Ts 140/99
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
200
POSTANOWIENIE
z dnia 8 lutego 2000 r.
Sygn. Ts 140/99
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Dębowska-Romanowska
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Marii W.,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Marii W. z 22 września 1999 r. zarzucono, iż orzeczenie Sądu Najwyższego z 9 lutego 1999 r., wydane na podstawie uchwały składu siedmiu sędziów z 16 kwietnia 1998 r. oraz art. 251 kodeksu pracy narusza konstytucyjne prawa skarżącej wyrażone w art. 7, art. 30, art. 31, art. 37, art. 45 i art. 66 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 3 listopada 1999 r. skarżąca została wezwana do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej. Wezwanie to zostało przesłane na podany przez skarżącą adres do doręczeń. Jak wynika z akt sprawy, pismo to zostało zgodnie z art. 139 ust. 1 kodeksu postępowania cywilnego złożone w Urzędzie Pocztowym – S. 4, 12 listopada 1999 r., a następnie z uwagi na jego niepodjęcie w terminie, zostało 3 grudnia 1999 r. zwrócone do Trybunału Konstytucyjnego.
W tym stanie rzeczy należy uznać, iż zarządzenie wzywające skarżącą do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej zostało jej skutecznie doręczone. W wyznaczonym wszakże terminie braki te nie zostały uzupełnione. Zgodnie z art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) skutkuje to odmową nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
POSTANOWIENIE
z dnia 8 lutego 2000 r.
Sygn. Ts 140/99
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Dębowska-Romanowska
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Marii W.,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Marii W. z 22 września 1999 r. zarzucono, iż orzeczenie Sądu Najwyższego z 9 lutego 1999 r., wydane na podstawie uchwały składu siedmiu sędziów z 16 kwietnia 1998 r. oraz art. 251 kodeksu pracy narusza konstytucyjne prawa skarżącej wyrażone w art. 7, art. 30, art. 31, art. 37, art. 45 i art. 66 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 3 listopada 1999 r. skarżąca została wezwana do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej. Wezwanie to zostało przesłane na podany przez skarżącą adres do doręczeń. Jak wynika z akt sprawy, pismo to zostało zgodnie z art. 139 ust. 1 kodeksu postępowania cywilnego złożone w Urzędzie Pocztowym – S. 4, 12 listopada 1999 r., a następnie z uwagi na jego niepodjęcie w terminie, zostało 3 grudnia 1999 r. zwrócone do Trybunału Konstytucyjnego.
W tym stanie rzeczy należy uznać, iż zarządzenie wzywające skarżącą do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej zostało jej skutecznie doręczone. W wyznaczonym wszakże terminie braki te nie zostały uzupełnione. Zgodnie z art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) skutkuje to odmową nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.