenie się do instytucji specjalistycznej w celu zasięgnięcia opinii co
do faktycznej ilości amfetaminy w zabezpieczonej substancji, a także ustalenia, czy
zasadne jest umieszczenie skazanego w instytucji przewidzianej w art. 71
wspomnianej ustawy. Ponadto zarzucono pominięcie przez Sąd odwoławczy
okoliczności związanych z ewentualnym przypisaniem skazanemu
odpowiedzialności z art. 62 wspomnianej ustawy, zamiast zastosowanego przepisu
2
art. 56 ust 1 i 3. Zarzucono też orzeczeniu Sądu pierwszej instancji oczywistą i
rażącą sprzeczność orzeczenia z zebranym materiałem dowodowym, co potwierdził
Sąd odwoławczy.
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz utrzymanego nim w
mocy wyroku Sądu Rejonowego i przekazanie sprawy temuż Sądowi do
ponownego rozpoznania.
Prokurator w pisemnej odpowiedzi na kasację wniósł o jej oddalenie jako
oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzuty kasacji okazały się bezzasadne w stopniu oczywistym.
Przede wszystkim zauważyć należy, że autor kasacji zdaje się nie do końca
poprawnie postrzegać rolę nadzwyczajnego środka zaskarżenia, jakim jest kasacja.
W szczególności przypomnieć wypada, że kasacja jest środkiem zaskarżenia
służącym kontroli poprawności postępowania odwoławczego i zasadniczo
niedopuszczalne jest podnoszenie w kasacji uchybień, które miały miejsce w
postępowaniu przed sądem I instancji. Skarga wniesiona w przedmiotowej sprawie
w niewielkim zakresie odnosi się do wad postępowania odwoławczego, przede
wszystkim zaś zmierza do ponownego zakwestionowania prawidłowości dokonanej
przez Sąd meriti – a przy tym w pełni zaakceptowanej w wyniku kontroli
odwoławczej przez Sąd Okręgowy – oceny materiału dowodowego oraz ustaleń
faktycznych. Zważyć jednak należy, że postępowanie kasacyjne nie może stanowić
powtórzenia postępowania odwoławczego i nie jest swego rodzaju „trzecią
instancją”, która służyć ma kolejnemu weryfikowaniu poprawności zapadłych
orzeczeń. Z tych względów za nieskuteczne muszą być uznane zarzuty naruszenia
art. 4, art. 5 § 2 i art. 7 k.p.k., stawiane przez skarżącego bezpośrednio pod
adresem Sądu Rejonowego.
Jeśli chodzi o kolejny z kasacyjnych zarzutów, trzeba zauważyć, że w toku
postępowania nie został złożony wniosek o dopuszczenie alternatywnej opinii co do
ilości amfetaminy w zabezpieczonej przy skazanym substancji. W piśmie
uzupełniającym apelację z dnia 8 kwietnia 2013 r. obrońca nie złożył w tym
przedmiocie kategorycznego wniosku, a na rozprawie odwoławczej w dniu 11
kwietnia 2013 r. wnosił o „uchylenie wyroku do ponownego rozpoznania w celu
3
przeprowadzenia gruntownej analizy, powołania zespołu ekspertów”, celem
ustalenia ilości amfetaminy, co również nie może być uznane za wniosek
dowodowy. Nie można zatem skutecznie stawiać Sądowi odwoławczemu zarzutu
nieuwzględnienia wniosku, skoro wniosek ten nie został skutecznie, sformułowany.
Chybiony jest też zarzut pominięcia przez Sąd Okręgowy okoliczności
związanych z przyjęciem kwalifikacji z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
Na s. 8-9 uzasadnienia wyroku Sąd ten wskazał powody, dla których przyjęcie
kwalifikacji z art. 56 ust 1 i 3 wspomnianej ustawy jest zasadne, w szczególności
wskazano tam bardzo trafnie, że w swoich pierwszych wyjaśnieniach skazany
podał, że jest kurierem przewożącym narkotyki. W tym stanie rzeczy przyjąć należy,
że kontrola odwoławcza sprawowana przez Sąd Okręgowy była zgodna z
przepisami art. 433 § 1 i 2 oraz art. 457 § 3 k.p.k.
Z tych powodów, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.