V KK 363/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:07-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 363/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 16 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Gradzik (przewodniczący)
SSN Krzysztof Cesarz (sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gierszon
Protokolant Joanna Sałachewicz
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Barbary Nowińskiej,
w sprawie E. Ż.
w przedmiocie wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 16 stycznia 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w N.
z dnia 5 czerwca 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej pkt 1 i w tym
zakresie przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu do ponownego
rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w N. wyrokiem łącznym z dnia 5 czerwca 2013 r., sygn. akt II
K 110/13, z 10 wyroków opisanych w części wstępnej orzekł karę łączną roku i 9
miesięcy pozbawienia wolności, powstałą z połączenia kar wymierzonych w
sprawach tego Sądu wymienionych w punktach:
VI. z wyroku z dnia 4 stycznia 2011 r., II K 1383/10, gdzie orzeczono karę 8
miesięcy pozbawienia wolności,
X. z wyroku z dnia 10 stycznia 2012 r., II K 1643/10, w którym orzeczono w
rzeczywistości karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a nie roku i 6 miesięcy,
jak wpisano w komparycji (pkt 1 sentencji wyroku).
Sąd w pkt 2 – 4 zawarł dalsze, konieczne rozstrzygnięcia.
Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 15 czerwca 2013 r.
W dniu 4 listopada 2013 r. Prokurator Generalny zaskarżył wyrok w pkt 1 – w
części dotyczącej wymierzenia kary łącznej na niekorzyść skazanego.
Skarżący zarzucił „rażące i mające wpływ na treść wyroku naruszenie
przepisu prawa materialnego w postaci art. 86 § 1 k.k. polegające na orzeczeniu
wobec oskarżonego E. Ż. kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 9
miesięcy, tj. niższym od wysokości najwyższej łączonej kary jednostkowej
wymierzonej na mocy wyroku Sądu Rejonowego z dnia 10 lutego 2012 r., sygn. akt
II K 1643/10, za pozostające w zbiegu realnym przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w
wysokości 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności”.
Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna. Jak już wspomniano, Sąd Rejonowy w pkt
X części wstępnej wyroku łącznego błędnie określił wymiar kary pozbawienia
wolności orzeczonej wobec E. Ż. na mocy wyroku tego Sądu w sprawie II K
1643/10, bowiem orzeczeniem tym został on skazany na karę 2 lat i 6 miesięcy
pozbawienia wolności (k. 17), nie zaś jak wpisano, na 1 rok i 6 miesięcy
pozbawienia wolności (k. 30 – 31). Pomyłka ta doprowadziła do rażącego
naruszenia art. 86 § 1 k.k., stanowiącego, że sąd wymierza karę łączną w
granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa. W
niniejszym wyroku nie mogła być zatem orzeczona kara łączna w wysokości niższej
3
niż 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wskazana rażąca obraza prawa
materialnego doprowadziła do wymierzenia kary niższej o rok od dopuszczalnej, co
miało oczywisty wpływ na treść wyroku. Dlatego uwzględniono w całości kasację.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy będzie respektował
zasady wymiaru kary łącznej określone w art. 86 § 1 k.k.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 16 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Gradzik (przewodniczący)
SSN Krzysztof Cesarz (sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gierszon
Protokolant Joanna Sałachewicz
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Barbary Nowińskiej,
w sprawie E. Ż.
w przedmiocie wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 16 stycznia 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w N.
z dnia 5 czerwca 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej pkt 1 i w tym
zakresie przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu do ponownego
rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w N. wyrokiem łącznym z dnia 5 czerwca 2013 r., sygn. akt II
K 110/13, z 10 wyroków opisanych w części wstępnej orzekł karę łączną roku i 9
miesięcy pozbawienia wolności, powstałą z połączenia kar wymierzonych w
sprawach tego Sądu wymienionych w punktach:
VI. z wyroku z dnia 4 stycznia 2011 r., II K 1383/10, gdzie orzeczono karę 8
miesięcy pozbawienia wolności,
X. z wyroku z dnia 10 stycznia 2012 r., II K 1643/10, w którym orzeczono w
rzeczywistości karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a nie roku i 6 miesięcy,
jak wpisano w komparycji (pkt 1 sentencji wyroku).
Sąd w pkt 2 – 4 zawarł dalsze, konieczne rozstrzygnięcia.
Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 15 czerwca 2013 r.
W dniu 4 listopada 2013 r. Prokurator Generalny zaskarżył wyrok w pkt 1 – w
części dotyczącej wymierzenia kary łącznej na niekorzyść skazanego.
Skarżący zarzucił „rażące i mające wpływ na treść wyroku naruszenie
przepisu prawa materialnego w postaci art. 86 § 1 k.k. polegające na orzeczeniu
wobec oskarżonego E. Ż. kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 9
miesięcy, tj. niższym od wysokości najwyższej łączonej kary jednostkowej
wymierzonej na mocy wyroku Sądu Rejonowego z dnia 10 lutego 2012 r., sygn. akt
II K 1643/10, za pozostające w zbiegu realnym przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w
wysokości 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności”.
Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna. Jak już wspomniano, Sąd Rejonowy w pkt
X części wstępnej wyroku łącznego błędnie określił wymiar kary pozbawienia
wolności orzeczonej wobec E. Ż. na mocy wyroku tego Sądu w sprawie II K
1643/10, bowiem orzeczeniem tym został on skazany na karę 2 lat i 6 miesięcy
pozbawienia wolności (k. 17), nie zaś jak wpisano, na 1 rok i 6 miesięcy
pozbawienia wolności (k. 30 – 31). Pomyłka ta doprowadziła do rażącego
naruszenia art. 86 § 1 k.k., stanowiącego, że sąd wymierza karę łączną w
granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa. W
niniejszym wyroku nie mogła być zatem orzeczona kara łączna w wysokości niższej
3
niż 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wskazana rażąca obraza prawa
materialnego doprowadziła do wymierzenia kary niższej o rok od dopuszczalnej, co
miało oczywisty wpływ na treść wyroku. Dlatego uwzględniono w całości kasację.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy będzie respektował
zasady wymiaru kary łącznej określone w art. 86 § 1 k.k.