Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Bonczar

Protokolant: Marzena Pietrzak

po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w dniu 26 marca 2013 r. we Wrocławiu

sprawy z odwołania A. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

z dnia 3 kwietnia 2012 r. znak: (...)-(...)

w sprawie A. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o jednorazowe odszkodowanie

I. zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.z dnia 3 kwietnia 2012 r. znak: (...)-(...)i przyznaje wnioskodawcy A. M.prawo do dalszego jednorazowego odszkodowania z tytułu pogorszenia stanu zdrowia w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 12 listopada 1971 r. za doznany dalszy 10 % uszczerbek na zdrowiu w kwocie 6800 zł (sześć tysięcy osiemset złotych);

II. w pozostałym zakresie odwołanie oddala;

Sygn. akt X U 195/12

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. decyzją z

03 kwietnia 2012r. odmówił wnioskodawcy A. M.prawa do zwiększenia wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku jakiemu wnioskodawca uległ przy pracy w dniu 12 listopada 1971r. W uzasadnieniu swego stanowiska strona pozwana podniosła, że w dacie wypadku nie orzekała o wysokości jednorazowego odszkodowania, gdyż jednorazowe odszkodowanie wypłacały zakładu pracy na podstawie orzeczeń wydanych przez zespół lekarzy powołanych przez inspektoraty PZU. Obecnie strona pozwana nie dysponuje dokumentacją potwierdzającą fakt badania oraz ustalony % uszczerbku na zdrowiu.

We wniesionym od tej decyzji odwołaniu wnioskodawca wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do wyższego odszkodowania z tytułu doznanego w dniu wypadku urazu. W dniu 02 października 2012r. wnioskodawca sprecyzował swoje roszczenie w ten sposób, że domagał się odszkodowania w wysokości odpowiadającej obecnemu uszczerbkowi na zdrowi w wysokości 40%. Wnioskodawca twierdził, że w 1971r. został ustalony 10% uszczerbek na zdrowiu z tytułu wypadku przy pracy z dnia 12 listopada 1971r., a brak dokumentacji w archiwach PZU uniemożliwia mu dowiedzenie tego faktu.

Strona pozwana w udzielonej odpowiedzi na odwołanie wniosła o jego oddalenie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca A. M. w dniu 12 listopada 1971r.r. uległ wypadkowi przy pracy. Na skutek tego wypadku wnioskodawca doznał urazu błony bębenkowej ucha lewego. Orzeczeniem Sadu z dnia 27 maja 1975r. przyznano wnioskodawcy prawo do renty inwalidzkiej w III grupie inwalidów w związku z wypadkiem przy pracy w dniu 12 listopada 1971r. i wówczas orzeczono 10% uszczerbek na zdrowiu. W aktach rentowych strony pozwanej znajduje się orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 1976r, która przyjmuje istnienie 10% uszczerbku na zdrowiu.

Wnioskodawca oświadczył, że w 1971r orzeczono 10% uszczerbek na zdrowiu i wówczas otrzymał odszkodowanie w wysokości odpowiadającej temu uszczerbkowi.

.

Dowód: 1) akta odszkodowawcze i rentowe ZUS i dokumentacja

orzecznicza.

2) przesłuchanie wnioskodawcy – k.9 as.

Postanowieniem z dnia 24 maja 2012r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego otolaryngologa na okoliczność ustalenia czy możliwe jest przyjęcie, iż w wyniku wypadku przy pracy z dnia 12 listopada 1971r. wnioskodawca doznał 10% uszczerbku na zdrowiu ocenionego wg. stawek obowiązujących w 1971r. w oparciu o znajdujące się w aktach rentowych strony pozwanej orzeczenie komisji lekarskiej z 1976r, która przyjęła wówczas istnienie 10% uszczerbku na zdrowiu, i czy na skutek tego wypadku doszło do pogorszenia stanu zdrowia i w jakiej wysokości obecnie skutki tego wypadku powodują uszczerbek na zdrowiu.

W wydanej w dniu 22 czerwca 2012r. opinii biegły sądowy otolaryngolog przyjął, że został udokumentowany fakt doznania na skutek wypadku przy pracy w dniu 12 listopada 1971r. uraz ucha środkowego i przebyte przez wnioskodawcę leczenie, które obecnie powoduje lewostronne mieszane uszkodzenie słuch jako następstwo wypadku i jego powikłań. Zdaniem biegłego sądowego konsultant laryngolog w ramach specjalistycznego badania dla OKIZ ustalił w 1976r. uszczerbek na zdrowiu w wysokości 10%. wg. wówczas obowiązujących kryteriów tj. na badaniu akumetrycznym. Obecnie podstawą oceny stanu zdrowia jest badanie audiometryczne i w oparciu o to kryterium stan zdrowia wnioskodawcy uległ pogorszeniu o wymagane 10 punktów procentowych i wynosi obecne 20%.

Dowód: opinia z dnia 22.06.2012r. k.10 akt.

Z wydaną w sprawie opinią nie zgodził się wnioskodawca i złożył zastrzeżenia. Zdaniem wnioskodawcy wydana w sprawie opinia nie odzwierciedla stanu jego zdrowia związanego z doznanym wypadkiem przy pracy w dniu 12 listopada 1971r.

Strona pozwana nie składała zastrzeżeń do wydanej opinii w sprawie.

Sąd uwzględnił zastrzeżenia wnioskodawcy do wydanej w sprawie opinii i postanowieniem z dnia 02 października 2012r. dopuścił dowód z opinii innego biegłego sądowego otolaryngologa.

W wydanej w dniu 11 października 2012r. opinii biegły sądowy otolaryngolog rozpoznał u wnioskodawcy min. stan po oparzeniu termicznym lewej błony bębenkowej spawem z fragmentem metalicznym w 1971r. i uznał, że możliwe jest przyjęcie, iż w wyniku wypadku przy pracy w dniu 12 listopada 1971r. wnioskodawca doznał 10% uszczerbku na zdrowiu ocenionego wg stawek obowiązujących w 1971r., na co wskazuje orzeczenie komisji z 1976r. Zdaniem biegłego sądowego na skutek tego wypadku aktualnie doszło do pogorszenia stanu zdrowia wnioskodawcy, a obecnie skutki wypadku z dnia 12 listopada 1971r powodują uszczerbek na zdrowiu w wysokości 20%.

Dowód: opinia biegłego sądowego otolaryngologa z

11.10..2012r. – k.22 as.

Z wydaną w sprawie opinią nie zgodził się wnioskodawca, gdyż jego zdaniem aktualny stan jego zdrowia i występująca głuchota prawostronna jest wynikiem przeciążenia wobec lewostronnej głuchoty.

Z wydaną w sprawie opinią nie zgodziła się strona pozwana i wniosła zastrzeżenia, gdyż jej zdaniem przebyte przez wnioskodawcę leczenie spowodowało polepszenie stanu jego zdrowia, a ustalone przez biegłego pogorszenie jest wynikiem zmiany tabeli uszczerbkowej.

Sąd uwzględnił zastrzeżenia obu stron i dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłego sądowego otolaryngologa.

W wydanej w dniu 17 lutego 2013r. opinii uzupełniającej biegły sądowy podtrzymał swoje stanowisko w sprawie i w odpowiedzi na zarzuty wnioskodawcy podniósł, że stwierdzony u wnioskodawcy niedosłuch ucha prawego pozostaje bez związku z wypadkiem przy pracy z dnia 12 listopada 1971r.W odniesieniu do zarzutów strony pozwanej biegła uznała, że przyczyna przewlekłego stanu zapalnego ucha lewego została usunięta dopiero po 40 latach od wypadku. W tym czasie doszło do zniszczenia w postaci uszkodzenia funkcji słuchowej tego narządu i proces ten jest nieodwracalny. Badanie słuch ucha lewego wykazuje progresje niedosłuchu w porównaniu do badania z 1975r., ale nadal mieści się w zakresie przedziału powyżej 70dB w tabeli uszczerbkowej, co nie pozwala zwiększyć ten uszczerbek powyżej 20% wyliczony przez biegłą.

Dowód: opinia uzupełniająca z dnia 17.02.2013r. – k.38 as.

Wnioskodawca nie zgodził się z wydaną w sprawie opinią uzupełniająca, gdyż jego zdaniem uszczerbek na zdrowiu winien być wyliczony na 40%. Nie wniósł do opinii zastrzeżeń merytorycznych

Strona pozwana nie wniosła zastrzeżeń do wydanej opinii uzupełniającej.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy zasługuje na częściowe uwzględnienie z następujących powodów:

Wnioskodawca w trybie art.477 ⁹ kpc złożył odwołanie od decyzji wydanej przez organ rentowy w dniu 03 kwietnia 2012r., którą odmówiono wnioskodawcy prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu pogorszenia stanu zdrowia w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 12 listopada 1971r. Faktem bezspornym jest, że wnioskodawca w dniu 12 listopada 1971r uległ wypadkowi przy pracy i doznał poparzenia błony bębenkowej ucha lewego prze iskrę spawalniczą z następowym ropnym zapaleniem ucha środkowego lewego trwającym do 2011.. W aktach rentowych strony pozwanej znajduje się orzeczenie komisji z 1976r. która przyjmuje wówczas istnienie 10% uszczerbku na zdrowiu. Orzeczeniem Sądu z dnia 27 maja 1975r. wnioskodawcy przyznano prawo do renty inwalidzkiej w III grupie inwalidów w związku z wypadkiem przy pracy i w latach 1973 – 1976 wnioskodawca pobierał to świadczenie. Zdaniem Sądu dokumentacja znajdująca się w aktach rentowych strony pozwanej pozwala przyjąć, że wówczas ustalono u wnioskodawcy 10% uszczerbek na zdrowiu. Jednorazowe odszkodowanie zostało wypłacone przez zakład pracy zgodnie z wówczas obowiązującymi przepisami.

Zgodnie z art. 12 ust.2 ustawy z 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych – Dz. U. z 2009r. nr 167, poz.1322; jeżeli wskutek pogorszenia się stanu zdrowia stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu będący następstwem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, który był podstawą przyznania jednorazowego odszkodowania, ulegnie zwiększeniu co najmniej o 10 punktów procentowych, jednorazowe odszkodowanie zwiększa się o kwotę odszkodowania za każdy procent uszczerbku na zdrowiu przewyższający procent, według którego ustalone było to odszkodowanie. W wydanych w sprawie opiniach biegli sądowi ustalili iż uszczerbek na zdrowiu z tytułu wypadku przy pracy w dniu 12 listopada 1971r.r. uległ zwiększeniu i wynosi obecnie 20%.Zdaniem Sądu na skutek wypadku przy pracy w dniu 12 listopada 1971r. wnioskodawca doznał oparzenia termicznego lewej błony bębenkowej spawem z fragmentem metalicznym. Na skutek tego uszkodzenia doszło do przewlekłego stanu zapalnego ucha lewego, a przyczyna tego stanu – metaliczne ciało obce, została usunięta dopiero po blisko 40 latach. W tym czasie powodowała ona przewlekły, okresowo zaostrzony stan zapalny ucha środkowego, który mógł spowodować progresję niedosłuchu do poziomu stwierdzanego obecnie – praktycznie głuchoty. W tym czasie doszło u wnioskodawcy do zniszczenia w postaci uszkodzenia funkcji słuchowej tego narządu i jest to proces nieodwracalny. Obecnie w badaniu słuchu ucha lewego twierdza się progresję niedosłuchu w porównaniu do badania z 1975r. i uszczerbek ten wynosi 20%. Natomiast niedosłuch ucha prawego nie pozostaje w związku z wypadkiem z 1971r. Takt ten potwierdzili w wydanych opiniach biegli sadowi otolaryngolodzy i Sąd przyjął ich stanowisko za podstawę swego rozstrzygnięcia. Wydane w sprawie opinie biegłych sądowych są rzetelne oparte na dokumentacji i badaniu wnioskodawcy i Sąd podzielił dokonane w nich ustalenia. Zdaniem biegłych ustalony u wnioskodawcy uszczerbek na zdrowiu z tytułu wypadku przy pracy z dnia 12 listopada 1971r. w wysokości 10% uległ obecnie pogorszeniu i wynosi 20%, i odpowiada stanowi zdrowia wnioskodawcy. Zdaniem Sądu, brak jest podstaw do zanegowania takiego stanowiska biegłych. Tym bardziej, że wydane opinie przez biegłych sądowych zawierają pełne i jasne uzasadnienie, uwzględniające rozpoznane u wnioskodawcy schorzenia. Biegli sądowi obowiązani są zaś orzekać zgodnie z wiedzą medyczną, posiadanymi kwalifikacjami i obowiązującymi przepisami. Zatem ich pole orzekania nie jest ograniczone żadnymi dodatkowymi kryteriami, poza obowiązującymi przepisami. Dlatego zdaniem Sądu, sporządzonej przez nich opinii, nie można odmówić rzetelności i fachowości co do medycznej oceny stanu zdrowia wnioskodawcy, w odniesieniu do obowiązujących przepisów. Tym bardziej, że są to specjaliści z dużym doświadczeniem medycznym i stażem orzeczniczym. Wydający w sprawie opinię biegli sądowi są lekarzami niezależnymi od stron i nie mają żadnego powodu, aby orzekać na korzyść którejkolwiek ze stron. Biegli sądowi nie mają żadnego powodu, aby orzekać na niekorzyść wnioskodawcy. Zgodnie z art.282 § 2 kpc w związku z art. 283 § 2 kpc biegli wydający opinię w niniejszej sprawie złożyli przed objęciem funkcji przysięgę, którą są związani. Sąd nie znalazł podstaw do zanegowania bezstronności biegłych, jak i ich rzetelności przy wydaniu opinii. Opinia biegłego sądowego podlega ocenie przy zastosowaniu art.233 § 1 kpc – na podstawie właściwych dla jej przymiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków.

Warto tutaj przytoczyć pogląd Sądu Najwyższego, który pomimo upływu czasu nie stracił na swojej aktualności. Mianowicie Sąd Najwyższy w swoim wyroku z dnia 19 grudnia 1990 roku w sprawie I PR 148/90 (OSP 1991/11/300) stwierdził, iż Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać oczywiste pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wprowadzać własnych stwierdzeń”

Z tego też powodu, Sąd nie znalazł podstaw do uznania zasadności zarzutów wnioskodawcy, przy jednoznacznej ocenie medycznej dokonanej przez biegłych sądowych.

Skoro opinie biegłych sądowych w niniejszej sprawie były jasne, logiczne i w zasadzie nie podważane przez wnioskodawcę poprzez merytoryczne zastrzeżenia, Sąd przyjął je za podstawę orzeczenia.

Strona pozwana zgodziła się z wydana w sprawie opinią uzupełniająca.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwiększenia odszkodowania o ustalony dalszy 10% uszczerbek na zdrowiu.

Wysokość zasądzonego jednorazowego odszkodowania w kwocie 6800 zł., Sąd ustalił posiłkując się ustaleniami biegłych sądowych, którzy stwierdzili u wnioskodawcy pogorszenie uszczerbku na zdrowiu na skutek wypadku przy pracy w dniu 12 listopada 1971 r. i ocenili go obecnie w wysokości 20 %. Stosownie do Obwieszczenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 28 lutego 2012 r. w sprawie wysokości kwot jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej (M.P. z dnia 07 marca 2012 r.), w okresie od dnia 1 kwietnia 2012 r. do dnia 31 marca 2013 r. kwota jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej wynosi 680 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu (art. 12 ust. 1 ustawy).

Wnioskodawcy przysługuje więc prawo do dalszego jednorazowego odszkodowania w wysokości 6800 złotych.

Żądanie ponad tę kwotę podlega oddaleniu, gdyż brak jest podstaw do przyjęcia dalszego pogorszenia stanu zdrowia i wysokości ustalonego uszczerbku na zdrowiu.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 i § 2 i orzekł jak w sentencji.