III KO 69/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-01-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KO 69/13
POSTANOWIENIE
Dnia 27 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu
w sprawie K. S.
w przedmiocie zażalenia na zarządzenie Przewodniczącego III Wydziału Izby
Karnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2013 r. o uznaniu wniosku o
wznowienie postępowania za bezskuteczny
p o s t a n o w i ł
1. zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy,
2. zwolnić skazanego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa
wydatków poniesionych w postępowaniu w przedmiocie wniosku
o wznowienie postępowania.
UZASADNIENIE
Zarządzeniem z dnia 16 grudnia 2013 r., Przewodniczący Wydziału III w
Izbie Karnej Sądu Najwyższego uznał wniosek skazanego K. S. o wznowienie
postępowania za bezskuteczny. Decyzję uzasadniono tym, że mimo wezwania do
uzupełnienia braku formalnego w postaci sporządzenia i podpisania wniosku przez
adwokata lub radcę prawnego, braku tego w terminie nie uzupełniono. Na
zarządzenie to skazany wniósł zażalenie, w którym podniósł, że nie jest w stanie
dopełnić wspomnianego braku formalnego ze względu na brak środków
finansowych i zły stan zdrowia. Skarżący wniósł o pozytywne rozpoznanie
zażalenia.
2
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z niekwestionowanym sposobem interpretacji przepisu art. 545 § 2
k.p.k. (zob. T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa
2008, s. 1153) ustanawia on tzw. przymus adwokacko-radcowski, tj. obowiązek
sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania przez podmiot
fachowy (prokuratora, adwokata lub radcę prawnego).
Skutkiem wniesienia przez skazanego osobistego wniosku o wznowienie, w
sprawie wyznaczony zostały adwokat-obrońca z urzędu, który następnie
poinformował Sąd o braku podstaw do wniesienia o wznowienie postepowania.
Rozstrzygającym argumentem był brak prawomocnego wyroku stwierdzającego
popełnienie przestępstwa, które skazany podnosił jako podstawa wznowienia (zob.
art. 541 k.p.k.). Zauważyć należy, że treść tego pisma wskazuje na
przeprowadzenie przez obrońcę dogłębnej i rzetelnej analizy sprawy. Wobec
takiego stanowiska wyznaczonego obrońcy z urzędu, skazany został wezwany do
uzupełnienia braku formalnego kasacji, co nie nastąpiło mimo upływu terminu.
W tym stanie rzeczy podnoszone przez skazanego argumenty wskazujące
na niemożność poniesienia kosztów obrońcy z wyboru nie mogą być podstawą
uwzględnienia zażalenia, wszak okoliczności te zostały już uwzględnione, co
skutkowało wyznaczeniem obrońcy z urzędu. Jednakże w świetle art. 84 § 3 k.p.k.
o wniesieniu przez obrońcę z urzędu wniosku o wznowienie decyduje nie tylko stan
majątkowy skazanego, ale także istnienie uzasadnionych podstaw do złożenia
takowego wniosku.
Rozstrzygnięcie w pkt. 2 postanowienia uzasadnione jest obecną sytuacją
majątkową skazanego, która badana była w związku z wniesionym przez niego
wnioskiem o wyznaczenie mu obrońcy z urzędu w postępowaniu w przedmiocie
wznowienia postepowania.
Wobec powyższego orzeczono jak na wstępie.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 27 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu
w sprawie K. S.
w przedmiocie zażalenia na zarządzenie Przewodniczącego III Wydziału Izby
Karnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2013 r. o uznaniu wniosku o
wznowienie postępowania za bezskuteczny
p o s t a n o w i ł
1. zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy,
2. zwolnić skazanego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa
wydatków poniesionych w postępowaniu w przedmiocie wniosku
o wznowienie postępowania.
UZASADNIENIE
Zarządzeniem z dnia 16 grudnia 2013 r., Przewodniczący Wydziału III w
Izbie Karnej Sądu Najwyższego uznał wniosek skazanego K. S. o wznowienie
postępowania za bezskuteczny. Decyzję uzasadniono tym, że mimo wezwania do
uzupełnienia braku formalnego w postaci sporządzenia i podpisania wniosku przez
adwokata lub radcę prawnego, braku tego w terminie nie uzupełniono. Na
zarządzenie to skazany wniósł zażalenie, w którym podniósł, że nie jest w stanie
dopełnić wspomnianego braku formalnego ze względu na brak środków
finansowych i zły stan zdrowia. Skarżący wniósł o pozytywne rozpoznanie
zażalenia.
2
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z niekwestionowanym sposobem interpretacji przepisu art. 545 § 2
k.p.k. (zob. T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa
2008, s. 1153) ustanawia on tzw. przymus adwokacko-radcowski, tj. obowiązek
sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania przez podmiot
fachowy (prokuratora, adwokata lub radcę prawnego).
Skutkiem wniesienia przez skazanego osobistego wniosku o wznowienie, w
sprawie wyznaczony zostały adwokat-obrońca z urzędu, który następnie
poinformował Sąd o braku podstaw do wniesienia o wznowienie postepowania.
Rozstrzygającym argumentem był brak prawomocnego wyroku stwierdzającego
popełnienie przestępstwa, które skazany podnosił jako podstawa wznowienia (zob.
art. 541 k.p.k.). Zauważyć należy, że treść tego pisma wskazuje na
przeprowadzenie przez obrońcę dogłębnej i rzetelnej analizy sprawy. Wobec
takiego stanowiska wyznaczonego obrońcy z urzędu, skazany został wezwany do
uzupełnienia braku formalnego kasacji, co nie nastąpiło mimo upływu terminu.
W tym stanie rzeczy podnoszone przez skazanego argumenty wskazujące
na niemożność poniesienia kosztów obrońcy z wyboru nie mogą być podstawą
uwzględnienia zażalenia, wszak okoliczności te zostały już uwzględnione, co
skutkowało wyznaczeniem obrońcy z urzędu. Jednakże w świetle art. 84 § 3 k.p.k.
o wniesieniu przez obrońcę z urzędu wniosku o wznowienie decyduje nie tylko stan
majątkowy skazanego, ale także istnienie uzasadnionych podstaw do złożenia
takowego wniosku.
Rozstrzygnięcie w pkt. 2 postanowienia uzasadnione jest obecną sytuacją
majątkową skazanego, która badana była w związku z wniesionym przez niego
wnioskiem o wyznaczenie mu obrońcy z urzędu w postępowaniu w przedmiocie
wznowienia postepowania.
Wobec powyższego orzeczono jak na wstępie.
3